ispatlıyorum.

beynimizde inanç bölgesi denen bir alan vardır. bu alan insanın yaşadığı olayları ve çevresini rasyonalize edebilmesini ve akıl sağlını korumasını sağlar.
ateistlerde -tatlı su ateistlerinden bahsetmiyorum-, hakiki ateistlerde; yani allah'ı reddeden ve bunun için bir metodoloji, hayat felsefesi geliştiren kişilerde bu alan zayıflar ve işlevsiz hale gelir. inanç merkezinin zayıflaması insanın yapacağı varsayımların günden güne daha kötüye gitmesine neden olur. artık kişi kendi yarattığı hayali dünyaya, kavramlara hapsolur ve delirir.
bunun en net örneği nietzsche'dir. tanrı öldü diyip kendince bir üst insan modeli yaratmaya çalışmıştır. dini olabildiğince eleştirmiş ve en sonunda akıl sağlığını kaybederek, delirerek ölmüştür.

nokta

ateistlerin cevaplayamayacağı hakikat.

bir diğer örnek ise ANTONY FLEW'dir. kendisi felsefe profesörü olup koyu bir ateist olarak yaşamıştır. yıllar sonra akli melekelerini yitirmek üzereyken inancını tekrar kazanmış ve büyük resmi görmüştür.

tanrı’nın varlığına dair bir kanıt için bilim yalnız başına deliller sunamaz. doğanın kanunları, teleolojik
yapısıyla yaşam ve evrenin varoluşu hem kendi varlığını hem de dünyanın varlığını açıklayan bir aklın ışığında
açıklanabilir. ilahi varlığın keşfedilmesi deneyler ve denklemlerle değil, bunların ortaya koydukları yapıların
anlaşılmasıyla gerçekleşir. *

antony flew