QORXUNC BiR hekayə

mrb. mən istanbul dan xüsusiyyətidir bu anlatıcağim hekayə qətiliklə doğrudur bundan 15 il əvvəl yaşanmışdır ... inanmıyosanız 1992 25 avqust qəzet arxivlərinə bax ...
illər əvvəl köydeyken axşamları qapıda oturub bir-birimizə hekayələr izah edərdik ... kimi komik kimi qorxunc olur .. bir gün axşam yenə bir qorxunc hekayə izah etdikdən sonra iddaya alovlandı mən yoldaşlar arasında cəsarətli biri olaraq bilindiyinin üçün bizim təpənin başında bir su anbarı var idi bizim evdən çox dəqiq gözüküyodu və oraya çıxmaq üçün israr etdilər məndə biri gəlirsə gidiceğimi söylədim və yeğnim mənə yoldaşlıq etməyə qərar verdi birlikdə təpəyə dırmaşmağa başladıq və bir birimizə zarafatlar yapıyoduk .. mən ona ilhan azın gözün yamılıyomuş deyə korkutuyodum. oda mənə bacı indi səni aşşadan biri çekiyomuş deyə məni kokrutmaya çalışıyodu belə şakalaşırken su anbarına gəldiyimizə farketmedik. və bi-hazırda qarşısında duru verdik. aşşadan bizi izliyolardı içəri girməmizi istiyolardı .. içəridən bi işıq parıltısı gördük sanki ain olurmuş kimi iniltiler gəlirdi çox çaşmışdım ilk əvvəl başqa kənddən gələn çoban ların oraya sığındığını düşündük.su anbarının şüşəsi olmadığından içeriyi görməmiz mümkün deyildi .. qapı yüngül dekabr olduğu üçün içeriyi göremiyoduk. yeğnim Assam enmək üçün israr ediyodu amma mən içerdeli hadisənin nə olduğunu öyrənmək üçün can atıyodum amma bi tərəfdəndə korkuyodum.ve bi cəsarətlə böyük bir daşı qapıya doğru atdım və qapı ardına qədər açıldı.. aşşa doğru enən bir nərdivan fərqinə vardım yeğnim hələ Assam enmək üçün sızlanıyodu qoxudan ağlamağa başlamışdı. içəri girdik və nərdivanlardan Assam baxdıq orda işığın daha sıx olduğunu fərqinə vardım mənə nə oldusa ayaqlarım aşşağı enməyə başladı yağeniminde mənə tabe olmaqdan başqa bi çarəsi olmadığı üçün otaq arxamdan enməyə başladı ondan cəsarət aldığım içinmidir nədir dahada sürətlənməyə başladım.son bir neçə nərdivan qalmış ağılım başıma gəldi kiçik bir daxil meydana çıxdı gözümün qarşısında və yeğnimin ağlama səsi səssiz bir iniltiləri dönmüşdü bir anda bəzilərinin bizim haqqımızda danışdığını eşitdim. "bəziləri geliyo" diyodu qalın bir səs ondan daha incə olan bir səsdə "eşitdim" dedi. və addımların bizə yönəldiyini anlayınca yuxarı qaçmağa başladım yeğnim şoka giricəm olacakki hıçqıra hıçqıra ağlıyodu ona yuxarı çıxması üçün qışqırdım o isə başını mənə çeviriceğine qarşıya baxmağa başladı hələ sinir ilə ona bağırıyodum "tez ol" deyə amma o bir anda qiyam qaldırıb iki üç nərdivanının enərək irəli doğru irəlilədi . okadar korkmuştumki nə yapıcağımı bilmirdim və bir anda danışma səsləri daha yüksək bir şəkildə qulağıma gəldi. qardaşı oğludur ilə söhbət ediyolardı.ve görmədiyim, amma ayaq səslərini eşitdiyim bir şey mənə doğru nərdivanlar çıxmağa başladı .. sanki iflicə uğramış kimi orada qaldım. və bir şey məni kolumdasn tutaraq nərdivanların qalanını süründürerek çıkardı.ve məni bayırdan aşşağı doğru itti.ve ayağa qalxıb su anbarının qapısına baxdığımda iki dənə qara geyinmiş başları keçəl adam və ortalarında yeğnim mənə bakıyolardı. yeğnime yanınıma gəlməsi üçün sanki yalvardım amma o gülərək adamlara baxdı havalandığımı yada yuxuda olduğumu düşünüyodum və bir anda ayağım yerdən qeydi və aşşağı doğru yuvarlanmaya başladım gözümü açdığımda başımda bir neçə adam gördüm amma bir anda onların su mağaza adamlar olduğunu düşündüm amma dayımın səsini eşidincə etibarda olduğumu anladım . ilhanı soruşduğumda yatdığını söylədilər şoka girmişdim. ikimizide bayır dibində yatarkən tapmışlar qaçaraq yeğnimin otağına getdim arxamdan dayımlarda gəldi. qardaş oğlum olanları izah etdim və mənə heç olanları heç yaşamamış kimi baxdığını gördüm və otağı boşaltdıq ona doğruya söyləməsini xahiş etdim və qardaş oğlum suratında bir gülümsəmə oldu sənidə çağırıyolar dedi. və gözləri qapqara olmuşdu sanki gülüşün nifrət dolu idi. amma bizimkilərin yanında doğrunu söyləmirdi məndə onun səsini yazaraq bi kanala göndərdim yeğnimin səsi qeyddə sanki bir varlıq kimi çıkıyodu və bunu 2 gün sonra televiziyada nəşr etdilər və o anda yeğnim üstümə hücum yenə gözləri qapqara olmuşdu. bizimkilerde bu halını görüncə otağa bağladılar dərhal kəndin müəllimini çağırtdırıb onu oxuyub üflettiler. yeğnim bi həftə deliksiz yatdı və oyandığında heç bir şey xatırlamırdı və illərdir mən kəndimizdə ayaq belə basmıyorum.