okulda çok dikkatsizdim aklımı derse değil sürekli dün geceki rüyaya yoruyordum. yine kalbim heyecanlandı okulda hızlı hızlı atmaya başlamıştı. okulda burcuyu gördüm yine rüyadaki gibi değildi yüzüme bile bakmıyordu. neyse dedim kendi kendime nasıl olsa akşam tekrar uyuyacağım istediğim gibi görürüm onu rüyamda. okuldan eve dönerken bizim skağın 2 alt sokağında berber hüseyin abinin dükkanının yanındaki saatçi mehmet abiyi gördüm. daha doğrusu farkettim. beni gördüğünde herzaman yüzü gülen adam kaşlarını çatmış sanki bana bakarak birşeyler düşünüyormuş gibiydi. dükkanının önünden geçerken iyi günler mehmet abi dedim. sadece kafasını salladı. morali falan bozuktur dedim. eve gittim. son zamanlarda yaptığım şeyi astral seyahat hakkında yazılanları yorumları falan okumaya başladım. içimde ki his artık tamamen bu işe odaklanmam gerektiğini söylüyor gibiydi. bu beni çok daha fazla heyecanlandırmaya başlamıştı. saat 23 civarı bizimkiler uyumuştu. ev tam istediğim gibi sessizdi. en ufak bir çıtırtı bile dikkatimi dağıtıyordu. mutfağa gittim bir bardak su içtim heyecandan dilim damağım kurumuştu. içtim ve bir bardak daha aldım onuda yatağın kenarındaki sehpaya bıraktım. telefonu yine 7:35 e ayarlayıp uçak moduna aldım. üzerimdeki kıyafetleri çıkartıp sırt üstü uzandım. hava yine sıcaktı üzerime birşeyler örtmedim. tavana odaklanmaya başladım nefesim ağırlaştı ve kalbim yavaşlamaya başladı. sanki kalbim atarken sesini duyuyordum. ve ruhumun sanki bendenden çıkmaya başladığını hissettim bu beni korkutmuştu. bir anda sanki kendi bedenimi yatakta görür gibi oldum kalbim o kadar hızlı atmaya başlamıştıki içimdeki heyecan yerini korkuya bırakmıştı. sonra bir anda kendimi burcunun yanında buldum. bir kafede çay içiyorduk. aklımdan arabamın anahtarını getiren vale geçmişti . sonra vale geldi ve sayin emre bey arabanızı parkettim buyrun efendim buda anahtarınız dedi. burcunun gözleri açılmıştı sanki benden biraz daha etkilenmiş gibiydi. kıvırcık saçlarına odaklandım çok güzellerdi. gülüşüne kaydı gözlerim. herşey istediğim gibiydi. artık aklımdan ne geçirsem gerçekleşiyordu. içimde artık korkuya dair hiç bir iz kalmamıştı. aklımdan burcuyu alıp new yorka gitmeyi geçirmiştim. hesabı garsona verdim ve cafeden çıktık. ama bir tuhaflık vardı. dışarısı sanki istanbul sokakları değildi. gülümsedim ve amerikada olduğum aklıma geldi. arabaya bindik ve gezmeye başladık. uzun uzun binalar sokak tabelaları herşey çok fazla güzeldi. sonra bir anda kendimi saatçi mehmet abinin dükkanının önünde buldum. aklımdan böyle birşey geçirdiğimi hatırlamamıştım. yanımda ne burcu vardı nede arabam. mehmet abi bana seslendi. emre gel biraz laflayalım dedi. bende yanında gittim çay içermisin dedi olur dedim. sonra çay söyledi kahveci ibo abiye. ibo abi saniyesinde çayları getirdi. şaşırmıştım. mehmet abi bir anda bana dünyama hoş geldin emre artık dünyamı biliyorsun. ve yaşıyorsun buradan kurtuluşun yok. dedi. anlam veremiyrdum. sonra. etrafta mahallemde daha önce görmediğim insanları görmeye başladım. hepsi çok tuhaf gözüküyordu. karanlık gibiydiler ne olduğu belirsiz. sonra bir anda nefesim kesilir gibi oldu. yüksekten düşermiş gibi bir his oldu içimde. ve alarmın sesi yankılandı kulaklarımda. uyandığımda biraz terlemiştim. ama birşeyi farkettim kalbim daha önceki gibi hızlı değil nrmal bir şekilde atıyordu. sehpadaki suya uyandım ve onu yudumladım. odamın sağındaki lavaboya girdim yüzümü yıkamak için burnum kaşınıyordu sanki. aynaya baktım ve burnumun sağ deliğinden kan gelmişti. 2 damla kadar önemsemedim ve yüzümü yıkadım. okula gitmek için hazılandım ve okula dğru yol aldım mehmet abi herzamanki gibi dükkanı açmış simidini yiyip çayı yudumluyordu. beni gördü ve emre iyi dersler dedi gülümseyerek. her zamanki gibiydi. içimde rüyaya dair bir korku vardı. o da kalmadı. okula vardım ve herzamanki gibi akşamı beklemeye başladım...

