ağlayacaktım az daha

beyler bugün başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum sizlere gibleyen olursa başlıyorum

öncelikle huzurlarınızda @2 nin orta okul öğretmenlerine saygılarımı yolluyorum

beyler dün akşam ferrenin dibine vurup osbir çektim nasıl olsa sabah banyo yaparım düşüncesiyle. sabah olduğunda babam kalk hadi işe gideceğiz dedi. dur bi banyo yapayım falan dedimse de dinletemedim bir iki lokma birşeyler atıştırıp yola koyulduk

çok yoruldum amk dile kolay öğlene kadar 10 metre uzunluğunda yarım metre derinliğinde gider çukuru kazdım. öğle yemeğini yemek için çalıştığımız işyeri bizi bir yemek firmasına yönlendirdi. başladık arabayla oraya gitmeye. 15 dakikalık bir yoldan sonra yemek yiyeceğimiz yere vardık

yemekhaneyi bulup yemeğimizi yemeye koyulduk. bir süre sonra babam yemeğini yiyip ben dışarıdayım yemeğini yedikten sonra gelirsin dedi. beş dakika kadar sonra yemeğimi bitirip aşağıya indim. sekiz on metre mesafeden sonra bahçe bitiyor ve yol başlıyordu. babam arabanın yanında sigarasını içerken sarı tüylü tasması falan olan sevimli bir köpek yanıma doğru geldi. şu kadarını söyliyim köpeklerden oldum olası korkmuş ve nefret etmişimdir.

köpek bana doğru yaklaştıkça kafamda köpeğe karşı göstereceğim tepkiyi düşündüm. ulan kaçsan önceden yaşadığım 3-5 sefer ısırmayla sonuçlanan köpek saldırısına tekrar maruz kalabilirdim dedim kendi kendime. ama bu köpek tasmalı birazda insan canlısı bir köpeğe benziyordu. yanıma geldiğinde eğildim ve başını okşadım köpeğin oda bana doğru sokuldu iyice. belkide iyi olmuştu onu sevmem okşamam sonuçta korku bu amk bir korkunun üstesinden nasıl geleceğini öğrenmeli insan

babama bak ne kadar sevimli bir köpek bi sokak köpeğine görede çok temiz dedim. oda tasması var görmedin mi oğlum galiba sahibinden falan kaçmış dedi. düşündüm ve mantıklı geldi. babamın yanına geçtim ve bende ateşledim sigarayı köpekte etrafımızda turlayıp havlamalarıyla gülmemize neden oluyordu. sigaralarımızı bitirdikten sonra arabaya bindik babamla. arka koltuğa oturup inşaat eldivenlerimi giyiyordum ve o şimdi anlatacağım sahne inanın ömür boyu gözümün önünden silinmez...

tam babam kontağı çevirdi arabayı çalıştıracak ki yolun karşı tarafına geçmeye çalışan daha bir dakika öncesine kadar başını okşadığım köpeğe huur çocuğu canlı aleminin deccali bir leyland tipi minibüs şöförü parçalamak suretiyle caanım hayvanı ezdi. yalnız o ara ben şoka girdim resmen hayvan yerde can çekişiyor kafasını kaldırmaya çalışıyor o huur evladı şoför anca 50 metre kadar ileride durakladı. geldi hayvanı aldı yolun kıyısına fırlattı. o an üzerimdeki şoku atlatıp arabadan indim

@28 ya sen o şoförsün ya da müneccimsin amk. neyse indim arabadan babam da benimle beraber. ulan dıbına kodumun dağlısı o çarptığın köpek değilde bi çocuk olsaydı ne ananın dıbını yiycektin suretiyle adama sövmeye başladım. o huur evladıda sanki çok olağan bir şey yapmışta benim küfürlerime şaşırıyor gibi suratıma baktı. tek söylediği şey göremedim demek oldu. avradını gibtimin herifi arkasına bakmadan toz oldu gitti. yeminle içimde gram hayvam sevgisi yoktur köpekleri zaten sevmem söylediğim gibi. ama bu işe bir dur denilmezse yemin ederim kafayı yiyeceğim. bir an olsun gözümün önünden gitmedi o dıbına kodumun barzosunun son sürat hayvanı biçmesi hayvanın kafasını kaldırıp son nefesini vermesi... inanın ömür boyu unutamayacağım bir an

@35 abi çok kötü bir duygu anasını gibiyim ya. lavuk hayvanı arabasına alsa bir kaç kilometre ileri gidip yolun kenarına fırlatsa ha tamam adam görmedi kaza oldu çarptı ama hayvanı alıp zütürdü belkide veterinere gidiyor diyeceğim. ama bizim ülkemizin bu davar oğlu davar insanları bu kadar şerefsiz haysiyetsiz olmaya devam edeceklerse inşallah öldükleri hayvanlar gibi can verirler. senin yaşadıklarında atlatılması kolay şeyler değil panpa ama şunu anladım ki ölüm bize çok yakın

ya abi benim cenabet olmam belkide içimdeki korkuyu daha da körükledi bilmiyorum fakat zaten dışarıda cenabet gezen bir insan değilim sürekli tedirginlik hissi veriyor. ama anladım ki benden daha kötüleride varmış. hele ki askerden gelen bir abim anlatmıştı yanındaki siper arkadaşının başına kurşun isabet edip şehit olmuş hiç konuşmayabile fırsatı olmadan kollarında can vermiş.

özet: ölüm korkusu fenadır panpalar