Evet panpalar esrarengiz ahiret hayatımı anlatıyorum rezleri alın başlıyorum..

Öncelikle nasıl öldüğümden başlayalım..Öğlen vaktiydi. Üzerimi giyinmiştim ve dışarıya çıkmıştım. Cadde boyu ilerledim. Bir yandan çevredeki güzel sayılabilecek kızlara bakarken diğer yandan da ayaklarımın beni zütürdüğü yere doğru ilerliyordum. Dışarıya neden çıktığım ve nereye gittiğim hakkında en ufak bi fikrim yoktu aslında ama içimdeki ses bana böyle yapmamı söylemişti. Bana çok tersti bu ama ilk defa sorgulamadan içimdeki sesi dinlemiş ve bir işe kalkışmıştım garip hissediyordum. Bir şeyler olacağını o an anlamıştım zaten. Neyse işte caddede yürürken o zamanlar hiç sevmediğim o ses başladı. Ezan okunuyordu hem de kulağımın dibinde. Çok rahatsız oldum oradan hemen uzaklaşmak istedim ama yapamıyordum sanki bir şey beni o ezan okunan yapıya doğru itiyordu arkamı döndüm baktım Halil Amcaymış gel iki rekat namaz kıl evladım diyordu baktım suratına güldüm bırak be beni dedim ve hızlıca oradan uzaklaştım. Bi an ayağım takıldı ne olduğunu anlamadan yola düştüm karşıdan hızla gelen araba bana çarpacaktı ki yukardan ne olduğuna anlam veremediğim bi varlık geldi elimden tuttu ve beni arabanın altından kurtardı. Şoktaydım ölüme ilk defa bu kadar yaklaşmıştım. Olayın şokunu atlatamamış olacağımki döndüm ve teşekkür ettim ona sen kimsin dedim benim hayatımı kurtardın çok saol gerçekten dedim tekrar. Bana baktı ve hafifce gülümsedi. Arkasını döndü ve beni takip et dedi..

O kimdi bilmiyordum ama takip etmeliydim peşine takıldım yürüdükçe önümüzde görüntüler beliriveriyordu. Bu benim bebekliğimdi çok şaşırmıştım resmen hayatımın içerisinde beni bir gezintiye çıkarmıştı nolduğuna anlam verememiştim derin bi uykuda gördüğüm berbat bi rüyaydı galiba bu. Yaşadığım şeylerin tümünü tekrar yaşıyor gibiydim. Müslüman bi ailenin çoçuğu olarak doğmuştum kendimden tiksindim o an kulağıma birşyler fısıldıyorlardı ne olduğunu azçok biliyordum . Ve çocukluğuma geçti bianda görüntüler silik ve işe yaramaz birisiydim hep ah o kötü yıllar nerden gelip tekrar aklıma girmişti bi an önce uyanmalıydım. Beni takip et diyordu sürekli önümdeki varlık gençliğimi yapıtğım tüm pislikleri ve doğruyu bulduğum o günü ve sonrasında yaşadığm tüm olayları gözlerim önüne getiriyordu sırayla ta ki beni arabanın altından kurtadığı o vakte gelene kadar orda bitiyordu bu görüntüler sevinmiştim rüya bitmişdi galiba bian önce uyanmak istiyordum.

Önümdeki varlık aniden bana döndü ve ne hissediyorsun diye sordu. Uyanmak istyorum dedim sadece uyanmak istiyorum. Tekrar gülümsedi ve gerisini hatırlamıyorum. Gözlerimi açtığımda şok olmuştum. Bu bendim. Ama ama dedim içimden o bensem ben kimim. Ne olup bitiyordu hiçbir şey anlamıyordum sorguluyordum sorguluyordum ama bu sefer hiç birişe yaramıyordu hiçbir şeye açıklık getiremiyordu onca zamandır güvendiğim beynim ve mantığım. Derken o varlık önümde belirdi gülümsedi beni tanıdınmı dedi baktım baktım ama yok daha önce bi yerde sizi gördüğümü sanmıyorum diye cevap verdim tekar gülümsedi korkuyordum yoksa aklıma gelen şeymi olmuşu ama yok hayır olamazdı yani böyle bir şey mümkün değildi sordum sen kimsin biz nerdeyiz. Bana baktı ve "BEN AZRAiLiM ARTIK BiTTi SEN ÖLDÜN"dedi. Şoktaydım bu mümkün olamazdı ah o müsülümanlar beni nasıl bu kadar korkutmuş olabilirlerdi rüylarımda bile onları görüyordum artık uyanmalıydım. Kendime gelmeye çalışırken karşıdan iki varlık daha belirdi kollarımdan tuttular ve hadi gidiyoruz dediler.

Bunlar rüyaya benzemiyordu ama inanmak asla istemiyordum.Şimdi ne olucaktı cehennem mi oo hayır tabiki öyle bişey yoktu beni bi boşluğa atacaklardı ve sonsuz karanlığa gömülecektim tüm varlığın sonu böyleydi. Benim de sonum gelmişti en azından bunu anlayabilmiştim üzgündüm ama elimden bir şey gelmezdi bu saatten sonra bunu biliyordum. Çaresiz sonumu beklemeye başladım. Yanımda beliren o varlık geldik gir dedi. Şaşırmıştım baktım karşımda bir kutu vardı beni bununiçine sokmaya çalışıyorlardı. Reddetme gibi bir seçeneğim yoktu sonsuz karanlığa atarken bizleri numarlandırıyorlar diye düşündüm. Girdim uzunlamısına olan kutunun içine kapağı kapattılar. Ne yapacağımı bilemiyordum. Beklemeye başladım herkesin sonu böyle olucaktı dünya hayatımı yaşamıştım eğlenmiştim ve şimdi belirsiz bi karanlıkta bırakılıp gidicektim. Ben bunları düşünürken karşıdan iki ışık belirdi yanımda biz geldik sana sorularımız var kalk bakalım dediler tekrar bir şok yaşadım yoksa bu gerçekmiydi beni az önce mezaramı sokmuşlardı gerçekten inanamıyordum ne olacağını kestirmek gerçekten güçtü artık sorguamayı bırakmıştım kendimi tamamen iç sesimle baş başa bırakmıştım beynim ve mantığım tükenmişti sonumu bekliyordum artık yapacak başka hiçbir şeyim yok gibiydi..

Ses verin binler devam ediyimmi cennete nasıl girdiğimi anlatıcam daha

Hiç mi yok lan okuyan yuh amk o kadar mı yetenksizim hikaye yazmada