beyler devam edicem. kimler burda bir görsemmm

okulun bitmesine 1 ders kala falan burnum tekrar kanadı 2-3 damla birşeydi biraz korkmuştum. sabah uyandığımda da kanamıştı sebebi ne olabilirdi. pek bir fikrim yoktu geçiştirdim. okuldan çıkıp eve dönerken yine mehmet amcayı gördüm. bana seslendi. yanına çağırdı. ne içersin dedi çay söyleyeyim mi dedi. korktum kendisine belli etmeden ses tonu mimikleri falan dün gece rüyamdakinin aynısıydı. teşekkür ederim mehmet abi dedim. sen bilirsin emre dedi. ee ne var ne yok hayat nasıl gidiyr dedi. herşey aynı mehmet amca dedim. iyi bakalım dedi. iyi akşamlar deyip evin yolunu tuttum. giderken aklımda bin türlü sru vardı hepsi kafamın içinde karınca sürüsü gibi dolaşıyordu. ama sonra kendi kendime söylendim. paranoyak olma emre. herşey tamamen tesadüf. mehmet amca kim astral seyahat kim dedim ve güldüm. eve gittim ve yine bildiğiniz üzre araştırmaya başladım. Astral seyahat üzerine kurulu bir sayfada bir konunun altına ruhsuz nick li biri yorum yapmıştı. yorumdaarkadaşlar bu işler öyle bildiğiniz kadar kolay değil eğer bu işe girmek isteyen varsa aranızda sakın başlamasın. ama aranızda daha önce seyahat etmiş birisi var ise onu yolundan alıkyamaz artık kimse. çok meraklı olanlar için yazıcağım 2 kelimem var. eğer diyer byuttaki varlıkları görmek isterseniz aklınızın alamayacağı kadar yoğunlaşmanız lazım. rüyanın içinde bile yğunlaşın sonrasında zaten ne olacağını göreceksiniz. ruhsuzun yazdıkları çok ilgimi çekmişti. sanki artık hayattaki tek amacım seyahat etmekti. saat 23:45 herkez uyudu suyumu aldım perdeleri ve ışıkları kapadım üzerimdekileri çıkarttım ve telefonu 07:35 ' e kurdum. uçak moduna alıp yatağa uzandım. odaklandım. o kadar yoğunlaştım ki sanki damarlarımda gezen kanın akışını hissediyordum. yatakta sanki sırt üstü havalanmış gibi hissettim aşağıya baktığımda kendi bedenimi gördüm. korkmadım nedenini bilmiyrum ama korkmadım. sonra evi gezmeye başladım. herşey yerli yerinde ve şaşırtıcı olan ise evdekiler yataklarında uyuyor. sanki ben rüyadayım ama dünya aynı. sonra pencereyi açtım gündüz olmasını geçirdim aklımdan ve gözlerimi kapadım. gözlerimi açtığımda etraf karanlıktı. rüyalarıma hükmetmeye başladığımdan beri ilk defa aklımdan geçen olmamıştı. pencereden dışarıya baktığımda yolda 2 kişi yan yana yürüyordu birisinin yüzü karanlıktı siyahtı. diğerinin yüzünü gördüğümde başımdan aşağı sanki kaynar sular döküldü. mehmet amca. sanki kan damarlarımdan çekildi kurudu. nefesimin kesildiğini hissettim. ve bir anda sırt üstü yatağıma düştüm. uyandım. terlemiş bir vaziyette. hemen pencereye koştum. sokak bombştu. yatağıma döndüm. ışıkları açtım ve pijamalarımı giyip yatağa yattım. o gece ışıklar açık uyudum tekrar seyahat etmek istemedim. sabaha kadar uyuyamadımda. güzel bir kahvaltı yaptım okula gitmeden. yolumu uzatarak gittim o gün okula. mehmet amcayı görmek istemedim. okulda sürekli uyudum. artık arkadaşlarım yanıma gelmiyrdu muhabbet etmiyordu. akşama kadar sürekli içimde korku vardı.

