ateist evinde zorla evrim okutuluyor yeter ya

yazıp notepad'a attım 4 part onları yolluyorum direkt.

bilgi yarışması, her bölgede belli merkezde yapılıyordu. bizim bölgede de merkez bizim yurttu. zaten olmasa şaşardım, sonuçta bu benim hikayem. velhasıl kelam yarışmaya 1 saat kala yemekhaneye indim, maksat havayı koklamak. inmez olaydım dıbına koyayım, rakiplere bir baktım, en azılı ateistler karşımda. hepsi de hizbullah tarafından kırmızı bültenle aranıyor. ulan dedim, tamam ödül umudu yok bari rezil etmeyelim kendimizi. aralarına karıştım.

- selam.
- kodlama işlemi yapmayan dna parçası?
- ne?
- bu bir soru, soru işareti var cümlenin sonunda.
- ne diyorsun kardeş?
- hmm, yarışmaya pek hazır değilsin sanırım.
- bir köy muhtarsız, bir resim ressamsız olmazsa bir iğne neysiz olmaz?
- ha?
- şimdi gibtir git.

dıbına kodumun evladı bir de hızlı hızlı konuşup deha havası veriyor kendine. tüm rakipler de bunun gibi. yarışmaya kaldı 5 dakika. o sırada melis'in koşarak bana doğru geldiğini gördüm.

@53 hepsi gerçek gram yalan yok

bir sonraki rotamız isviçre oldu. abi bize orada ezansızlığın ne kadar kıymetli olduğunu anlattı, kendince. daha sonra ateist nüfusu bir hayli fazla olan norveç'e gittik. güneşi gördüm filmindeki yel değirmenlerini gördüm, iyi oldu. genel kültür babında.

avrupa turumuz bittikten sonra abi bize ufak bir sürpriz hazırladığını söyledi. buradan yurda dönmüyormuşuz, dosdoğru amerika'ya okyanus ötesine gidiyormuşuz. yehuuuuu.

iyi de niye?

orada ateizmin en büyük üstadı varmış, o bize el verecekmiş.

bugün elini veren xd

iyi valla kafama yatmıştı. her şey iyiydi de ben ateist değildim amk. hiç kafa yormamıştım bu tip konulara. pek de umrumda değildi açıkçası ama müslüman olduğumu düşünürdüm. ailemin beni zorla ateist yapmaya çalışması, müslümanlığa sempati duymamı sağlamıştı. bu durumun başıma açacağı olayları bilsem eminim yurda girmeyi kabul etmezdim.

her neyse, yurt abisi benim düşüncelere daldığımı görünce, koluma girip biraz uzağa çekti. kulağıma eğilip fısıldamaya başladı.

" bak burada senin gibi bir sürü adam var. halı saha maçları yaparız birlikte, pes oynarız. bunların yanında ilim de öğreniriz. sen başka yerde kalıp ne yapacaksın hem? it kopuk mu olacaksın yaban ellerde? gel bak beğenmezsen çıkarsın hemen, ben bizzat çıkaracağım seni. "

" iyi abi tamam geleyim o zaman."

yemekte domuz rostosu ve rakı vardı. kültür sentezi yapmış muallakler. her ne kadar kendimi müslüman olarak tanımlasam da alkol alırdım fakat domuz? yo dostum yo buna hazır değildim. karnım da aç. salatadan otlanmaya başladım, rakıyla eziyorum midemi de.

- sen neden yemiyorsun takarca?
- midem biraz bozuk ya..
- alışık değil misin domuza?

huur evladı aklınca muhbirlik yapacak.

- yoo alışığım hatta dedemin domuz çiftliği var. uzun yol geldim ya motor bozuldu.
- hmm peki.

dawkins'i bilirsiniz tüm ingilizliğiyle konuşur ingilizceyi. hatta bir konferansta kendisi de dem vurmuştu üst dudağının hareketsizliğinden. içeri girdik, ilkokul çocuğu gibi dizildik karşısına. well, well diyerek süzüyor bizleri. bizim yurt abisi ateizme olan katkılarından dolayı dawkins'e gibindirik bi ödül verdi. dıbına koyayım tahta heykeli altın suyuna batırmış herife kakalıyor. yavaştan söz almam gerekirdi artık. kısa ve öz konuştum.

