Oturup Arif'ti yemek hazırlamasını izledim. Nazlı da radyodan müzik açmaya çalışıyordu. Kalkıp yardım ettim. Teşekkür etti ve gülümsedi.

Balkona çıktım ve bir sigara yaktım. O sırada aklıma geldi.

"Arif!"
"Efendim kardeşim?"
"Hakan nerede?"
"Dışarı yolladım. Markete."

Cevap vermeden sallanan sandalyenin önündeki sandalyeyi yan tarafa çekip bıraktım. Sonra Nazlı geldi. Balkon'un öbür ucuna gidip dışarıyı izledi. Saçları soğuk havada uçuşuyordu. Ben ise sigaramı bitirip küllüğe bastırdım. O sırada kapı çaldı. Nazlı gidip baktı. Ve yükselen sesler duyduğumda balkonun alttan sürmeli kapısını kapatıp içeri geçtim. Sevgi ile tartışıyorlardı. Arif bile dönmüş izliyordu. Bende öylece izledim.

"Burda olamazsın." (Sevgi)
"Nedenmiş?"
"Ö-öyle."

Daha fazla olay büyümesin diye Nazlıdan içeri geçmesini istedim. Tıpış tıpış gidip L koltuğa oturdu. Poşetleri Sevgi'ye verdim. Tam kapıyı kapayacakken;

"Böyle olsun istemezdim."
"... "
"Anıl lütfen... "
"Sana gözüm gibi baktım, milletin sana tecavüzünden korudum, tatile zütürdüm, her şeyimi verdim. Şimdi de doğum günü için hazırlık yaptım. Sen ne yaptın... "

Daha fazla bir şey demeden kapıyı kapadım. Dış taraftan bir süre ağlama sesi geldi. Sonra ayak sesleri... Ve kapı kapanması...

Dayanamayıp hüngür hüngür ağladım.

KISIM 3

Üniversiteyi üstten ders alarak erken bitirdim. Musa Avşa'dan çıkmış, Kadıköyde bir yere taşınmıştı. Master için bir yere gitmeyi düşünüyordum. Arif Üniversiteye devam ediyordu. Hala görüşüyorduk. Nazlı ise...

Aramız farklıydı. Bir şeyler vardı ama yoktu da. Sigarayı üniversite ile beraber bitirdim. içki ise arada bir içiyordum. Kendimi dillere ve kitaplara vermiştim. Eve de bilgisayar almıştım. Oyun oynuyordum bayağı. Yıl sanırım 2012 idi.
Şu kıyamet kopacak saçmalığı olan yıl.

O süreçte çok kız kaldırmıştım. En sonunda kendimi dine vermiştim ve namaz kılıyordum. Master için onay beklediğim zamanlardı.

Olaylar burada başlıyor.

Sarıldık beyler. Öpüştük koklaştık. Ağladım. Bende ağladım onla beraber. En sonunda kaptan yardımcısı bağırdı.

"istanbul kalmasın!"

Son bir kere sarıldık. Son kere dudaklarımız buluştu. Son kere saçlarını kokladım öptüm. En sonunda ellerimiz ayrıldı. Çökmeme az kalmıştı. Eylül feribota bindi ve arkasını döndü.

E:Seni hep sevicem Anıl.
B:Bende...

Gerisine dayanamadım. Feribotun gidişini, köpük bırakarak gidişini gördüm.

Dizlerimin bağı çözüldü. Düştüm. Musa gelip kaldırdı. Sarıldım kalan sayılı arkadaşlarımdan birine. Ayağa kaldırdı beni. Tam meydana gelmiştik ki başım döndü, düştüm.

Ayça ablanın Anıl diye bağırdığını duydum.

Evet arkadaşlar, hayatımın vurgun yediğim ilk partı bitti. Daha başıma çok badireler gelecek, hem Avşa adasında, hemde başka yerlerde... çok uzun bir hayat var arkadaşlar. Devdıbını isterseniz söyleyin. Bundan çok daha kötüleri çok daha ilginçleri, kahkahadan altınıza işeyeceğiniz kısımları olacak.

Ha yok bana bu yeter diyorsanız bir sigara yakın. Trenddeki ciks hikayelerini okuyun. içmiyorsanız da bir soğuk su için.

Devam mı?

Neden cugu atıyorsunuz.

Millet ne güzel trende giriyor amk... Neyse kahvaltı edeyim geliyorum

"Baba şey onu boşverde... bizde bir misafir varda o-"

Babam kaşlarını çatıp ne misafiri dedi. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü o anda. Tam inleye inleye ağlayacaktım ki annem mutfaktan fırladı;

"Bey, oğul bir kız getirdi bize derler ye kiraz dudaklııı elma yanaklıııı harikulade bir kızçe."
"Öyle mi aslan heheheh."

