dıbına koymak ne kelime içinden geçtim huurçocuğunun. Olay bu sabah başıma geldi, dün izinli olduğum için dolabımı toparladım gömleklerimi ütüledim vs. Ayakkabılarımın renginin solduğunu ve hafiften kenarlarının açılmaya başladığını gördüm,ha diyince yeni ayakkabı alamayacağım için ayakkabıcının yolunu tuttum. Küçükken de sürekli her istediği alınmayan bir çocuk olaraktan çok zoruma gitmiyordu tamirciye zütürmek, hemde mahalleli kazansın gelenekler unutulmasın derdindeydim. Ayakkabıyı verdim bu sabah almak üzere hayırlı işler deyip ayrıldım.

Bu sabah saat 9.30 gibi ayakkabıcıya gidip ayakkabımın son rütüşler ve fırça darbeleriyle hazırlanmasını seyrederken kapıda sigaramı içmeye devam etttim. O an gözüm üstü başı eski yırtık olan ağlayarak gelen çocuğa takıldı,ilk başta sor bakalım ne derdi varmış diye düşünmesemde ufaklığın ters yapıp beni kızdırmasından çekinip susmayı tercih ettim ki çocuk dükkana girdi. Ağlayarak;
A: Ayakkabıcı Ç: Çocuk
A: ne var lan yine
Ç: (ağlayarak) abi ayakkabı yırtıldı ya nasıl yaptın
A:Lan gibtirgit senle mi ugrasicam kaybol
O an çocuğun ayakkabılarına takıldı gözüm, siyah ayakkabıya beyaz iplerle yama atmış ama boşluktan parmağım girer o derece.
Adama dönüp abi ben öderim sen yap dediğimde, çocuğa attığı tokat arasında saniyeler vardı belkide. Bende onun siniriyle adama gömdüğüm kafayla yere serdim, sinirimi alamayıp tekmelerken, komşu esnafın yardımıyla elimden aldılar bini. Sonuç olarak kimseyi ezdirmeyin, ezeni ezin.
Adettendir bu da böyle taktan bi anımdır.