- ya yanılıyorsan?

durdu bi. sağa baktı sola baktı. rafa gidip birkaç kitap karıştırdı. sekreteri aradı iki türk kahvesi söyledi. daha sonra başının ağrıdığını bahane ederek odadan koşarak çıktı.

şimdi birtakım zeki arkadaşlar şu videoyu getirecek bana.

https://www.youtube.com/watch?v=-uswy7r9KfA

bu video benim dawkins'e olan sorumdan sonra çekilmiş bir düzmecedir. herif cevabı iyice düşündükten sonra böyle bir oyun tezgahlamış.

neyse gittik eve, derin göğüs dekolteli bir kadın karşıladı kapıda bizi. ev dediysem yurt gibi anlayın, lobi gibi bir yere zütürdü kadın bizi. 2 dakika sonra kirli sakallı saç baş incin kot pantolonlu siyah tişörtlü bir adam geldi. hepimizle yumuşakça tokalaştıktan sonra ne içmek istediğimizi sordu. biz su istediysek de ille viski içmemiz için tutturdu herif. iyi amk dedik içelim. viskiler geldikten sonra bu konuşmaya başladı.

oo 72 miletten insan toplanmış sanki. duvarlar da full kitap raflarıyla kaplanmış. her türden ateistin kitabı var. fakat dikkat ettim, hiçbir kutsal kitap ve dini metin yoktu aralarında. bu ilginçti, daha sonra nedenini anlayacaktım. her neyse, yurt abisi kadehini vurup susturdu herkesi. o sırada önünde duran eski şapka dikkatimi çekti. lan yoksa?

odaya çıkınca berksan bir anda bana garip garip bakmaya başladı bende dedimki

-berksan ne oldu? neden öyle bakıyorsun .
-ateist yurtlarında ilk gecede gay ve lezbiyen sevişmeleri olur sen yeni geldiğinden seni gibeceğiz dedi

mecbur açtık zütü ilkönce berksan girdi çatır çutur gibti beni sonra hande melisle yiyişiyorlardı. sonra yurt abisi geldi seviştik hep barebaer en sonda bacaklarımı hissetmiyordum. duşa zor attım kendimi

yurdumuza hoş geldiniz arkadaşlar. öncelikle şunu belirteyeyim, sizler bu yurdu seçerek diğerlerinden farklı olduğunuzu bir kez daha kanıtladınız. sizler gelecek nesilin seçilmiş ateistleri olacaksınız. sözü çok fazla uzatmak istemiyorum. yurt ablamızın da söyleyeceği bir şey yoksa, yemeklerinizi yiyebilirisiniz.

- ee iyi de yemekler tabaklarımızda yok?
- ah bir saniye, dedi bölge abisi ve elindeki ince sopayı salladı. lan acaba derken, sopanın hareketini gören yemekhane görevlileri yemekleri tabaklarımıza dağıtmaya başladı.

o başka hikayeydi zaten, değil mi?

evet ateistlerde pre-evlilik dönemi nasıl işliyor onu görecektik anlaşılan bu derste. melis evine gitmişti o günlük, ben de ailemi yurtta biraz dinlendirdikten sonra yola koştum onları.

- kız nasıl oğlum?
- gidince görürsün anne.
- bak ben agnostik kız istemem ha.
- ...
- ateist bir aileye ateist kız yaraşır. hem ateistle agnostiğin evlilikleri yürümez. saadet hanımın kızını gördün, 2 aya kalmadan boşandılar. neymiş tanrı varsa da bilinemezmiş. yok desene sen şuna. hahayttt. o gün, altın gününde pervin hanım ağzından kaçırdı, meryem hanım'ın oğlunu camiden çıkarken görmüşler. ayy görsen kıyamet kopmuş evlerinde. sabaha kadır bağrışmışlar. ayy bak ama muazzez hanımın kızı pırlanta gibi. 6 yaşında türlerin kökeni'ni ezberlemiş. ben hep onu istiyordum gelin olarak ama hadi senin seçimine de bir bakalım. bak beğenmezsem doğru muazzez hanımgile gideriz.

bi sus be kadın.. bi sus be..

