için uğraşsaydık şimdi çok farklı yerdeydik. Atatürk'ü yanlış anladık. türbeleri kapatan bir insanın mezarını türbeye çevirdik. gidip ölüsünden medet umduk. yeni atatürkler nasıl yetiştiririz diye düşünmedik. beğenmediğiniz osmanlı atatürk'ü yetiştirdi. ama beğendiğiniz cumhuriyet de beğenmediğiniz erdoğan'ı yetiştirdi. çünkü yaklaşım yanlıştı.

atatürk kendi ağzından en büyük düşmanlarının kendisini abartanlar olduğunu söylüyor: bir gün bir toplantıda atatürk yanındakilere sorar: "efendiler tarhi sizce beni nasıl yazacak". yanındakilerden kimisi "efendim tarih sizin peygamberlerden bile daha büyük olduğunuzu yazacak" der kimisi "en büyük türk" diye yazacak der kimisi "en büyük insn diye yazacak der" atatürk'e dönerler paşam sizin düşünceniz nedir derler. atatürk der ki "tarih, çevresi bu denli yalakalar ve dalkavuklar tarafından sarılmasaydı bu adam belki de daha büyük işler yapabilirdi diye yazacak der"

büyük insanların en büyük düşmanları onları abartanlardır. hani demiş ya beni dövene karşı kendimi savunabilirim ama beni övene karşı savunmasızım diye. içimizde inanılmaz bir putlaştırma ihtiyacı var.

dünyadaki büyük adamların en büyük düşmanları o büyük adamlara tapıyorum diyenlerdir. peygamberimizin saçlarına sakalına gösterilen ilgi ona inen kitab'ın mesajlarına gösterilseydi şu an islam dünyası birbirini boğazlıyor olmazdı.

aynı şey atatürk için de geçerli. onun resmini duvara asmak büstünü okul bahçesine koymak masaya heykelini koymak gibi eylemler yerine bu adam ne yapmış nasıl başarmış diye düşünülmeliydi.