ateist piçler gelin lan birşey soracam

lan bak sormuşsun ciddi ciddi anlatıyorum bir agnostik olarak fikrimi. saçmalamaya başladığını farkedersem giberim ama seni uyarayım. oku bir de uzun geliyo.

şimdi bak, sen diyorsun ya insanın inanmaya ihtiyacı vardır diye. aslında insanın inanmaya değil bilmeye ihtiyacı var.
kainatın en büyük sorusu kainatın nasıl var olduğu, ne şekilde gerçekleştiğidir. bu sonsuz döngü, peki ya ondan önce peki ya ondan önce... diye devam eder. bu en büyük bilinmez.
bir de biz canlılar için en büyük korku ölümdür. en skindirik tek hücrelisinden en karmaşık canlıya kadar tüm organikler yaşdıbını sürdürmeye çalışır, bu da en büyük içgüdüdür.
şimdi bizler çevremizdeki diğer yaratıklardan daha karmaşık bir bilince sahip olduğumuzdan en büyük soruya bir cevap, en büyük korkuya da bir çözüm arıyoruz. ancak bunları bilmemize imkan yok. dinler sadece bu sorulara çözüm bulduğunu iddia eden mitlerden ve dogmatik kurallardan ibaret. sorgulanmayı yasaklamaları bunun en büyük kanıtı. geçmiş inanışlara baktığımız zaman dinlerin evrimleştiğini görmek çok kolay. dinlerin dogmatik olduğunu ve kainat gibi bir kompleksin açıklaması olamayacak kadar sığ olduklarını anlamak çok basit. dinlerin tarif ettiği iyi ve kötü ayrımları gerçek hayata uygulanamayacak kadar kesin.

şimdi sen neden dine inanıyorsun ben sana onu söyleyeyim.

1: içinde yaşadığın toplum, ailen buna inanıyor ve sen de dışlanmaktan çekiniyorsun. eğer amazonda bir ilkel kabilede doğsaydın şimşek çaktıran yüce bupuya inanacaktın, israilde doğsan ağlama duvarına yüz sürecektin.

2: dine inanmazsan soruların cevapsız kalır. ölümden sonra ne olduğunu bilmemekten korkarsın, nasıl varolduğunu merak edersin. ama bu mitlere inanınca kendini huzurlu hissediyorsun.

3: dünya adil değil, kimsenin şartları eşit değil. eğer hiçbir zaman adaletin sağlanamayacağını düşünürsen bundan üzüntü duyarsın. dinlerin en büyük amaçlarından biri de sana umut aşılamak zaten. senin adaleti burada değil de öldükten sonra beklemeni sağlamak. aksi halde insanlık çok daha zaptedilemez bir kalabalık olurdu. bana kalırsa çok da iyi olurdu. din-afyon benzetmesi de buradan geliyor.

ama bizler oturup bunları yorumlamışız ve bir yalana inanmayı reddetmişiz. dinsizliğimizin nedeni budur. yalanı farkettikten sonra kendini onunla avutamazsın zaten. önceden inanıp sonradan inanmamaya gelirsek de, önceden dediğin bu toplumun içinde yetişmişiz hepimiz. çocukluktan beri beynimize sokulmuş. bunları sorgulamak ve aşmak haliyle biraz zaman alıyor.