beyler içimden geldikçe yazıyıyorum beğeniyorsanız şukuyu ekgib görmeyin.

artık o kadar derinlemesine araştırıyorum ki konu hakkında yazılan makalelerden kitaplara kadar okuyorum saat 7 gibi falan kalktım yemek yedim. sonra devam ettim. araştırmalarımda en dikkat çeken nokta gümüş kordondu. hakkında çok şey yazılmıştı. seyahat sırasında kopabilir gibi bir şey yazıyordu. dikkatimi tamamen buna odalakladım. hakkında yazılanları harıl harıl okumaya başladım. gümüş kordon parapigibolojide astral bedeni fiziki bedene bağlayan bir kordonmuş eğer koparsa kişinin bedeni ölür ruhu 3 boyutta serbest kalırmış. bu yazan beni biraz ürkütmüş olsada kolay kolay kopmayacağı hatta imkansıza yakın olduğu yazıyordu. saati 23:15 etmiştim gözlerim kan çanağı gibiydi. annem girdi odaya. ve bana '''oğlum bana söylemek istediğin birşeyler varmı son 1 haftadır çok tuhafsın söyle bana okulda mı sıkıntın var. paraya falan mı ihtiyacın var he benim aslan oğlum' dedi bende birşeye ihtiyacım yok anne okulda yoruluyorum biraz dedim. 'tamam oğlum biz yatıyoruz allah rahatlık versin dedi'' iyi geceler anne dedim. ve biraz internette kafa dağıttıktan snra saat 00:25 de seyahate hazılandım . suyumu aldım. üzerimdekileri çıkarttım. telefonu kapattım. perdeleri çektim. ve sırt üstü uzandım. gözlerimi kapayıp siyaha odaklandım. kendimi çok fazla yoğunlaştırdım. ruhumun bedenimden ayrıldığını hissettim yavaşça havalandı ruhum. bedenimi gördüm. artık tepki vermiyordum. alışmış gibiydim. aklımdan hemen mehmet amcayı geçirdim. bir anda kendimi mehmet amcanın dükkanının önünde buldum. hava güneşliydi. kapıda mehmet amca vardı. yanına gittim. ve geldim dedim. 'biliyordum sana inanıyorum dedi.
ben- mehmet amca seyahattemisin
ma- hayır kapandayım
ben- ne nasıl ne kapanı
ma- karanlık varlıklar onlar. onlar yaptı bunu
ben- ne karanlığı ne varlığı mehmet amca
ma-onlar kordnu kopmuşlar ve onlar bizlerin kordonunu koparmak istiyorlar
ben- gümüş kordon mu?
ma- evet aynen araştırdığın gibi
ben- nasıl yani sen benim araştırdığımı nerden biliyorsun.
ma- enerjin o kadar yüksek ki seni bu boyuttayken hissedebiliyorum. ama ne yazıkki sadece ben değil karanlık varlıklarda senin farkında dikkatli ol. sana her zaman not bırakıcam. şimdi git istedğini yap.

