ateist bile değilim

@60 canım benim anlamımın ben ne istersem o olmasını, bunun için kendimden üstün bir varlığa gerek duymadığımı söylüyorum. Bence beni veya varoluşumu anlamlandırmak için bir tanrıya gerek yok. Hatta herhangi bir şekilde anlamlandırmaya gerek yok. Kim söyledi ki böyle bir şeyin gerekli olduğunu? Ama çıkarımlarda bulunmanın zararı yok.

@61 sen nasıl istersen. Ben burada kendi düşüncelerimi anlatıyorum. Bu hepinizin kabul etmesi gereken tek doğru demiyorum. Ama dediğim gibi, mantıklı olan her şey gerçek olmak zorunda değildir. Tam olarak bilmediğimiz bir şeyi kabul etmek ile tam olarak bilmediğimiz bir şeyi reddetmek eşit derecede sığ davranışlardır.

reserved

totem ve tabu - Sigmund freud

oradada buna benzer birşeyi anlatır. ilk insan egosu yüzünden bir yok olmama çabası içerisindeydi. sürekli olarak ölümden sonra varolduğunu düşünüp kendine kurallar koyardı. ardından bu düşünüş yerinin tek tanrıya bıraktı. hıristiyanlık müslümanlık vb... varyasyonda dinler ortaya çıktı. insan egosunu yenip şu evrendeki birer değersiz varlık olduğunu kabul ettiğinde gelişimimiz tamamlanmış olacak. şu evrede kimseyle din konusunu tartışmam. kimse buna hazır değil. daha yüzyıllar var belkide evrimleşmemmiz için. bunu değiştirmek elimizde değil.

kişisel sebebin nedir dinliyorum

kişisek sebepten tanrıyı reddettim diyo içmiş bu amk

rezerve

Herhangi bir dine yada tanrıya inanmıyorum ama bu onları reddettiğimden dolayı değil. Hayır olabilirler de demiyorum, agnostik değilim.

Olup olmamaları beni çok bağlamadığı için bu "tanrı var, bizi o yarattı!" veya "hayır! Tanrı yok, din yalan!" tartışmalarının iki tarafına da uzağım.

Evet tanrıya inanmıyorum. Ama daha önceki açıkladığım iki sebepten dolayı da ateist de değilim.

Tanrıya inanmıyor olmamda bir sebep daha var, biraz kişisel bir sebep.

Ateizmin toplumdaki yeri ile ilgili anlattıklarımı özetlemek gerekirse;

Ateizm, bir toplum düzeni oluşturmaya yönelik bir dinden ziyade bir düşünce olduğu için kavramın içinde günümüz insanının kişisel etkilerinden başka genel bir hoşgörü ve anlayış kavramı bulundurmaz.

Bu düşünce sıradan günümüz insanının aslında pekte varolmayan hoşgörü ve anlayışı ile birleşir. Bu şekilde zaten bir betimleme olduğu kadar zamanla insanlar arasında onlar için kötü şeyler çağdaştıran bir sembol haline gelmiş olan ateizm sadece bir düşünceden ve betimleyici kavramdan daha fazlası olmuştur. O artık bir semboldür.

Evet ateizm hala kendi temellerinden hiç bir şekilde sapmamıştır ve evet bir dini veya düşünceyi sırf onun destekçilerinden dolayı reddetmek yanlıştır, ama ateizm insanlarda çeşitli duygular uyandırarak onları birbirlerinden ayıran ve uzaklaştıran bir sembol haline gelmiştir.

Ateizm kavrdıbının varlığının sebebi bile insanları birbirinden ayırır. Neden tanrıyı reddedenleri betimleme ihtiyacı duyulsun? Bunun nedeni birazda tanrıyı reddedenlerin kendini toplumdan ötekileştirmeyi istemelerinden dolayıdır.

