ayrıkvadi de legolasın hatrına

Neyse vazgeçtim okumicam.

lâkin hala uyanamadım, sanırım rüya değilmiş..

yine de bazı rüyalar 4 sene sürebiliyor..

15 ağustos..
bir yere bir tarih atıyosam kesin bi tak olmuştur..

tarih atmaktan nefret ediyorum..

Legolasi da seni de ust uste koyup gibicem amk sus bi sol frame i gibme

tarih beklemekten de..
hazirandan beri eylülü bekliyorum..

ve gelmiyor hala, niye bu kadar uzaksa..

gelmeyen eylülden, geçmeyen yazdan, kilometrelerden, mesafelerden, samsungun klavyesinden, aynamdaki adamdan, geçmeyen saatlerden, şu yataktan, bu sözlükten, şu başlıktan, taze fasülyeden, sürekli kaybettiğim terliklerimden, paketin boş kalan kısmından, gözlük camlarımdaki çıkmayan lekelerden, gecelerin yaramaz çocukları sivrisineklerden, sürekli yükselen dolardan, değersizleşen duygulardan, güvensizlikten, acı veren hatıralardan, ayrılıklardan, çişimin gelmesinden, çekmeyen operatörden, ödenmemiş faturalardan, çabuk çorbadan, açık çaydan, haydan ve huydan, acıkmaktan, susamaktan, özlemekten, bir türlü yakın olmayan vuslattan, hicrandan, vicdandan, dinden imandan, gibten taşaktan, susmayan teyzelerden, sürekli ağlayan çocuklardan, yasaklardan ve korkulardan, gözyaşlarından, kursağında kalan mutluluklardan, gerçekleşmeyecek olan her hayalden, meyalden, ronaldoyu satan realden, santrforsuz fenerden, tinerden, eşkiyadan, evliyadan kısacası herşeyden nefret ediyorum..

bitti yazma artık..

ankara çok sıktı..

2 aydan fazla ankarayi bünye kaldırmıyor..

beş senedir, yılın en fazla bir ayını geçirirken, bu sene ikibuçuk ayı geçti ve dahası var..

geçti geçti içimden de geçti..

19 sene boşa mı yaşadım ben burada.
hiç mi beni tutan bişeyi kalmadı bu şehrin?

kalmamış işte. artık yalnızca uğrak yeri..

boğuyor..
ama çıkamıyorum, kaçamıyorum..

gitgide batıyor, derine daha derine..

evime gidip tekirdağ rakısı yudumlamak istiyorum artık..

"öyleyse hadi" diyecek bir ses arıyorum artık..