yYaziryorum
sevvale sizin ak

Rezzers

Sisman-ev-hanimini-arkadan-pompaladi

okurum

Dertlendigim zaman girip dertleşme postları okuyup ağlarım tesekkurler kardeş cennette görüşmeniz dileğiyle kendine iyi bak

Duygulandim bin buradan seçilin ve umut muydu neydi o kankasinin ismi her neyse ikisinin de amina koyim

"nolmuş abi" dedim sesimi yukseltip. güçsüzleştiğimi hissediyodum. "gece mavi senden sonra onu aramış" dedi. "abi bişey oldu" dedim. uyuşmuştum. sadece bedenim uyuşuktu.
hala bire bir hatırlıyorum herşeyi. "dün bi kaza olmuş" dedi. "yok abi" dedim. "oğlum bişey yok" dedi mustafa abim. sametin üstündeki şeyi çektim. "abi yok bişey" dedi samet. "abi var bişey" dedim. "iyiymiş" dedi. "yok abi" dedim. "oğlum yalan mı soyleyecem" dedi mustafa abim. "abi gidelim" dedim. ayağa kalkmaya çalıştım ama sendeledim. oturttular beni. "abi allah aşkına gidelim" dedim. "tamam gidicez oğlum" dedi. "ben saçmalamaya başlamıştım artık. "abi takunu yiyeyim ben alcam benzini" dedim. salaklaştım iyice. "tamam oğlum dur gidicez" dedi. ben fırladım ayağa. kapıya gittim. "abi hadi" dedim. üstlerine mont giydiler. ben üşümüyodum. arabaya bindik. ben ayakkabı giymemişim. samet arabada verdi ayakkabılarımı. yola çıktık. yola çıktık tamam da, nereye gidecektik ki?
ben o arabaya bindiğimizden sonra bi iyice mal oldum. sanıyorum 15 dakika sğrdü uyanıklığım. sakinleşeyim diye arabaya bindirmişler. mustafa abim de arabayla dolaştırmış beni bildiğin. gözlerimi açtığımda annem vardı yanımda. ağlıyodu. babamı gördüm sonra. mustafa abimlerdeydik. "anne noldu?" dedim. konusmadı. "baba" dedim. yıllar sonra ilk kez bu kadar muhtaç söyledim o kelimeyi. babalar herşeyi hallederdi. "baba iyi di mi?" dedim. "iyi oğlum" dedi. babam yalan söylemeyi başaramaz hiç. "baba telefon ver bana" dedim. "oğlum yat" dedi. ağlamaya başladım. utanmıyodum. ağladığımı görünce mi bilmiyorum bi telefon verdiler elime.
hemen aradım mavi'yi. yine o huur çıktı. "aradığınız numaraya şu an ulaşılamıyor... " ogünden sonra bi daha hiç ulaşılamadı o numaraya...

Vay amk

ah be adnan abim :( asıl buna yakılır be
...
21 şubat 2011'e girmiştik. sametten telefonumu istedim bi on beş dakika önce. hiç aksatmazdım özel günlerimizdeki 00.01 mesajlarını. tam 00.01de 15 dakika önceden yazdığım mesajı yolladım onun numarasına. gelmedi dıbına kodumun iletim raporu, gelmedi. mustafa abimle samete "abi yalnız kalalım" dedim. arabayı getirmişlerdi yakına. ona gittiler. soğuktu hava. çok soğuktu. mustafa abim mavi gül bulmuştu. 4 tane ama. verdim onları sevgilime. "affet beni sevgilim" dedim. demedi bişey. ben de dememiştim ona o gecen gece, o dıbına kodumunun gecesi. trip yapıyo dedim. "aşkım" dedim utanmadan. "ben seni çok seviyorum" demedi bişey.
ama biliyodum beni sevdiğini. cebimden çıkardım mavi kutulu yüzüğümü. tam sağ elinin olduğunu yeri biraz ellerimle kazıp koydum. zaten diz çökmüştüm. "benimle evlenir misin sevgilim?" dedim. yok amk yok, hiç ses yoktu. "o dememişmiydi güzel etmezsen kabul etmem evlenme teklifini" diye? ettim bi daha, bi daha... hiçbirini kabul etmedi. üstünü kapadım elimle yuzugun. toprakla orttum sonra. uzandım yanına. soğuktu ama alışmalıyıdm. artık hiç sıcak olmayacaktı hiç bi yer. ben uzanınca bizimkiler çıktı arabadan. farlar bize doğruydu göremedim tam geliyolar mı diye ama " abi iyiyim. burda uyumak istiyorum" dedim. ne desem alttan alıyolardı. onu da kabul ettiler. en büyük hayalimizdi beraber uyumak, beraber uyanabilmek sabaha. beraber uyuduk o gece. ben uyuyamadım bi iki saat ama sonra haptan mı bilmiyorum uyudum.
uyanınca belki geçer dedim ya da. kalktığımda güneş doğuyodu hissettim kapalı göz kapaklarıma vuran ışıktan. titriyodum. açmadım gözlerimi. gözlerimi açmayınca rüya gibiydi hersey. uyanınca geçecek dedim ya. geçmediğini hissettim belki de. dayanamadım açtım gözlerimi. ben yine bağırmaya başlamışım. bizimkiler geldi hemen yanıma. ben hatırlamıyorum da sakinleşememişim bi süre. tokatlamışlar falan. hayallimizdi beraber uyumak ve beraber uyanmak. beraber uyumuştuk. AMA BEN UYANDIM SADECE...
Not:
Olayın Bir Kısmını incide Tamdıbını internette Bulabilirsiniz. Sadece Onu Hatırlamamız Gerekti bence...