Zamanında politik fikirlerinden dolayı da insanlar ayrımcılığa uğramıştır ve evet hala da uğrarlar. Ama bu kavramların hiç biri tam anlamıyla bir sembol haline gelmemiştir ve bunlar birer ideolojidir. Bu ideolojilerde hiç bir şekilde bir grup insanın kendilerini ötekileştirme isteği yoktur. Beimleme ve tanımlama esas amaçtır.

inançlarından dolayı insanları ayırmanın yine başka bir sebepten dolayı insanları ayırmak gibi hiç bir bahanesi olamaz. Belki ateizmin kökünde insanın ötekileştirilme kavramı yoktu. Ama kökünde yoksa bile şu an azımsanamayacak bir insan grubunda bu ötekileştime mevcut. Amacı olmasa bile ateizm insanları birbirinden uzaklaştırıyor.

insanları da birbirinden uzaklaştırdığı gibi kavramın kendisi de sevgi, hoşgörü ve anlayıştan uzak olduğu için ateist değilim.

kuranda hangi uygulama hangi zamana uymaz?

siz bir şeyler sorup paylaşmadıkça hiç keyfim kalmıyor. Ama yinede bu yazıyı bitireceğim.

O zaman neden simdiki insanlar maymun olmuyo

Pardon lan o baska mevzuydu

Yada belki insan kendi doğrularının diğer insanların işine gelebileceğini, onlar için iyi olabileceğini düşündüğünden dolayı da yapıyor olabilir. Hemen bencilliğe yormamak lazım.

Ama gerçekten karşıdaki diğer insanın aslında ne istediğinden emin olmak gerek. Onun istekleri senin isteklerinden farklı olabileceği için onun doğruları da seninkinden farklı olabilir.

insanların çoğu basit canlılardır. Herkes her şeyi sizin kavradığınız şekilde kavrayamayabilir. O yüzden siz kendi doğrunuzun onların işine gelebileceğine emin olduğunuz halde sizi anlamaz ve sizi reddederlerse onlara karşı anlayışlı ve hoşgörülü olun.

Çünkü insanların çoğu basit canlılardır. Siz bazılarınız gibi daha akılsal, mantıksal ve bilimsel düşünemeyebilirler. Ama unutmayın, onlar çoğunluk.

Bu sevgisizlik ve anlayışsızlık insanları birbirinden uzaklaştırıyor, aralarında nefreti doğuruyor.

Bu da ateizmi bir düşünce olduğu kadar bir sembol haline de getiriyor. insanları birbirinden uzaklaştıran bir sembol.

Yani ateizmin kaynağında sevgi ve hoşgörü olmadığı için ateizm zamanla insanları birbirinden uzaklaştırdı ve insanlarda çoğunlukla nefret ve öfkeyi çağrıştıran bir sembole dönüştü. Bu biraz ateizm kavrdıbının kendisinden biraz da ateistlerin toplumdaki diğer insanlara kendi doğrularını kabul ettirmeye çalışam temel insani eğilimlerinden oldu.

Çünkü ateizm kavramı aslında varlığıyla bile insanları betimlemekle beraber birbirinden ayırıyor da.

Çünkü hoşgörüsüzlük ve sevgisizlik insanın doğasında var. Daha doğrusu bencillik.

insan diğer insanların doğrularının kendisinkinden farklı olmasına katlanamadığı için onları kendini memnun edecek şekilde değiştirmeye meyilli. Kendi memnuniyeti için. Bencilce.

Ateizm kavramında da, islam felsefesinde de hoşuma giden güzel noktalar, tabirler ve düşünceler vardır.

Ama ben ne müslüman ne de ateistim.

Çünkü ateizm kavrdıbının toplum tarafından bir düşünce akımının yanında bir sembol haline de geldiğini düşünüyorum. Tamam ateizm kavramı akılsal, bilimsel ve mantıksal düşünceleri sonuna kadar destekliyor. Ama yine de bir sembol haline gelmiş bir kavram insanlarda artık bir nefret duygusu uyandırıyor. Bunun kaynağı ateistler mi yoksa toplumun geri kalanı mı tartışmaycağım. Ama ateizm kavramı artık bir şeyleri betimlemekten daha fazlası.

islam ise temelde olsa bile anlayış ve hoşgörü üzerine olduğu söylenebilir. Ama kurandaki kavramların bir çoğunun günümüze uyarlanması bazı durumlarda insan haklarına ters düşebileceği için kuran kısmen geçerliliğini yitirmiştir. En basitinden eşcinseller ve kadınlarla ilgili anlatımlarından dolayı. Ama bütüne ve temele bakıldığında islamın ateizmden daha hoşgörülü ve anlayışlı olduğu söylenebilir.

