0
bağlanmış eskiden beri kişilerin gözleri,
korkunç bağlarına vurulmuş dinlerin
yeryüzüne geldi geleli.
gösterirler gök ülkelerinden başlarını
titreten, korkunç görünüşleriyle ölümlülere.
bir ölümlü grek ilkin bunlara karşı
çevirmiş yiğitçe bakışlarını, gürlemiş.
ne dev masalları, ne yıldırımlar,
ne ürperten gök gürültüleri, kırabilmiş onun
sımsıkı kapanmış evren kapısının
sürgüsünü söküp atma gücünü.
almış zütürmüş onu anlayışının üstün gücü
evrenin yalımlı korkunç çevresinden öteye,
dolaşmış uzayın engin boşluğunu bilinçle,
anlayışla, getirmiş oradan bize başarısını
bilinenle bilinmeyen bilgilerin,
serilmiş yere tümden boşinançlar.
ezilmiş ayakların altında saçmalıklar;
bu başarıdır yükselten bizi göklere değin.
korkum var yine bu konuda, sanır mısın
öğretmek istediğimin sana dinsizce bir öğreti
olduğunu, seni bir kötü yola sürüklediğimi.
i̇nanır mısın buna? bu saçmalıklardır doğuran
birçok dinsizce kötülüğü, cana kıymayı hep.
anımsa aulis'te diana tapınağı'nda kanının
döküldüğünü o suçsuz kızcağızın, savaşçıların,
soylu yunan komutanlarının çiçekleriyle süslenmiş
i̇phianassa'nın; ölüm kaplamış gençliğini kızın,
görmesin diye toyunlar gizlemiş geceden bıçağı;
görünce boşalmış gözyaşları, tutulmuş dili
kızcağızın korkudan, bükülmüş dizleri,
kapanmış yere. ne işine yaramış bu yoksulun
"kızını tanrılara adayan ilk kral"
denmişse babasına. yakalamış onu kimileri
zütürmüşler sunağa, kutlu törenler bitsin
diye değil, mutlu bir üstünlük sağlasın
diye tanrılar yunan donanmasına, görklü
hymene birlikleri bir adak için
böyle iğrenç işler öğretmiş insanlara;
bu saçmalıklar, bu boşinançlar,
böylesini yapar ancak din kötülüğün.
kaçar mısın bir gün, bilmem anlattığım
bu korkunç olaylar yüzünden, bizden,
nice düşlere kapıldıktan sonra dönmek
i̇ster misin yeniden bu yaşama,
korkmaz mısın yazgının ardınca gitmeden?
i̇nsanlar görseydi bittiğini bir gün
tüm güçlüklerin, düşkünlüklerin, arar
bulurdu yolunu karşı koymanın, kurtulmanın,
gözdağı vermesinden, saçmalığından bilicilerin.
nedendir ölümden sonra acı çekme korkusu,
boşunadır bütün bu karşı koymalar, bilinmiyor
tinin özü, bizimle mi, sonradan mı, önce mi
girmiş gövdeye, dağılır mı ölünce bizimle,
gider mi görmeye bataklıklarını, karanlıklarını
orcius'un, yoksa başka gövdelere mi geçerler
yazgıyla? ennius'un dediği gibi türkülerde.
getirmiş ölümsüz yapraklarla süslü çelengi,
kişi soyu, helicon'un tepesinden, parlatmış i̇talya'yı.
ennius diyor ölümsüz türkülerinde
ne bizden bir nesne kalır, ne tinden,
ne de aceron'un cehennem ülkelerinden.
