1. 26.
    0
    @30 @35 kürtsem sülalemi gibsinler amk ne alaka. yazdık bi hikaye kürdü de var türkü de. nie tuhaf gelio anlamadım?
    ···
  2. 27.
    0
    neyse devam ediyorum panpalar...
    ···
  3. 28.
    0
    çok geçmeden kara haber memlekete ulaşacaktı. annesi göz yaşları içinde dizlerini dövecek, “kınalı kuzum… evladım… gitti civanım!” diye diye hıçkırıklara boğulacaktı. babası ise tıpkı kendisinden önceki şehit babaları gibi “vatan sağ olsun. “vatan için bir değil, bin evlat feda olsun” diyecek ve sessizce akan gözyaşlarına hâkim olamayacaktı.
    ···
  4. 29.
    0
    karısı, sevgili meleği, bir tanesi gözyaşları içinde uzanırken, konu komşu avuçlarını kolonya ile ovuşturacak, teselli etmeye çalışacak. hırpalama kendini karnındaki bebeye de yazık edeceksin diyeceklerdi. öyle ya kızı da yetim doğacaktı. günahı neydi körpenin? çocukluğunu, şehit bir baba değil yaşayan bir baba istediğini söyleyerek geçirecekti belki de… neye aklı ererdi ki onun?
    ···
  5. 30.
    0
    ok devam ediyorum panpa
    ···
  6. 31.
    0
    arkasından ağlayacak anası, babası, karısı, bebeği, kardeşi, sevenleri olacaktı. şehit olacak, kahraman olacaktı. gençti, çocukluğunu, gençliğini doyasıya yaşamıştı. ana baba şefkatini iliklerine kadar hissetmiş, yaşamıştı. sevmiş, sevilmiş, evlenmişti. düşündü… şimdi onu vuran kimdi? çocukluğunu, gençliğini nerede geçirmişti? sevmiş, sevilmiş, kavuşmuş, düğün dernek kurmuş muydu?
    ···
  7. 32.
    0
    panpalar kaç kişi dinliyor? gaza gelmek amaçlı soruyorum
    ···
  8. 33.
    0
    @45 adamsın panpa adammmm
    ···
  9. 34.
    0
    anasının babasının yüzünü en son ne zaman ve ne şekil görmüştü? o da ya şimdi bu çatışmada, ya da başka birinde vurulacaktı… peki, o ölünce ne olacaktı? nereye intikal edecekti. belki ölmezdi ama kaç kişiye kısmet olurdu ki dağlarda yaşlanmak? emekliliği var mıydı bu işin? o an katiline acıdı. içindeki merhamete hayret ediyordu. ama şaşmamak gerekirdi. karşı cephedeki de vatan evladıydı, keşke ölmeden hakikate erse de, o bari kendini kurtarsa diye düşündü.
    ···
  10. 35.
    0
    dur panpa yazıyorum..
    ···
  11. 36.
    0
    şimdi memleketten kilometrelerce ötede kanlar içinde ak anlına doğan nurla yavaş yavaş ebediyete tecelli ediyordu. gözlerinin önünde bu topraklarda silah seslerinin dindiği, çoluk çocuğun korkmadan dağlardan dağ çileği topladığı, helikopterlerin değil de bembeyaz bulutların gölgesinin düştüğü bahçelerde yetişen meyve ağaçlarına tırmanan çocukları hayal ediyordu.
    ···
  12. 37.
    0
    o günlerin geleceğine, burada da renkli huzurlu yaşamlar sürüleceğine dair kesif bir duygu kapladı tertemiz yüreğini. ondan önce de onlarca şehit vardı benzer hisleri taşıyıp, benzer hayalleri kuran. neler neler anlatmak isterlerdi şehitler…
    ···
  13. 38.
    0
    ancak hangisi geri dönebildi ki, haykırsın dünyaya hislerini, hayallerini, şahadeti… işte bu yüzden, anlatılmaz, anlaşılmazdı. mermi sesleri vızıldamaya devam ediyordu. ancak o artık nefes almakta güçlük çekiyor, göğsü alabildiğine sıkışıyordu. anladı, kelime-i şahadet getirdi ve şahadete erdi.
    ···
  14. 39.
    0
    kimse dinlemiyo panpa. buraya kadar da sirf senin güzel zütün için anlattım. dinlenmeyen hikaye bitirilir panpa. başka bi hikayeden buluşmak üzere...
    ···
  15. 40.
    0
    @57 neyi nerden biliom panpaların panpası?
    ···