- arkadaşlar merhaba. hepinizin bildiği gibi allah yok, din yalan. ( gülüşmeler )

dıbına koyarım dedim senin. devam et hele.

- burada sizin kafanızı ütülemekten çok kafanıza takılan sorulara basit cevaplar vermeye geldim. kendimi tanıtmam gerekirse, ateizm yoluna kendini adamış bir fukarayım. beni bilenler bilir, bir odada kuru ekmekle yaşarım bunu söylemekten hazzetmesem de. ateizm öyle bir mekandır ki ona 4 farklı kapıdan girilir. şeriat tarikat marifet hakikat kapıları.

lan noluyor dıbına koyayım herif tasavvufa copy paste çekmiş resmen.

- bu kapılardan giren 4 farklı kişi ateizmi farklı görür. dolayısıyla ateizmin 4 farklı anlamı vardır, bizim amacımız sizlere esas, hakikat anldıbını kavratmak. dilerseniz şimdi sorulara geçelim.

melis'in 5 yaşındaki küçük kardeşi içeri girdi o sırada. konuşma da bitmek bilmiyordu, güzel bir nokta görevi gördü.

- sen ablamla mı evleneceksin?
- kısmetse.
- kısmetse ne demek oğlum, çocuğun yanında öyle laflar etme kafası karışmasın. doğal seleksiyonda elenmezlerse evladım.

leşini gibeyim senin niçe.

- ben büyüyünce deist olacağım.
- hşş oğlum o nasıl laf. hanım zütür şunu içeri. kimden öğreniyor bu lafları bilmem ki sokağa da salmıyoruz.
- şimdinin çocukları çok zeki, televizyondan bir şey duydu mu tak atıyor hafızaya. beyin bedava ya.
- öyle öyle. yani bizim de çocuklarımızdan başka bir derdimiz yok. doğal seleksiyonu geçsinler yeter başka bir şey istemiyoruz onlardan.
- genleriniz değil mi beyamca?

bozuldu biraz.

- evet oğlum. genler.

yemekhaneye bi indim vay dıbına koyayım karşımda 3 tane dev poster var. biri darwin, biri dawkins öteki de tanımadığım bi lavuk. meğer bu gelecek olan hocanın resmiymiş. dawkins kadar taşşaklı yani siz düşünün.

herifin yazdığı kitaplar bir masaya sıralanmış, işte isteyen satın alsın imzalatsın diye. herif paso dawkins'ten çalıp çırpmış amk. kitap isimleri şöyle.

- tanrı illüzyonu
- gen alçakgönüllü değildir
- yeryüzündeki en büyük sirk

vay dedm senin leşini gibeyim. herifi de merak ettim.

hoca bi geri tepti, bu çıkışı beklemiyordu. sen misin geri tepen patlattım şiiri.

- Ne ararsın ateizm ile aramda
Sen kimsin ki surucumu sorarsın?
Hakikaten gözün yoksa parada
inanana neden evrim sorarsın

olay bundan ibaret hocam.

- tamam çık abini çağır bana.

çıktım, gururluydum kendimi ezdirmemiştim.

- takarca okula mı gidiyorsun?
- evet abi.
- heh bak sana ne diyeceğim şimdi senin ev arayan arkadaşların vardır malum ilk günler. sıkıntıda olan varsa çağır biz yardımcı oluruz. maksat hayır işleyelim. öhm yani hayırdan kastım doğaya bi faydamız dokunsun. onlar da bir organizma sonuçta.
- tabi abi çağırırm.
- hadi zihnin açık olsun.

zihnin açık olsun ne amk? amma zorlamışsın be abi ateist olmak için. neyse okul yolu düz gider. olmazsa birkaç gerizekalıyı yurda getirelim de itibarımız artsın.

kıza aşık olduğumu hissedince laflar kendini ağırdan satmaya başlamıştı. yok dıbına koyayım, laf gelmiyordu ağzıma. o anda gözüme yurdun tabelası ilişti. darwin portresi yanında " ateizm yuvası " yazılı ucuz bir tabelaydı. eh ateizmden konuşak bari diyerekten lafa girdim.