O an yerlere bakındım metroya kaçış falan var mı diye.

"Hee pardon ya."
"Sen buralıyım demiştin de... doğma büyüme mi yoks-"
"Doğma büyüme buralıyım."

Kalacağı pansiyona gelmiştik. Kalacağı yer harbi iyi bir pansiyondu ve Berke'nin amcasınındı. Fakat kızı bırakasım gelmedi.

"Şey Eylül... "
"Efendim?"
"Burası kalacağın yer ama burası pis biraz, ayrıca sahibi falan çok kötü. istersen bizim eve gelebilirsin. Annem çok güzel kahvaltı hazırlar bak."
"Hahahah tamam tamam da ya babanla annen beni istemezse?"
"Bizim ada halkı iyi kalplidir. Ben doğduğumdan beri daha kavga bile olduğunu görmedim. Sokak sokak bilirim ben adamı. Neyse konu dışına çıktım, kısacası anne babam da iyi kalplidir. Sen gel yani, hem muhabbetimiz oldu yabancılık çekmezsin."
"iyi bari."

Arka sokaktan çıkıp bizim sahile bakan evimize geldik. Kapıyı tıklattım. Kısa bir bekleyişten sonra annem eli unlu bir biçimde kapıyı açtı. Al yanakları ile gülümsedi.

Trendi haketmiyorum ben amk şuanki başlıklar kat kat beter ya(!)

O sıralar Cihangir taraflarını keşfetmiştim. Gidip oralarda dolanıyor ve barlarda takılıyordum.

Nasıl din adamısın demeyin sadece oturuyordum. Cafelere gidip kahve falan içiyordum. Öyle. Bilekliklerimi yine takmaya başlamış, kolyemi ise asla çıkarmamıştım.

Yeni telefon da almıştım, samsunda galaxy s4 galiba. Hatırlamıyorum. Bir kış günü, sokakları kar kaplamıştı. Çoğu kişi evinde ya da sıcak kafelerde oturuyordu. Ben ise boş ve sessiz olduğu için sokaklarda dolanıyordum. Sadece atkım vardı. Bir de eldivenlerim. Üstümde de paltom. Sonra bir sokaktan tam keskin döndüm ve birine çarptım. Çarptığım kişi de bende kıç üstü düştük. Şöyle bir baktım. Kadındı, yetişkinliğe girmek üzere olan bir kadını gördüm.

Gözleri masmavi, saçları gördüğüm kadarıyla kapalı kumral. Nerden görsem tanırdım. Kalbim kafamda atmaya başladı. Korka korka sordum.

"E-Eylül?"
"Off... şey ben sizi çıkaramadım siz kimsiniz?"

Ürkek ürkek ayağa kalktım. O da kalktı. Cebimden asla yanımdan ayırmadığım Avşada ona aldığım bilekliği çıkardım.
Uzattım.

Bir süre inceledi. Ve yavaş yavaş gözleri açıldı. Ve bana baktı.

"A-Anıl?"

Ağlaya ağlaya kafamı salladım. Eylül boynuma atladı. Hüngür hüngür, salya sümük ağlıyorduk. Ben kokusunu içime çekiyor, öpüyordum. Olduğumuz yerde ağladık baya. Issız adam gibi olduk

Beyler o zaman bu tren olayını bırakıyorum, detay vermeden açıklayayım.

Kız ile konuştuk falan, ilk akşam beraber yemek yiyip içtik ve en sonunda yatağa attım, yolculuk boyunca böyle devam etti ve güzel anılar yaşadık. Trendeki bir binle kavga ettim, kafasını cama geçirip camı kırınca ilk istasyonda indirildim. Başka bir trene bindim ve Almanya'ya öyle vardım. Kız ise çok güzeldi. Büyük ihtimalle hafızamda kalakalcak.

Master'ım iki yıl sürdü. Daha sonrasında elime bayağı para geçti. Dünya turu yaptım. Güzel bir yıldı. Bu süreçte bir sürü kız kaldırdım ve sanırım fişek dönemim bitti.

istanbul'a döndüğümde bayağı iyi karşılandım. Evim toz içindeydi, Nazlı gelip yardımcı oldu. Avşa'ya gittim, anne babamı ziyaret ettim. Bizimkiler ile sahilde sofra kurup yedik. Herkes gelmişti... Hasan hariç.

Sonra istanbul'a döndüm. Eylül'ü ne kadar aramak istesem de aramadım. Sormadım kimseye de.

iş başvurusu yaptım, CV'imi gördükleri gibi işe aldılar. Hala aynı işteyim. Nazlı ile 8 ay önce evlendim. Çocuk için planlarımız var (:

Hala Eylül'ü görürüm diye bir ümit var içimde.

