Maluma doğru gittiğinizi bilirsiniz, engellemek için son bir gayret gösterirsiniz ama olacağın önüne geçemezsiniz ya, işte o küçük insanın büyük hikayesi

Ulan hep aynı kafede buluşuyoruz bugün farklı bir yere mi gitsek diye düşündüm evden çıkarken. Ancak kafe ortamı güzeldi ve kaç saat oturursan otur gelip kalk diyen yoktu. Üstelik öpüştüğün zaman 'birader burası aile müessesesi' diye darlamıyorlardı da. Yine oraya gidelim dedim kendi kendime. Orada öpüşürüz falan sonra hop ev... Bugün çok iyi aevişeceğimden eminim diye pozitif enerji yüklendim.

Kafeye geldiğimde pınar daha gelmemişti. Her zamanki sote yerimizin bir başka çift tarafından hoyratça kullandıldığını gördüğümde biraz buruldum. Ama önemli değil diye düşündüm eve geçmemiz daha kısa sürer diye pozitif enerji yüklemeye devam ettim. Çayımı ve tostumu söylwmiştim ki pınar girdi kapıdan telefonunda bri şeyler yazdıgı için slow motion yaklaştı masaya, masanın yanında durdu, gözü telefonundaydı, tık diye son darbeyi vurup canım nasılsın diyerek masaya oturdu. Telefonunu masanın üzerine koyarken göz ucuyla son bir kez daha baktı.

1 kişi bile olsa anlatmaya devam edeceğim . Kimse yoksa giberler böyle işi

burdayım lan yaz sen.

iyiyim ya ben de yeni geldim dedim. Ama her zamanki masamızı kapmışlar bugün çok dudak yok diyerek öküz gibi anırdım resmen. Yüzündeki ekşimeyi bu anırmaya mı yoksa geldiğinden beri sanki içinde bulundurduğu huzursuzluğa mı versem bilemedim. Ben böyle düşünürken telefonunu eline aldı, gülümseyerek bir şeyler yazmaya başladı. Kim o desem çok maço bir çıkış olacak yargısına vardım ve eğleniyorsun bakıyorum dedim. Yok ya buse ile yazışoyorum falan diyerek beni tatmin edeceğini düşündüm 'hııı' demekle yetindi. Kim o demem farz olmuştu. 'Kim o?' dedim, bir arkadaş ya dedi. Tatmin olmaktan çok uzaktım

sen yaz okurum sabah

reserve

rez anlat