edit: @1 benim yazımdan sonra editlemiş ve özetle şu tarz bi şey demiş: "medeni bilgiler 1930'da yazılmış, 1932'deyse mevlit okuttu, dolayısıyla islam'ı sadece eleştirmiştir, eleştirdi diye kafir olmaz."
yani şimdi ortada meclis konuşması var, çeşitli röportajları var, medeni bilgiler var, yazdığı tarih kitabı var, evrim konusundaki fikirleri var... bakın bu dediklerimin hepsi üzerine zaman ve emek harcanan, kafa yorulan işlerdir. medeni bilgiler'in ve tarih kitabının okullarda okutulmasını talep etmiştir. yani nesilden nesle aktarılması gerektiğini savunmuştur bir nevi. şimdi şunu kalkıp da mevlitle falan karşılaştırmak kusura bakmayın ama gerçekten aşırı taraflı bi tutum. gerçeklikten kopuyosunuz. mevlit yahu. gelip geçici, sıradan bir eylem. adam islam'ı mı yasakladı sanki, ne yaptı? yani adam dinsizse millete "islam'dan dönün!" gibi bi söylemde mi bulunması gerekiyor? böyle gündelik, gelip geçici, magazinsel olaylarla gelmeyin amk. ben mesela bir ateist olarak değer verdiğim bir insan ölse mevlit okutmam mı sence? kralını okuturum hem de. cenazede mesela elimi açıp dua ediyor gibi yapmadığımı mı sanıyosun? insanlara saygıdır bu. bayramda gider babamın elini de öperim, kurban etini de yerim. islam kültürü bu toprakların köklerine işlemiştir, bunu inkar etmek olmaz. ancak kişinin şahsi inancı ayrıdır. hele ki bu insan ülkenin kurucusu, başı, önderiyse... böyle bir insan yılların islam kültürünü bir anda çöpe mi atacaktı? atatürk gibi pragmatik düşünen, aşırı mantıklı bi adam böyle bir şeyi yapar mı sanıyosunuz?
bu arada ateist olduğunu da zannetmiyorum ben atatürk'ün ama dini yoktur. birçok objektif tarihçi de bunu net biçimde söyler. ama insanların atatürk'ü bu kadar müslüman yapmaya çalışmasını tuhaf buluyorum.

pardon kim aptal? atatürk tabii ki dinsizdir. sadece meclis konuşmasına dayanarak da söylemiyoruz bunu. 30'lar sonrası yazdıklarını okumaya üşenenler ya da dayanamayanlar bu tip ülke kurulumu ve devrimler esnasında muhafazakar halkın geneline hitap etmek adına uyguladığı politikalardan yürüyor genelde. 30'lar sonrası yazılanları takan var mı peki? yok ne yazık ki. hatta onunla da kalmayıp sansürleniyor. sanki dinsizliği bir yetersizlikmiş, hakaretmiş, küfürmüş gibi görüp atatürk'ü olmadığı bir insan gibi göstermeye çalışanlar da kendilerini çok vatansever görüyor ya ona yanıyorum. atatürk'ün de dediği gibi "türk milleti birçok asırlar ne yaptığını ne yapacağını bilmeksizin adeta bir kelimesinin manasını bilmediği halde kuran’ı ezberlemekten beyni sulanmış hafızlara döndüler"
tarih duygulara göre yorumlanmaz, neyse odur. tarih, günün şartları ve imkanları göz önünde bulundurularak yorumlanır.
medeni bilgiler'den bir kısmı ekliyorum:
"türk’ler arap’ların dinini kabul etmeden evvel de büyük bir millet idi. arap dinini kabul ettikten sonra, bu din, ne arapların, ne aynı dinde bulunan acemlerin ve ne de mısırlıların vesairenin türk’lerle birleşip bir millet teşkil etmelerine hiçbir şekilde tesir etmedi. bilakis, türk milletinin milli rabıtalarını gevşetti, milli hislerini, milli heyecanını uyuşturdu. bu pek tabii idi. çünkü muhafazid’in kurduğu dinin gayesi, bütün milliyetlerin fevkinde şamil bir arap milliyeti siyasetine müncer oluyordu. bu arap fikri ümmet kelimesi ile ifade olundu. muhafazid’in dinini kabul edenler, kendilerini unutmağa, hayatlarını allah kelimesinin her yerde yükseltilmesine hasr etmeğe mecburdular. bununla beraber, allah’a kendi lisanında değil, allah’ın arap kavmine gönderdiği arapça kitapla ibadet ve münacatta bulunacaktı. arapça öğrenmedikçe allah’a ne dediğini bilmeyecekti. bu vaziyyet karşısında türk milleti birçok asırlar ne yaptığını ne yapacağını bilmeksizin adeta bir kelimesinin manasını bilmediği halde kuran’ı ezberlemekten beyni sulanmış hafızlara döndüler. başlarına geçebilmiş olan haris serdarlar, türk milletince, karışık cahil hocalar ağzıyla, ateş ve arayı ile müthiş bir muamma halinde kalan, dini, hırs ve siyasetlerine alet ittihar ettiler. bir taraftan araplar zorla emirleri altına aldılar, bir taraftan avrupada, allah kelimesinin ilahi parolası altında, hristiyan milletlerin idareleri altına geçtiler. fakat onların dinlerine ve milliyetlerine ilişmeyi düşünmediler. ne onları ümmetleri yaptılar ne onlarla birleşerek bir kuvvetli millet yaptılar. mısırda belirsiz bir adamı halifedir diye yok ettiler. hırkasıdır diye yalan bir palaspareyi hilafet alameti ve imtiyazı olarak altın sandıklara koydular halife oldular. gah şarka, cenuba, gah garba veya her tarafa saldıra saldıra türk milletini allah için, peygamber için, topraklarını, menfaatlerini benliğini unutturacak, allah’a mütevekkil kılacak derin bir gaflet ve yorgunluk beşiğinde uyuttular. milli duyguyu boğan, fani dünyaya kıymet verdirmeyen, sefaletler, zaruretler, felaketler, his olunmaya başlayınca, asıl hakiki saadetin öldükten sonra ahirette kavuşacağını vaat ve temin eden dini akide ve dini his millet uyandığı zaman onun şu acı hakikatı görmesine mani olmadı. bu feci manzara karşısında kalanlara, kendilerinden evvel ölenlerin ahiretteki saadetlerini düşünerek veya bir an evvel ölüm niyaz ederek ahiret hayatına kavuşmak telkin eden din hissi, dünyanın acısı duyuların tokatıyla, derhal türk milleti’nin vicdanındaki çadırını yıktı, davetlileri türk düşmanları olan arap çöllerine gitti. türk vicdani umumisi, derhal yüzlerce asırlık kudret ve küşayişle, büyük heyecanlarla çarpıyordu. ne oldu? türk’ün milli hissi, artık ocağında ateşlenmişti, artık türk cenneti değil, eski hakiki büyük türk cedlerinin mukaddes miraslarının son türk ellerinin müdafaa ve muhafazasını düşünüyordu. işte dinin, din hissinin türk milliyetinde bıraktığı hatıra."