ateist insan güçlüdür

“sümer kadınlarının en önemli görevlerinden biri, mabetlerde rahibe olmaktı. yirmiye yakın görevleri vardı. bunların başında şarkıcılık, oyunculuk, fahişelik geliyordu. mabetlerde ciks kutsal sayılmış, hatta eşcinsellik de doğal görülmüştü. bunlar aynı zamanda mabetlere gelir getiriyordu. mabet fahişelerinin başlarını örtmeleri zorunluydu. bu gelenek hamurabi zamanında kaldırılmış, fakat daha sonra m.ö. 155’lerde adını bilemediğimiz bir asur kralının yaptığı kanunun 40. maddesiyle tekrar yürürlüğe girmiş. bu maddeye göre evli ve dul kadınlar da başlarını bir şalla örtecekler, kızlar, köleler ve sokak fahişeleri örtemeyeceklerdir. böylece evli ve dul kadınları da, mabet fahişeleri gibi yasal ciks yaptıkları kabul edilerek kutsal sınıfa koymuşlardır. bu gelenek yahudilere geçmiş. bir yahudi kadın evlenince saçlarını tıraş ettirip başına ya bir örtü koymuş veya peruk takmış. bugün bile çok fanatik ailelerde bu gelenek sürüyormuş.
yahudilerde erkek ve kadın kutsal fahişeliğin tevrat’ın son yazıldığı zamana kadar devam ettiği tesniye: 23/18’den anlaşılıyor. burada: “i̇srailoğullarından ve kızlarından kendilerini fuhuşa vakfetmiş kimseler olmayacaktır. kadınlar! fuhuşun ücretini rabb’in mabedine getirmeyeceksin” deniyor. yahudi fahişeleri, yüzlerini bir peçeyle örtüyorlarmış. (…) araplarda da fahişelerin peçe koyduklarını duydumsa da maalesef herhangi bir yerde okumadım. (…) sümer’de mabet fahişeleriyle başlayan başörtüsü anadolu’ya da geçmiş. hitit çağında kadın heykel ve kabartmalarının bazılarında başörtüsü görünüyor. bitik vazosunda rahibenin başını içine alan bir tür ferace şeklinde giysi var üstünde. bunun genç hitit çağına kadar sürdüğünü maraş’ta bulunan bir kabartma kanıtlıyor.
yunan ve roma çağındaki kadın heykellerinin birçoğunun başında örtü görülüyor. bunların bazıları rahibe olarak tanımlanıyor. sayın prof. muhibbe darga’nın anlattığına göre, o çağlarda başları örtülen kadınlar namuslu sayılırmış. hıristiyanlıkta bu gelenek, rahibelerde sürmektedir.
böylece sümer mabet fahişeliğini simgeleyen başörtüsü, çeşitli çağlarda ve ülkelerde, kendilerine göre yorumlanarak i̇slamiyet’e kadar gelmiş. i̇slamiyet’te de erkekten kaçma şekline dönüştürülmüştür. buna karşın, erkek olmayan yerde kuran okunurken, dua edilirken başın örtülmesi, örtünün sümer’deki dinselliğin bir devamıdır.”

• muazzez i̇lmiye çığ, ortadoğu uygarlık mirası, kaynak yayınları, i̇stanbul, 2003,