• Boğuluyorum. Sonunda öldürmek için bir şansım oldu, ama yapamadım. ikinci bir şansı ise kaçırdım. Şimdi ise bütün sırlarım su yüzüne çıkıyor. O düzenli, kontrollü, etkili Atalay nerede? Onu nasıl kaybettim? Tekrar nasıl bulabilirim? Dalıyorum. Ama uykuya değil…

• Kan; Kimi zaman, beni kışkırtır. Kimi zaman karmaşayı kontrol etmemi sağlar

• Ben Atalay'ım ve ne olduğumdan emin değilim. içimde karanlık bir şeyin olduğunu biliyorum ve onu saklıyorum.. Kesinlikle o konuda konuşmuyorum. Fakat o orda, her zaman. Bu karanlık yolcu. Ve kontrolü ele geçirdiğinde kendimi canlı hissediyorum, katî yanlışlığın verdiği heyecanla, yarı hasta hissediyorum. Onunla savaşmıyorum. Savaşmak istemiyorum. O benim sahip olduğum tek şey. Başka hiç bir şey beni sevemez. Hatta kendim bile. Özellikle kendim bile. Yoksa bu karanlık yolcunun söylediği bir yalan mı ? Çünkü son zamanlarda öyle anlar oluyor ki; kendimi başka bir şeye bağlanmış hissediyorum. Başka birine.. .Sanki maske kayıyor ve her şey, insanlar, daha önce önemsiz olan şeyler aniden önemli olmaya başlıyor. Bu beni çok korkutuyor.

• 10 kişinin ölümünü seyrettim.
Kader anı gelip gözlerinin içine baktığımda onlar da ben de başlarına geleni hak ettiklerini biliyordu.

• Babam bir keresinde bazı insanların ölmeyi hak ettiklerini söylemişti. Bazı insanlar yaşamayı hak etmiyor.

• Bazen ortaklarımız bizi bulur.
Onları uzat tutmaya çalışsak da hayatımıza girmenin bir yolunu bulurlar.
Ta ki onlara ne kadar ihtiyacımız olduğunu fark edene dek.

• Daha büyük bir gücün varlığına pek de inanan biri olmadım asla.
Ama eğer emin olmasaydım, yaptığım şeyi yapmaya devam etmemi isteyen bir gücün varlığına inanmak zorunda kalırdım.

• Annem küçükken bana “Sana güvenen bir insana yalan söyleme.
Sana yalan söyleyen bir insana asla güvenme.” demişti.