açım beylerr gelinde sikilmiş hayat görün

dinliyonuzmu

anlat lan duruma göre sana yardım kampanyası yapabiliriz

köyümüzde sıradan hatta ultra sıradan bi hayat yaşıyoduk işte. çobanlık falan yapıyodum işin kötü yanı çobanlığı bile beceremiyodum doüru durust illallah etmişti artık herkes benden.

babam böyle olmiyacağını anladı ve beni bi tamircinin ysnına vermek istedi. hiç olmazsa orda bi işe yaramıyorum bari iki kuruş para kazanayım diye

geç başladın hikayeye ama anlat bakalım

zaten sağlamkende bi gib gelmiyodu elimden ama boylece bahanem oldu fazla gelmediler üstüme bu olaydan sonra

kısa kesip bitircem zaten pek okuyan yok.o günlerde hayatımın en utanc verıcı olayını yaşamıştım. insanalar coğu zaman bana sakat der aptal derdı ama bu seferki farklıydı.ne iş içindi hatırlamam ama bi sebeple karşı tarafa geçmıştım. akşam donmem gerekti ama vapur ıcın param yoktu. hala o akşam bilet parası için iskeledeki simitçi çocuktan borç istediğimi unutmam.

dinleyen varmı ki lan cok sıkıldım bole tek yazmaktan

necmi tecrubeli garsondu ama serserinin tekiydi.bu muallaknin hep yaptığı korkunc birşey vardı. necmi be diğer arkadaşları lokantada ne zaman aşcıdan yemeği teslim alsa musteriye goturmeden yemeğe ya sümük sürer yada tükürürdü. sonra müşteri dürümünü yerken bir koşede sinsice gulerek olayı izlerlerdi. çoğu zamanda kim daha cok pislik yapacak diye yarısırlardı. bizde korkudan diyemezdik bişey

devam panpa

devam et knk

birde abime değinmek istiyorum. abim koyun en becerıklılerındendi sevılırdı baya zaten herkes onun hatrına bana tahammul ederdi. koye donunce ona nişan yapacaktık zaten geliş amacıda hediye falan almaktı kıza.ama istanbul aramızdan ilk once onu batağa çekmişti. abim sürekli kumar oynuyor icki ıcıyordu. babam onu o aralar hep pavyon tarzı yerlerden toplardı

bi süre sonrafa doğru durust haber alamadık gidişi babama çok koymuştu. tıpkı sürümüz gibi ailemizde dağılıyordu artık.

bende daha fazla bu hayata tahammul edemezdim bende kaçmalıydım.o günü hic unutmam kalabalık bi yerde yürüyorduk babam önümde ellerini arkasında birleştirmiş sinirli sinirli yürüyordu bende hemen arkasında.bi anda verdım kesın kararımı sağdaki dar ara sokaktan sapıp tüm hızımla ilerledim bir an arkama bile baklamadan. topallayarak kaçtım tüm geçmişimden. babam beni kaybettikten sonra sağda solda kosturup benı aradı yoksa en azından kurtulduk bir boğazdan diyerek yoluna devam mı etti hala bilmem

(bkz: beyler sınava 20 gün kaldı film tavsiyesi)

rözerviar

vay amk ne adamlar var, olum çok muhtaç var lan ben böyle devleti gibem, verdiğimiz vergileri anca kendileri yiyorlar, baksanıza lan bu çocuklara, ahh spartacus ah

enteresen bi olayı anlatayım. kaçtıktan hemen sonra emınonu tarafında iş arıyodum aslında iş nasıl aranır onu bile bilmiyodum.ama yenı bır hayat kurmakta kararlıydım. sokakta duvara yaslanmış bi adamın yanına gittim bizim oraların insanı olduğu bellıydı. dahada yakınına girince pis tipli biri olduğunu anladım.ama belkı yardımcı olur dıye konuşmaya başladım.

-şey kardeş ben iş arıyordum da buralarda bana göre iş varmı

-heee vaaar

-nedir?

-e orospilik yaaaaaap ehehehehehehehehehehheheheahahahahahahah

bugün hep inci sözlükte bu tür laflara sıkça rastlanır.bu cümleyi burda her görüşümde o günü o adamın bana katıla katıla gülüşünü ben arkamı dönüp yürüdüğümde ise topal bacağımı görüp gülüşünü bir kat daha arttırması gelir aklıma

okunaklı değil amk harbi gibilmişin amk

o aralar işler iyi gidiyo zaten. benımde kendıme guvenım baya artmıstı.bir gün bu muallak necmi çorbaya tükürdü.o canıma tak etti işte. bağırdım lan napıyon şerefsiz nimet değilmi o.herkes şok olmş şekılde dondu bana.