ataturkun yanit veremedigi tek soru

ulan huur çocuğu ağır anti akp liyim ama güldüm lan ahahaha

al şuku kıçına çalarsın

2 dir güzel hikaye yazıyon huur çocugu

Ciftci kamasullahi daldirmis

ahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahhaahahhahaaahahha

nhjdgıuwekf8yegvfugerfuerbfner. komikmiş

güldüm dostum

hahahahah şuku

--spoiler--

--spoiler--

hahahahahahahha

neslinden dolayı saygı duyarak şukuluyorum

Atatürk her zaman etrafına moral dağıtan, karamsarlıktan uzaklaştıran, en zor şartlarda dahi halkını sıkıntılardan kurtaracak çözümleri bulan bir liderdir. Bunun en temel sebebi Atatürk'ün halka yakın olması, daha doğrusu halkla bir bütün olmasıdır. Halkın içinde geçirdiği zamanlarda herkesin şahit olduğu o üstün şahsiyet, Türk Milleti için her yönüyle örnek alınacak bir insandır. asagidaki hikaye bu yonunu kanitlar;

''Bir gün bir köylü Atatürk'ün Orman Çiftliği hudutları içindeki bir tarlayı, kendi tarlasıymış gibi sürüyordu. Onu gördüler. ihtar ettiler, dinletemediler. Bunun üzerine Atatürk'e söylediler.

Atatürk teftişe çıktığı zaman o tarafa gitti. Yanındakiler toprağı sürmekte olan köylüyü göstererek:

"işte budur!" dediler.

Atatürk yavaş yavaş ona doğru yürüdü. Yaklaşınca sordu:

"Burada ne yapıyorsun?"

Köylü gülümsüyordu. Son derece sevip saydığımız, fakat asla korkmadığımız bir insan karşısında nasıl durursak köylü de öyle duruyordu. Sakin bir sesle cevap verdi:

"Tarlayı sürüyorum."

"iyi ama, bu tarla senin midir?"

"Değildir."

"Kimindir?"

"Atatürk'ündür!"

Köylü bu cevabı vermekle suçu kabul etmiş oluyordu. Bu itibarla dava kaybolmuş demekti. Atatürk, kendi toprağına tecavüz edildiği için değil, haksızlık yapıldığı için sertlendi ve sordu:

"iyi ama, sen başkasının toprağını ona sormadan ve izin alınmadan sürülüp ekilmeyeceğini bilmiyor musun?"

Köylü hiç telaş etmiyordu. Aynı sükunetle dedi ki:

"Biliyorum, fakat benim bu tarlayı sürüp ekmeye hakkım vardır!"

Atatürk'ün kaşları çatıldı ve büyük bir merak ve hayretle ona sordu:

"Bu hakkı nereden alıyorsun?"

"Çok basit... Atatürk bizim babamız değil mi? insan babasının tarlasını sürüp ekerse kabahat mi işlemiş olur?"

Atatürk'ün yüzünde takdir ve sevgi duygularının en coşkununu anlatan engin bir gülümseme oldu, köylünün sırtını okşadı ve;

"baban kimdi bilemezdin serefsiz!.." diyerek uzaklaştı