aylardan temmuzdu ve sıcak bir yaz akşamıydı

am züt meme

birden kulağımı bir cızırtı tırmalamaya başladı. oh hayır olamaz bu gitar çalmayı henüz öğrenmiş bir liseliydi azerinde berkecan yazan gitarı elinde ateşe ateşe doğru sokulmuş haldeydi, yerli yersiz çıkan sivilceleri patlattığı için bebeağzına yakın bir renk alan yüzü sadece ergenlere mahsus ve gereksiz bir öz güvenle parlıyordu. çok geçmeden ikinci kez şoka uğradım evet; bu sadece amlıları etkilemek için alınan ucuz kalitesiz ve samimiyetsiz hatta akordu bile olmayan bu gitardan çıkıp gelen hadsiz şarkı akdeniz akşamlarıydı. bu acıya daha fazla dayanamadım hemen üzerinde yatmakta olduğum hamaktan doğruldum ağaca düğümlenmiş haldeki ipleri çözüp hamağı dürdüm artık silindir halini alınca üstüne bir şişe votka döktüm sonra ateşe verip üzerine oturmak suretiyle, kendince bu iğrenç insanların iğrenç fantezi dünyalarından kurtulmak için intihar ediyordum...

çok hoşuma gitti devamı gelecek

ve zütüme soktum

derhal çorabımın içinde gezdirdigim hd kameramı çıkarttım

bunu hemen kameraya çekmeliydim

kemalden çıkanı dexer burnuna sokuyordu hunharca

dexer kemale zütten veriyo

ne göreyim

sonra kafamı kaldırmam ile

bu dünya yalan dünya

aslında anladım ki

sonra geri bıraktım

yerden bulduğum taşı elime alıp

ölmemiştim bu sadece beynimin beni yanıltmasıydı

aslında öldüğümü sanmıştım ama

öldüm(hikayeyi bitirek)

birde dalga vurdu

zütümü parmaklıyordum.

ananı gibiyordum

deniz kenarında oturmuş