silik görüntüler üstünedir onun bu sözleri
ölümsüz homeros'un başlamış alımlı görünüşünden
dökmüş gözyaşlarını, nesnelerin özünden açmış
böyle sözü, güneşin, ayın dönmesinden, olaylardan
ne varsa dökmüş ortaya, türkülerinde. anlamak
i̇çin, bizim usumuz, bütün yeryüzünde
geçen olayları, canın, tinin yapısını,
kuruluşunu, düşlerimizde sağlığımız bozulmuş
gibi bize korku salan, titreten, kıvrandıran
korkunç nesnelerin gerçekte ne olduğunu
i̇ncelemek gerek gördüğümüz, duyduğumuz,
toprağın kucakladığı ölü kemiklerini de,
araştırmak gerekir bunları da. anlıyorum güçlüğünü,
karanlık düzenlerini greklerin, yeni sözler
bularak, latin diliyle bunları anlatmanın,
açık-seçik bir şiir içinde açıklamanın.
bir yandan dilimizin yoksulluğu, geniş konular,
erdem görkemi, yeni sorunlar, tatlı yoldaşlık
bırakmıyor beni sessiz geceleri bekleyim,
çekiyor beni katlanayım diye yorgunluklara,
aydınlatmak için varlığın içyüzünü.
hangi ışık düşmüş içine senin
gidermek için bu korkuyu, yüreğinin
karanlıklarını besleyen güçlüğü yıkmaya?
gün, güneş ışığı değil bu besbelli,
görmek gerek, açıklamak gerek evreni dosdoğru.
yaratılamaz varolmayan bir nesne, yoktan,
tanrı gücüyle, böyledir bizim görüşümüz,
bağlamış bütün ölümlüleri kıskıvrak
derin bir korku, yerde, gökte geçen olayların
görülmeyen, bilinmeyen tüm nedenleri
tanrıların elindedir, buyruğundadır diye.
anlarsak yokluktan varlık yaratılamaz
daha kolay bulunur aradığımız sonuç,
biliriz olmadan tanrısal ettiler nasıl
varolur gördüğümüz bütün nesneler.
yokluktan çıksaydı varlıklar, tüm türler
doğardı nesnelerden, gerekmezdi tohumlar,
i̇nsanlar çıkardı denizden, uçan pullu balıklar
doğardı karadan, gökten uzun koyun sürüleri,
tüm küçük diriler, yırtıcı yaratıklar dizi dizi.
yerleşirdi çöllerde yaratıklar gelişigüzel,
yaşanacak yerlerde oldum olası.
belli yemişler olmazdı belli ağaçlarda,
değişirdi düzeni yaratıkların, tüm nesnelerden
çıkaydı tüm nesneler. olmadığından belli doğurgan,
bilinmezdi kimsenin anası. tohumundan türer nesne.
böyledir yaratıkların oluşumu, öncedendir
i̇lkelerin özleri, yaratılamaz nesneler nesnelerden,
hepsi belli bir türden, ayrı ayrıdır özleri
tüm nesnelerin başkadır nedenleri.
nedendir güllerin açtığı, buğdayın olgunlaştığı,
nedendir bunları yaz başında görmemiz,
yemişlerin belli bir evrede oluşu neden,
neden tüm nesnelerin yaratıldığı toprakta
güzün bağların oluşması, en güzel günde
aydınlığa çıkması nedendir?
yoktan varolsaydı belli günde
tüm nesneler, gelince birden çağı
dirilik veren doğanın yaratıklarını,
ürünlerini ortaya koymasının yöntemi nedir?
açalım sözü biraz daha; gerekmezdi nesnelerin
büyümesinde özlerin birleşme dönemini beklemesi,
yokluktan yaratılma gerçekse, birden delikanlı
olurdu çocuklar, geçmeden ilk ergenlik çağı,
büyümüş ağaçlar çıkardı yerden, oysa bellidir
durum, ardarda olur, nesnelerden oluşan,
belli bir özden doğar tüm nesneler, ayrıca,
böyle sürer türlerin özelliği de, bilinen,
bundandır nesnelerin geliştiğini, sürdüğünü
bilmemiz kendi özleri gereğince, bağımsız.
olmayınca yıllık yağmurlar, vermezdi toprak
mutluluk sağlayan ürünleri bolundan, kalırdı
besinsiz dirilerin soyu, yaşama gücü
olmazdı. sözleri kuran yazı dizileri gibi
i̇lkesiz varlık düşünülemez, bize kalırsa.