Foto isteyen arkadaşlar için, başlıkta size yeterli. Size daha önce dedim, size verebileceğim tek şey yeminimdir. Ve yemin ederim ki bu benim HAYATIM.

Bir başka başlıkta görüşmek üzere, esen kalın.

Gençler hanım iş yemeğine gitmek istiyor. Sabaha görüşürüz. Şuku atanlara teşekkür ederim. Lütfen taşlamayın beni.

Merak edenler olmuş ney senin bu işin diye. Mütercim yani tercümanım beyler özel sektörde.

Bu arada... başlığa dakika başı şuku geliyor sözlükten anlamam beyler. Neyin işareti bu? Trende bakanlar bakıp geçiyor mu yoksa takipçim mi oluyor? Rezz yazıyorsunuz başlık yukarı taşınsın diye mi?

Balkondan sigara paketini aldım. Altıma mavi kot, bej spor ayakkabı, üstüme kolye ve bilekliklerim ve gri bir tişört giydim.

Şu vücüdu ortaya çıkaran darlardan.

Parfümü sıkıp saçıma klagib görünümünü verdim ve dışarı çıktım. Biraz yürüdükten sonra barbaros bulvarına geldim. Bir sigara yaktım ve yürümeye devam ettim. Şu kapaklı telefonlardan kullanıyordum. Açıp saate ve mesajlarıma baktım.

Annemler felan. Önemsiz olanlara ve anneme konu kapama mesajı atıp telefonu cebime koydum.

Sigaramı bitirip iskelenin yanındaki bankalara oturdum. Sıcak bir gündü. Canım Kadıköye gitmek istiyordu. Bide bilirsiniz Mecidiyeköy taraflarında Cevahir avm var. Orayı düşündüm. Sonra hepsini boşverip Ortaköye doğru yürüdüm. Yoksa bir sigara daha yaktım. Bitirene kadar yol bitti, Ortaköye vardım. Oturup bir kumpir yedim. Sonra iyi bir bar aradım. En sonunda buldum ve Allaha şükredip girdim.

iki bira içtim. Sonra barmen tarafına gittim. Vodka istedim. içtim. Bir tane istedim. içtim. En sonunda yeter diyerek gerekli parayı bıraktım ve çıktım. Kafam çakır keyif olmuştu. Caminin yan tarafındaki banka oturup günlük son sigaramı yaktım. Biraz tüttürüp yarısında attım.

Kalkıp evin yolunu tutacaktım ki arkamdaki bir yer dikkatimi çekti.

incik boncuk pazarı.

Hemen daldım içine. iki kolye, bir küpe ve bir sürü bileklik aldım.

Dediğim gibi 18 yaşındaydım. Adanın delikanlısı olmuştum. Öyle bir ortamda bile insanlar bana bulaşmıyordu. Yüzüyor, ana karada okula gidiyor, Üniversiteye hazırlanıyordum. Pek kızlarda gözüm yoktu. Hele ki Eylül'ün gidişi üzerine sadece öylesine kız kaldırır olmuştum. Fakat her zaman pişman oluyordum.

Ali taşınmıştı. Trabzon'a

Avşalı çocuğun orda ne işi olur hala anlayamamışımdır. Musa ile kan kardeşi olduk ve her zaman beraber olma sözü aldık. Günlerim öyle geçiyordu. En sonunda ismini vermeyeceğim çok iyi bir Üniversite kazandım. Üniversiteye gitmeme 3-4 aylık bir süre kalmıştı.

Bu süreyi anlatıcam. Olan olaylar dahil olmak üzere.

Gözlerim doldu lan. Eskiden hep ortamlarda anlatmaya çalıştım. Millet anlattırmadı. Burda kaç kişi istiyor çok mutlu oldum. Lavaboya gidip yazıyorum

Hele bir okuyun bunları. Yarın devam ederim. Az oyun oynayacağım

Biraz gezerken en sonunda sahaflara girdim. Kendime birkaç güzel kitap aldıktan sonra geri döndüm. Tam bileklikleri aldığım kadına geldiğimde gülümsemiştim ki önümden geçen birine çarptım.

"Dikkat etsene be!"

Gelen bu kadın sesine keskin bir cevap verecektim ki bana bakan kızın ne kadar güzel olduğunu gördüm. Ve Eylüle ne kadar benzediğini. Kekeme oldum o anda beyler.

"Öz-özür dilerim."
"Off çekil."


Kız beni itip yoluna devam etti. Arkasından hülyalı hülyalı baktım.

O gece yatağımda onların gülme seslerini dinledim. Gitar sesini. Yastığımı ıslattım göz yaşlarımla.

