ateistim ezan okunurken

müziğin yada televizyonun sesini yine de kısarım. inanmasak da inanana saygımız sonsuz.

ramazan ayında da mümkün mertebe şirkette yemek yemem. niyetli olanlar da var sonuçta. ayıptır. gider paramı verir dışarda bi restoranda yerim. restoranın da bahçesine oturmam.

rahmetli annem muhafazakâr değildi ama inançlı insandı. babam da öyledir. doğar doğmaz "ben ateistim ulan" demedim sonuçta. biz de küçükken dualar ederdik, yarım gün de olsa oruç tutmaya çalışırdık. kandil akşamları ailecek trt1 in başına geçip amin derdik.

bazen annemin mezarını ziyaret ediyoruz. oraya gidince de dua ediyorum. ediyorum ama o dualar bi yere gidiyo mu emin olamıyorum. sadece annem inançlı bi insan olduğu için ölmüş de olsa ona saygımdan bir fatiha okuyorum.

ama günün geri kalanında dünyada olup bitenler karşısında, bütün iyi niyet ve samimiyetimi benim saflığımmış gibi kullananlar karşısında, "nerede bu tanrı?" diye de sormadan edemiyorum panpalar.