neden yaratmamış doğa insanları yürüyerek
geçsinler diye denizleri, büyük dağları da
elleriyle savuracak, oynatacak güçte, neden
birkaç kuşak boyu yaşamaz bir kişi, nedendir
bir özden gelmeyişi tüm varlıkların?
söylemek gerek yoktan varlık olmayacağını,
tüm nesnelerin kendi özünden geldiğini,
tatlı esintilerle serpilip geliştiğini.
görüyoruz üstün geldiğini işlenmiş
yerlerin işlenmemiş topraklardan daha,
elle verimli duruma getirildiğini; topraktadır
i̇lk nesnel özler, orada bulunması gerekli.
görüyoruz işlenmiş, ekilmiş bakımlı yerde
dolgun yemişler veren özlerin bulunduğunu.
emeksiz yetiştiği görülürdü daha iyilerin
kendince, yoktan varolsaydı nesneler.
bir bakıma doğrudur ilk varlığın yok etmeden
nesneleri özlerine dönüştürdüğü bir bir.
ölümlü olsa bütün bölümleri varlığın
yiter gider, varolmazdı bir daha nesneler.
ayırmak için bölümlerini, çözmek için
düğümleri güce dayanmak gerekmezdi varlıkların,
ölümsüz özlerden kurulmuştur nesnelerin, dıştan
gelen, en ince boşluklarına değin giren
bir basınçla dağılırlar, yeniden birleşirler,
gizlemiş yaratan varlık bunları gözümüzden.
geçen günlerin, göremediğimiz işleri yok etmek
i̇çin olsa, büsbütün yiter, yıkılır gider,
kalmazdı tüm nesneler, gönderemezdi türlere,
kuşaklara yaşatan ışığını venüs, yetiştirmez,
beslemezdi bunları becerikli toprak.
nerede bulurdu denizler kaynak, nereden
çıkardı suları uzaklardan gelen ırmaklar,
nereden alırdı besini hava? yokolurdu bitmeyen
sürede ölümlü nesnelerden kurulu varlıklar,
geçmişin bu gitmişliği içinde yeniden onarmak
i̇çin evreni, sonsuz, ölümsüz özlü nesnelerin
bulunması gerekir, bu yüzden çevrilemez yokluğa
varlık, özdeş nedenlerle bağlı birbirine
bütün nesneler sonsuz bir özde. yoksa ölüm
olurdu en ufak dokunuşları özdeklerin
birbirine, kurulmasalar ilksiz, sonsuz öğelerden,
dağılır, kopar dokuları birbirinden; oysa sonsuz
bir özden düzenlenmiştir bunlar, bağlıdır
türlü düğümlerle birbirine tüm nesneler,
sarsıncaya değin dokularını başka güçlü
bir etken, bir oluş içinde kalırlar tümden.
dönmez yokluğa varolan bir nesne, ayrılır
yer kaplayan ilkelerine tüm varlıklar,
sonra döner, yine bu dağılan nesnel ilkeler
kendi aralarında birleşir. bütün varlığın
anası yerin kucağına baba aether'in gönderdiği
yağmur yokolmuş görünür bir süre, yaratır oysa
pırıl pırıl ürünü, yeşertir ağaç dallarını,
büyür ağaçlar, eğilir yemişli dallar ağırca,
soyumuz için, öteki soylar için oluşur
bunlardan besinler, görürüz illeri dolduran
çocukların çiçeklerce geliştiklerini, ormanda
yapraklar arasında ötüşen yavru kuşları
yaylımda yayılan, dinlenen koyunların yorgun
gövdelerinde dolgun memelerinden süzülen
ak sütleri içen, ot yiyemeyen, oynayan,
sıçrayan, eğlenen körpecik kuzuları,
yağmurdan oluşmuş tüm bu gördüklerimiz,
yokolmaz yokolmuş görünen, yokolmaz.
yeni bir nesne doğurur yaratıcı varlık
tükenenden, birinin ölümü ötekin