Çünkü islam özellikle dinde zorlama olmadığını belirtir. Ateizm bir din değil düşünce olduğu için temelinde hoşgörü yoktur. " zorlayın " demez ama " zorlamayın " da demez.

insanların çoğu da kendi doğrularını evrenselleştirdiklerinden dolayı bu doğruları başklarına empoze etmekte bir sakınca görmez.

ateizm kavrdıbının kaynağında hoşgörü ve anlayış olmadığı için ateistler kendi doğrularınınben doğru olduklarına inanarak kendi düşüncelerini başkalarına empoze etme hakkını kendilerinde bulur.

@44 inancın kökünde bile her ne kadar herkes farkında olmasa da bencillik yatar. Aynen ölüm korkusunda da olduğu gibi. Hepsi insanın temel doğasından yani id inden ve hayatta kalma içgüdüsünden geliyor. insanlar içgüdüsel olarak bencil. Ama istisnalar her zaman vardır.

@46 aynen öyle, hiçkimse yok olup gitmek istemez. buda insanları arayışa sürükler ve savunma mekanizmalarını harekete geçirerek kendilerine çıkış yolu bulurlar; bunlar genelde bir şeylere inanma ile olur. herşey pgiboloji bilminde yatıyor. ben şu an herşeye inanmaya açığım. ama hiç bir şeyi kesin olarak bilemeyiz. sadece inanırız. kim bilir belkide tanrı vardır, belkide yoktur. gerçi önemsemiyorum şu dakikadan sonra.

@47 savunma mekanizmasından çok bir ihtiyaç olduğunu düşünüyorum. insan; bir bir yerlerde büyük bir varlığın onu koruyup kollayabileceğini düşünebilecek kadar bencil. Çünk birileri tarafından korunmak ve sevilmek onlara iyi geliyor. Zor durumlarında onların yardımına koşacak bir şeyin olması mutlu ediyor. inançların kaynağı sadece insanların açıklayamadıkları şeye bir anlam kazandırmak, için değildir. Aynı zamanda korkudan dolayıdır. Yanlız ve zor durumda olmaktan korkar ve bu yüzden birilerinin onu korumak isteyebileceğini düşünebilecek kadar bencildir.

metafizik olan herşeyi reddediyorum akıl mantık dışı herşeyi oldu mu

gerçek şu ki anlama ve anlamlandırmada problem var.bi insanın en çok yanlış anladığı şey en fazla değer verdiği şeylerde olur.bu şeylerin ilki de, özne olarak kendi varoluşunu o'nsuz anlamlandırmasının mümkün olmadığını anlamaktır:)

Tabi ölünce bu sorumlulukların hiçbir anlamı kalmıyor. Ama bu kısmen toplum, kısmen de bilinç tarafından dayatılan sorumluluk kavramı insanın gerçekten mutsuz olduğu zaman intihar etmemesindeki en büyük etken.

Tolumun dayattığı sorumluluk kavrdıbına bakarsak, insanların bir toplum olarak sürekli bir yaşam sürebilmesi için toplumdaki bireylerin bu işleyişe katkıda bulunmaları lazımdır. Bu sorumlulukların bir kısmı yasallaştırılarak toplum içindeki yerini alırken, bir kısmı da toplumum yazısız kurallarıyla, yani gelenek ve görenekleriyle gelir. Örnek vermeyeceğim, düşünürseniz zaten aklınıza birkaç örnek gelecektir.

Bilinç tarafından kazandığımız sorumluluklar ise daha içgüdüsel olanlardır. Çocuk yetiştirmek gibi. Ona bakmak, onu beslemek, onu büyütmek... Yada genel olarak bir aile kurmak filan. Yani genel olarak hayvanlar için sadece içgüdüsel olan şeyler, bizim içinde icgüdüsel olmasına rağmen aynı zamanda birer sorumluluk halini almışlardır.

Bu yokluğumuz diğer insanlara getireceğinden dolayı hissettiğimiz sorumluluk duygusunda hem toplumun, hemde bilincin etkisi vardır.