unuttum! unutturdular! unuttuklarım beni unuttu. yazdan sonra kışın gelmesi gündüzün ardından gecenin gelmesi kesildiğinde gençliğimin bir gün ihtiyarlığa veya ölüme değişeceğini unutturdular. güldüklerim beni ağlatmaya başladı.

Zaman kardeş... Geçince mecburen unutuyorsun...

insan fıtrat itibari ile tüm mevcudat ile alakalıdır. çünkü sonsuz bir sevme kabiliyeti verilmiş. fakat muhabbet beslediklerimiz, sevdiklerimiz durmuyorlar gidiyorlar.. onlar dursa biz gidiyoruz ve ayrılıklardan daima azap çekiyoruz çünkü sonsuzu sevmek için verilen bir kalbi sonlu varlıklara harcadık..

şu dünya hayatında en bahtiyar o dur ki kırılacak olan cam parçalarına elmas değeri vermez. bizler cam parçalarını elmas zannedip hiç kırılmayacak zannederek koynumuza bastık. unuttuk onlarında kırılacak olduğunu. ve bir gün düştü kırıldı. kırılan cam parçaları kalbine saplandı aslında.. acı iliklerine kadar işledi...

Ben mutfağa gidip 2 dakikalık yolda ne alacağımı unutan insanım onuda unuturum

sabahlara kadar gözyaşı döktün. gözlerin şişti ağlamaktan. herkesten medet umdun belki etmediğin dua kalmadı. belkide günah ve haram olan bir sevdana Allahı da ortak etmeye çalıştın. rabbini onu düşündüğün kadar düşünmedin belki de onun dedikleri daha öncelikliydi senin için. allah ile pazarlık eder gibi hep erteledin zaten ertelemeseydin cenabı hak seni düşündüğü için ey kulum zinaya yaklaşma diye seni uyarmazdı. ama sen ona güvenmedin belki de inanmadın belki de duymak istemedin halbuki bir daha söylemişti ey kulum kalpler ancak allahı anmakla mütmain olur. ama 5 para etmez bir sevdaya insan bazen ayeti bile satabiliyor.

Allah vardiyen genç ahiret var diyen genç neden allah yokmuş gibi yaşadın ya da neden allah yokmuş gibi davrandın. inandığın gibi değil de yaşadığın gibi inanmaya çalıştın.

Unuturken unutuldum unutmaya calistim unutturdum unutmak unnuturmaktir