ateistler gelin lan imana getirem sizi

Andolsun ki, birçok cini ve insanı cehennemlik olarak yarattık. , Onların kalpleri var. Fakat anlamazlar, gözleri var, fakat görmezler, kulakları var, fakat işitmezler. Onlar hayvanlar gibidirler. Hatta hayvanlardan da sapıktırlar. Onlar gaflet içindedirler. " Araf 179

@ neden öyle olduğu ile ilgili

Hazreti muhafazid'in Hakkinda Ayetler Mumsema • Hz muhafazid Güzel Ahlak Örneği Olarak Gönderilmiştir:
"Sen elbette yüce bir ahlak üzeresin" (Kalem 4)
"Ant olsun, Allah 'ın resulünde sizin için… güzel bir örnek vardır" (Azhab 21)
"Nitekim biz size, ayetlerimizi okuyacak, sizi kötülükten arıtacak, size kitabı ve hikmeti ve bilmediklerinizi bildirecek, aranızdan bir peygamber gönderdik"( Bakara 151)
"Kim Resûl'e itaat ederse Allah'a itaat etmiş olur Yüz çevirene gelince, seni onların başına bekçi göndermedik! "(Nisa 80)
"De ki, Ey insanlar, şüphesiz ben göklerin ve yerin yaratıcısı ve sahibi olan ve kendisinden başka tanrı bulunmayan, hem dirilten hem öldüren Allah'ın sizin için görevlendirdiği peygamberim Sizler de Allah a ve O'nun okuyup yazması olmayan, Allah a ve sözlerine inanmış olan Peygamberlerine inanın, ona uyun ki, doğru yolu bulabilesiniz"(Araf 158)

• Hz muhafazid Güvenilir Bir insandı:
"…Emrolunduğun gibi dosdoğru ol!" (Şura 15)
"Onlar seni yalanlamıyorlar, fakat o zalimler Allah'ın ayetlerini inkâr ediyorlar"(Enam 33)
"Onlar emanetlerini ve sözlerini yerine getirirler"(Mümin 8)
"Bir peygambere emanete hıyanet yaraşmaz, kim emanete ihanet ederse, kıyamet günü hainlik ettiği şeyin günahı boynuna asılı olarak gelir"(Ali imran 161)

• Hz muhafazid Merhametliydi:
"Ey muhafazid! Biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik"(Enbiya 107)
"Ant olsun ki size kendinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki sizin sıkıntıya uğramanız ona çok ağır gelir O, size çok düşkün; müminlere karşı çok şefkatlidir, merhametlidir" (Tevbe 128)
"…Onlara yumuşak davrandın! Şayet sen kaba, katı yürekli olsaydın, hiç şüphesiz etrafından dağılıp giderlerdi… Onları affet, bağışlanmaları için dua et…"(Ali imran 159)

• Hz muhafazid Hakkı Gözetirdi:
"…Eğer hükmedecek olursan aralarında adaletle hükmet Çünkü Allah adil olanları sever"(Maide 42)

• Hz muhafazid Sabırlıydı:
"…Şüphe yok ki Allah sabredenlerle beraberdir"(Bakara 153)
"…Allah sabredenleri sever"(Ali imran 146)
"(Ey muhafazid ) O halde yüksek azim sahibi peygamberlerin sabretmesi gibi sabret…"(Ahkaf 35)
"Onların… söylediklerine katlan ve onlardan güzellikle ayrıl"(Müzemmil 10)

• Hz muhafazid Verdiği Sözde Dururdu:
"Ey iman edenler! Allah ve insanlar arasında verdiğiniz söz ve bağlantılarınızı yerine getiriniz"(Maide 1)
"Verdiğiniz sözleri yerine getiriniz Çünkü söz (veren sözünden ) sorumludur"(isra 34)
"Bir de anlaşma yaptığınız zaman Allah'ın ahdini yerine getirin Yeminleri sağlam bağladıktan sonra onları bozmayın…"(Nahl 91)

• Hz muhafazid Hoşgörülüydü:
"Kim sabreder ve affederse şüphesiz bu hareketi, yapılmaya değer işlerdendir"(Şura 43)
"Sen suçları bağışla, iyi şeyleri buyur ve cahillerden yüz çevir"(Araf 199)
"Onlar bollukta ve darlıkta harcayıp yedirenler, öfkelerini yenenler, insanların kusurlarını bağışlayanlardır Allah iyilik edenleri sever"(Ali imran 134)

