aylarca üzerinde çalısıp tamamladığım film

-Peki ya annen ? Annen nerde? Karım nerde? Ben neden hiçbirşey hatırlamıyorum?
-Baba, annem öldü ne yazık ki bir hafta önce. Senin bu durumuna dayanamadı. Bunun ölmekle yaşamak arasında hiçbir fark olmayacağını savundu ve intihar etti. Hepimiz kahrolduk ama maalesef hayat devam ediyor.
-Ama ama.. 1 hafta önce öldüyse ben nasıl hatırlamam olanları?
-Baba hafıza kaybın öyle bir durumdaki sadece günlük hafızanı yaşayabiliyorsun. Yani gece yatağına yattığın zaman ertesi gün resetlenmiş bir hafızayla uyanıyorsun. Bu yüzden sen geceleri yattığın zaman yanına o zarfı ben koyuyorum sabah kalktığında kim olduğunu ailenin kim olduğunu tekrar öğrenesin diye.

up up up

rezerve

panpa 50 ilk öpücük diye bi film vardı. onun aşksızı gibi geldi. umarım bi süpriz yaparsın bana

@48 panpa süpriz var merak etme o filmle alakası yok senaryomun

adam balıkmıymış beyler :o

neyse devam ediyrum bi gibleyen sensin zaten amk

düşünceliydi ve fazla alkollüydü çok fazla . anlatım bozukluğu var gibsen okumam

reserved

-Peki ama nerdeyiz biz?
-Evimizdeyiz tabikide nerede olacağız başka.
-Evimizin adresi nedir?
-Bir saniye ceketimin cebinde adres olacaktı.
Teoman Timura adresin yazılı olduğu bir kart uzattı.
-Evlar bir son bir soru daha. Neden evin kapısını kilitliyorsun?
- Kapıya gelince hastalığının başlarında kapıyı kitlemiyordum ancak bu sonradan sorun yaratmaya başladı. Annem yaşıyorken o sana göz kulak oluyordu ama öldükten sonra gündüzleri bende işteyken sen kapıdan dışarı çıkıp beni rehin aldılar imdat yardım eden kimse yok mu diye rahatsız ediyormuşsun çevredekileri. Doktorununda tavsiyesiyle gündüzleri ben işe giderken kapıyı kilitleme kararı aldık. Biliyorum bu senin için pgibolojiyi bozacak bir durum ama gerekli bütün olanakları yatağının yanına bırakıyorum zaten.

beyler bunu gibtir edin cinli minli bi hikaye var onu takip edin

@56 gibtr git huur cocugu dinlemek istemiosn...

panpalar sonunda sizi şaşırtıp pgibolojinizi bozmassam züt capsimi koyacam amk buraya okadar iddalıyım diyorum...

devam edeyim mi?

okuyorum panpa bi yandan da çekirdek çitliyorum hadi

Timur hayatını bu şekilde nasıl sürdürebilirdi? Geçmişine dair kafasında zaman zaman ufacık şeyler canlanıyordu.Bir türlü anlam veremediği şekilde uçurumun kenarında duruşu kafasında canlanıyordu. Ancak başka hiçbirşey hatırlayamıyordu. Teoman yiyecek birkaç şey almıştı.
-Baba ben birşeyler hazırlamak için mutfaktayım sen burada otur karnın açıkmış olmalı.
-Evet karnım aç evlat sanki günlerdir hiçbirşey yememiş gibiyim.
Teoman mutfağa doğru gittiğinde Timur kendince hafızasını hergün ona hatırlatacak sadece kendisinin bilip inanacağı bir çare düşünmeye başladı. Bu şekilde başka birine ihtiyaç duymadan yaşdıbını sürdürebilirdi. Kafasında yüzlerce soru vardı. Cevapsız yüzlerce soru. Timur, Teoman eve geldiği zaman onun elinde siyah bir çanta olduğunu hatırladı birden.Çanta masanın üzerinde duruyordu. Timur çantayı açmaya yeltendiği zaman Teomanın içeri doğru geldiğini farketti ve geri adım attı. Yemek masasına oturdukları zaman;

okuyan kaç kişi var amk?

yazmaya devam et panpa sayfa arttıkça giblenir merak etme

-Bu şekilde yaşamaya alışmalıyım Teoman. Ama günlük bir hafızayla ne yapabilirim ki bu hayatta artık sadece bir hiçim.
-Bu şekilde konuşmanı istemiyorum. Hayatının sonuna kadar ben sana yardımcı olacağım. Güzel günler yakında. Hatta 2 gün sonra güzel günlerden biride bizi bekliyor.
-Neymiş bu güzel gün evlat?
-2 gün sonra doğum günün.
-Bunun bir anlamı yokki Teoman nasıl olsa ertesi gün yine hiçbirşey hatırlayamayacağım.
-Ama bu kez farklı olacak. Sana doğum gününde çok güzel bir süprizim olacakHergün hafızan siliniyor biliyorum ama doğum günündeki süprizini eminim hiç unutmucaksın.
Timurun kafasına yeni soru işaretleri eklenmişti. Neden hiçbir şey hatırlamadığım halde doğum günümü hatırlayacaktım?

tamam panpa devam ediyrum o halde