ateist değilim ama bu söz içine çekiyor

@81 eyvallah panpa iyi olmuş içini döktüğün. kardeşine geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum.

gelelim mevzuya, şimdi bu bazı insanlar neden sakat neden hasta minvalindeki sorular, genelde din karşıtları veya isyankarlar tarafından soruluyor. (seni tenzih ederek söylüyorum)
ben cevaplarımı bilgim kadarıyla vermeye çalıştım, beynimin yettiği kadar. bu soruyu ben de çok sordum, düşündüm, araştırdım sordum soruşturdum, ulaşabildiğim mantığa en yakın cevap, yukarda da yazdığım gibi kötü olmazsa iyinin kıymeti bilinmez. tarzı şeyler oldu. yüzde yüz ben de tatmin olmadım tabi ki. ama sistem bu, bunu kabullenebildim en azından. allah'ın varlığını da inkar edemiyorum, bana göre herşey ortada ve sabit. bu düzen böyle işte. tasavvuf ehilleri de bu konuya tarlaya atılan her tohum, düzgün çıkmaz, marazlı olanı da çıkar elbet mantığıyla yaklaşıyor. anlayabildiğimiz/anlatabildiğimiz bu kadar ne yazık ki.

dünyaya gelirken bize yaşamak istediğimiz sorulmadı evet. yıllarca sebebini aradığım sorundur bu. şu yaşıma kadar çok da güzel bir hayat yaşamadım, çoğu insanın kaldıramayacağı, belki akli dengesini bozacağı, belki de intihar edeceği olaylar, zorluklar gördüm geçirdim. 13 seneden beridir kronik ve tedavisi olmayan bir hastalıkla boğuşmam da bunun tuzu biberi. ben çok isyan ettim, eğer özürlü falan olsaydım daha fazla isyan ve inkar ederdim eminim. gün geliyor bi yerde, insan isyankar olmaktan bile sıkılıyor. acı çekmeye alışmak acıdan sıkıntıdan sıkılmak gibi birşey bu. elimden aslında pek de birşey gelmediğini anladığım ve din konularını derinlemesine araştırıp öğrendiğim günlerde, artık isyandan vazgeçtim. çünkü elimden birşey gelmiyor. kendi hayatımın bazı parçaları hariç, hiçbirşeyi değiştiremiyorum. öğrenilmiş çaresizlik gibi birşey bu. ben de bunun yerine, hayattan zevk almayı, düzgün yaşamaya çalışmayı seçtim. madem mecbur yaşıyoruz, bari insanlara ve sosyal hayata faydamız olsun. din konusunda da bi yol belirleyeyim, kendimi kalıplara sokmayayım ki içim bir nebze de olsa rahat olsun mantığı yani. ben bunu seçtim.

hala tam tatmin olduğum söylenemez ama büyük ölçüde içim rahat. ahiret korkum yok, ölüm korkum yok. şu durumda olabileceğim en rahat hale getirdim ruhani şartlarımı. kendimi daha fazla hırpalamanın manasız olduğunu düşündüm.

iyi-kötü, hasta-sağlıklı meselesine islam dini kötülük de var bak ama, size dünyayı ve rızkını hediye ettik, şükür edin mantığıyla yaklaşıyor anladığım kadarıyla. bu ne kadar inandırıcı ve tatmin edici, onu artık sen karara bağlıcaksın.

neye inanırsan inan, ne yaparsan yap, şunu unutma sakın, önemli olan bu konulara fazla derinleme dalıp kafayı bozmamak ve iç huzurunu en ön planda tutmak. gerisi bizim elimizde değil zaten.

edit ve ek: afrika mevzusunu, sadece somut verilerle açıklamaya çalıştım, bu yanlış anlaşılmasın lütfen. olması gerektiğini savunmuyorum kesinlikle. sadece akla ve bilime yatkın bi yorumdu bu.

ayrıca şu yaşadığım ve yaşayacağım hayat, doğmadan önce bana bildirilseydi ve gösterilseydi, doğmamayı seçerdim büyük ihtimalle. bunu da belirtelim. ama islam, kader kavrdıbını meşru göstermek için, insan yaratma ve sınama, ona bilinçli bi hayat verme yöntemini seçiyor. buradaki amaç, olan biteni meşru ve inanılır hale getirmeye çalışmak.