• Hz muhafazid Zamanı iyi Değerlendirirdi:
"Öyleyse bir işi bitirince diğerine koyul…"(inşirah 7-8)
"Bilsin ki insan için kendi çalışmasından başka bir şey yoktur…"(Necm 39)

• Hz muhafazid Danışarak iş Yapardı:
"…Onların işleri aralarında danışma iledir"(Şura 38)
"…iş hakkında onlara danış, fakat karar verdin mi, Allah a güven, doğrusu Allah güvenenleri sever"(Ali imran 159)

@14
iki çeşit irade Küllî irade , sonsuz işleri birlikte dileyebilen ilâhî iradedir. Cüz’i irade ise bir anda ancak bir şey dileyebilen, iki şeye birlikte taallûk edemeyen insan iradesidir.

insan bedeninde yüz trilyon kadar hücre olduğu söyleniyor. Her hücrenin de nice fonksiyonları var. insan, bir anda iki şey irade edemezken, bedenindeki bu sayısız faaliyetleri nasıl izah edecektir? Demek ki, insan kendine malik değil. O bir kuldur. Bedeni, küllî bir irade ile tanzim ve idare ediliyor.

Gafletten kurtulup gerçeği bulan bahtiyar kullar ise şöyle düşünürler: “Madem ki, hiçbir organım, hiçbir hücrem başıboş değil, öyle ise ben de başıboş olamam! iç âlemimde cereyan eden bütün işler hikmetli ve faydalı. O halde ben, irademi doğru kullanarak ne dünyama ne de âhiretime fayda sağlamayan boş işlerin peşinde koşmamalıyım. Bedenimdeki her hücre, semadaki her yıldız ve kâinattaki her sistem küllî bir irade ile hareket ettiklerine göre, ben de cüz’i irademi o küllî iradeye uygun olarak kullanmalıyım. Kulluk görevimi aksatmamalı, ibadetimi ekgibsiz yerine getirmeliyim. ”

Sonra, düşüncesini genelleştirir: Ben kendi iç âlemime karışamadığım gibi, ağaç da kendi içinde işleyen fabrikanın gerçek sahibi değil. Ve o tezgahın muntazam çalışması onun kendi hüneri değil. Şu ağacı elma, bunu da armut verecek şekilde programlayan bir hikmet, bir kudret, bir ilim var. Ve yine, ben kan nehrimde akan alyuvarlardan ve akyuvarlardan habersiz olduğum gibi, deniz de içindeki balıklardan habersiz. Sema da yıldızlarını tanımıyor. Saçımı kendim yapmadığım gibi, ağaçlar da yapraklarını kendileri takmıyorlar. Ormanlar, dağın hüneri değil. Güneş de gezegenlerine sahip çıkamaz.

işte kâinatta meydana gelen bu sonsuz işler, birlikte nazara alındığında, küllî ve mutlak bir iradeyi açıkça gösterirler.

Şöyle bir düşünelim: Bu âlemde birbirinden farklı ne kadar çok fiil birlikte icra ediliyor! Her an, mikroplar âleminden, bakterilerden, al ve akyuvarlardan, böceklerden, kuşlara, insanlara varıncaya kadar nice canlılar ölümü birlikte tadıyorlar. Onların yerleri ise, boş kalmıyor. Bir o kadar, hatta daha fazla varlık dünya ile tanışıyor.

Yine sayısını bilemeyeceğimiz kadar çok canlı hastalanırken, aynı anda bir o kadarı da şifâ buluyor. Niceleri izzete doğru tırmanırken, niceleri de zillete düşüyolar.

Kimileri henüz yemeklerini yerken, başkaları açlığa yaklaşıyorlar. Her biri bir ilâhî ismin tecellisini gösteren böyle sonsuz ve birbirinden farklı, hatta çoğu zaman birbirine zıt fiilleri birlikte icra etmek, ancak küllî bir iradenin işidir.

işte insan o cüz’i iradesini ölçü tutarak ve onun aczine, noksanlığına bakarak bu sonsuz icraatları hayret ve hayranlıkla düşünür; imanı kemâle erer.