En sonunda kendimi toparlayınca sessizce annemlerin yatak odasına baktım. Babam annemi sarıp sarmalamıştı. Annem gülümsüyordu. Kapılarını bulduğum gibi bırakıp aşağı indim. Kısa geçiyorum, kitap okudum, sesleri duymazdan gelmeye çalıştım. En sonunda sanırım gece yarısı kapı hafifçe tıkladı.

Normalde kapıları çoğu kişi kitlemez çünkü adada hırsız yoktur. Fakat ben inat kitlemiştim. Kalkıp kapıyı açtım, Eylül'ün suratına boş boş bakıp geri yerime geçtim.

Eylül de önüme oturdu. Birkaç dakika boyunca öyle oturduk. Eylül kısık bir sesle konuştu;

"Özür diler-"
"Ne için? Gerek yok."
"Josef... "
"... "
"Ben yatıyorum iyi geceler."
"Sanada Eylül abla."

Koşa koşa ondan önce odama çıktım. Yatağa fırlattım kendimi. Bir anda gözüme bir şey takıldı.

Gitarım.

Hemen elime aldım. Sanki uzun zaman sonra buluşan sevgililer gibiydik. Ağlaya ağlaya çaldım gençler.

Uykum gelince de yattım. Eylül bir anda içeri gerip üstüme atlamadı.

Özelden mesaj atanlara cevaplarım...

1) Foto Avşa.
2)Ortada dimdik duran ben değilim... Musa
3)Devam isterseniz sürekli, benim hikayem çok uzun beyler. Yinede yazarım. Daha önce trende tanıştığım kızı yazdım ki o ilgi görmedi. O da yaşadığım bir olay. Başlığın ilerleyen kısımlarında(baya ilerleyen) onu da anlatıcam.
4)ARKADAŞLAR YAZDIKLARIM GERÇEKTiR. SiZE SUNABiLECEĞiM TEK ŞEY YEMiNiM. BENDE EŞiM ÜZERiNE YEMiN EDiYORUM.

Musa ile ayrıldıktan sonra evin yolunu tuttum. Eylül'ü düşünüyordum. Bazen rüyalarıma giriyor, kalktığımda ağlıyordum. Dışardan taş gibi dursam da çok ağlıyordum. Eylül'ün de aynı durumda olup olmadığını düşünüyordum. Ana karaya gitmek istiyordum.

Evin önüne geldiğimde buz kestim.

Evin kapısı açıktı. Hafifçe içeri girdim. Ve bakındım. Her şey yerli yerindeydi. Adada kim hırsızlık yaparki diye düşünürken üst kattan patırtı geldi. Fırladım direkt. Odama girer girmez ağzım açıldı.

Cengiz yatağıma oturmuş sırıtıyordu.

"Ne yapıyorsun lan burada?"
"Hiç ailevi ziyaret yapayım dedim."

Kahkaha atıp sarıldım. Şöyle bir baktım suratına. Sakalı çıkmış. Göz altları çökmüştü.

"Değişmişsin Cengiz."
"Sende kardeşim."

O sırada annem fırladı.

"Anıl noluyor oğlum!""
"Anne bak kim gelmiş."
"Merhaba *** teyze."
"Cengiz? Anaaam."

Annem Cengiz'e sarıldı. Kısa geçiyorum, annem benim odamı Cengiz'e verdi. Bende Eylül'ün odasında uyumak istedim.

Eylül gittikten sonra ben hariç kimse odaya girmemişti. Perdeler çekiliydi. Annemi bile temizlik için içeri sokmazdım. Soyunup yatağa girdim. Yastık Eylül gibi kokuyordu. Ağlayasım geldi. Fakat kendimi tuttum.

Ve o akşam yemin ettim.

Daha fazla ağlamaycaktım. Gerekirse karakterimi de değiştirecektim.

O gece Avşadaki son gecem oldu.

Sabah olur olmaz eşyalarımı topladım. Üstüme siyah pantolon, beyaz tişört ve kahverengi deri ceket aldım. Ayrıca kolyem ve bilekliklerim.

Ve vazgeçilmez mavi gözyaşı gözlüğüm(pilot).

Eylül'ün eşyalarını da bavula koyup evden çıktım. Musanın ilk kez ağladığını gördüm, Cengiz ben geldim sen neden gidiyorsun bin dedi. Haklısın diyip sarıldım.

Feribota bindim. Annem ağladı. Babam gülüyordu.

Gençler, yanımda cidden çok yüklü miktarda para vardı. Babamın neden yıllarca bana para vermediğini o gün anladım. Adanın tüm esnafı para verdi, hakkını helal etti. Almanyadan gelen paralar, vs.

Feribotta uykuladım. Uyandığımda ana karaya gelmiştik neredeyse. içimde sadece kalp çarpıntısı vardı.

Trendden düştük.

Hayırlısı...