- ee sen nasıl ateist oldun?
- kutsal kitapları okudum. dinlerin gerçek olamayacağını düşündüm. fakat hayatımın anlamı olan dini reddedeceksem bunun yerini bir şey almalıydı. ve gerçeği bilimde keşfettim.
- klagib hikaye ha?
- evet. senin nasıl oldu?

beyler burada bir parantez açayım, alttan alta kesinlikle dini veya ateizmi öven mesajlar vermiyorum. yani bir ateistle konuşsanız size gerçekten bu şekilde cevap verecektir, öyleyse benim bunları yazmam bir şeyi değiştirmez. bunun bilincinde okursak sıkıntı olmaz sanırım.

evet konferans isviçre'nin lozan kentinde yapılıyordu. bizinız klastan alınmıştı biletim, keyfim cıvıldı. viskimi içe içe vardım konferans mekanına.

içeri girdiğimde " maymundan geldiysek neden hala maymun var " sorusuna verilebilecek cevapları tartışıyorlardı. malum ateizmin kanayan yaralarından birisiydi bu soru, çok ateisti derin düşüncelere gark ettirip dine döndürmüştü. gelip geçici cevaplar uydursalar da kendileri de bilmiyorları cevabı. aralarına karıştım hemen ve söze başladım.

- arkadaşlar, siz işten eve geldiğinizde işiniz hala yerinde duruyor değil mi?

düşündükten sonra onayladılar.

- arkadaşlar, siz marketten eve geldiğinizde market hala yerinde duruyor değil mi?

düşündükten sonra onayladılar.

- arkadaşlar, siz pilavcıdan eve geldiğinizde pilavı hala yerinde duruyor değil mi?
- hayır.

tüm bakışlar bir anda cevap veren kişiye döndü. serkan hocaydı bu.

- ya pilavcı seyyarsa? bunu hiç düşündün mü?

doğru söylüyordu muallak. sorun yine çözülememişti.

hey gidi avrupa be. adamlar sağlam medeniyet kurmuş beyler, uçaktan öyle gözüküyordu. neyse ingiltere'Ye sağsalim ayak bastık, ben alışkanlıktan eğildim toprağı öptüm. berksan hemen atladı:

- napıyorsun takarca?
- doğa anayı öptüm berksan noldu?

gibtir git dıbına kodumun evladı.

her neyse gittik oxford üniversitesinin kapısına dawkins'i görmeye. kapıdaki görevli kimlik soruyor. ulan dedim burası beyazıt mı al işte içeri turist olarak geldik. hık mık ettiyse de aldı sonra.

velhasıl kelam vardık dawkins'in kapısına. dawkins zorlu bir ateistti fakat ben onu yola getirmeye çalışacaktım.

bi alkış kıyamet koptu dedim noluyor çanakkale zaferinin yıldönümü mü. dur dıbına koyayım sorulara başlamadan kıllığımı belli etmek için bi oyun oynayayım dedim elimi kaldırdım.

- evet genç kardeşim.
- hocam öncelikle hoşgeldiniz. bir şey dikkatimi çekti, konferansa başlarken atatürk ve aziz şehitlerimiz için saygı duruşunda bulunmadık ve istiklal marşı okumadık. bunda bir kasıt aramalı mıyım?

ahaha bizim yurt abisinin kaşı gözü oynamaya başladı amk hocanın arkasında. iyi oldu muallaknin dölüne.

- bunu hatırlatman çok iyi oldu, unutulması büyük talihsizlik. hemen telafi edile.

havaya girdi amk.