bir anda kendimi burcunun yanında buldum sanırım aklımdan o geçmişti. bir teknede olmayı geçirdim aklımdan ve boğazın ortasında bir teknedeydik. yakınlaştık burcuyla doyasıya kokladım tenini. saçlarını okşadım. sonra uçmak istedim memlekete gitmek istedim. ve yaptımda artık çok kolaydı herşey rüyalarıma hükmetmek o kadar kolaydıki aklımın ucundan geçmesi yetiyordu. saniye geçmeden oluyrdu. annemin sesi yankılandı kulaklarımda. ve bir anda boşluktan bedenime çekildim sanki. uyandım kalp atışım normaldi elim hemen burnuma meyil etti ama burnum kanamamıştı buna sevinmiştim.

devam edicem panpalar okuyan var mı?

bu adamın evi nerede dedi burak abi. bilmiyorum dedim. emre bu akşam buluşup onu bulmalıyız dedi. nasıl olacak dedim bu akşam 22:45 te odaklan dedi. bende tamam burak abi dedim hadi görüşürüz deyip uzaklaştı. kafam allak bullak olmuştu nasıl bir paradoksun içindeydim. nasıl bir olay yaşıyordum ben kimdim... eve gittim annemler gelmişti. annem neden sivil olduğumu sordu. bende sabah kalkamadığımı söyledim. sende bi haller var ama hadi hayırlısı dedi. saat 20:30 civarı tv izliyordum. annemde yemek hazırlamıştı yemeğe oturduk annem en sevdiğim yemeği sulu köfteyi yapmıştı. iştahım yoktu 2 lokma zor geçti boğazımdan. annem şaşırmıştı normalde 2 tabak sulu köfte-pilav yemeden sofradan kalkmayan ben 2 tabağı bitirememiştim. annem üzgün bir şekilde bana bakıp. oğlum ne olursun söyle bana ne sıkıntın var borçmu yaptın birisine birisi mi bişi yaptı sana. hayır anne dedim birşeyim yok deyip. odama çekildim. saat 21 civarı olmuştu. biraz facede takıldım saatin gelmesini bekledim. saat 22:45 olmuştu. seyahatin hazırlıklarını tamamladım ve sırt üstü uzandım. çok fazla odaklandım. artık çok çabuk ayrılıyordum fiziki dünyadan adım atmak kadar kolaydı benim için. bedenim vücudumdan ayrıldığı anda kendimi sahildeki bankta buldum. yanımda burak abi vardı. benim dünyama hoşgeldin dedi. birşey demedim. şimdi ilk işimiz mehmeti bulmak dedi. bana mehmetin dış görünüşü hakkında detaylı bilgi verebilirmisin özellkle yüzü hakkında dedi. bende veririm abi neden dedim. bana aynı anda odaklanacağız yanında olacağız dedi. anlatmaya başladım. mehmet abi yaklaşık 168 boylarında hafif kambur birisi abi gözlük takardı her zaman fakat gözlüğün üstünden bakardı. sağ gözü sana bakarken sol gözü hafif dışa doğru kayardı. kirli sakallı gezerdi saçlarına hafif ak düşmüştü son görüdüğümde dedim. sağ yanağında beni vardı sanırım hatırladığım bu kadar abi dedim. tamam emre odaklanmaya hazır olduğunda bana söyle dedi..

hazırdım artık ne olacaksa olsun diyordum. tamamdır burak abi odaklanalım dedim ve kendimi bir anda bulunduğumuz dünyadan farklı bir ortamda buldum. burası çok farklıydı sanki yaşadığım dünyadan değildi. etraf karanlık ve kızıldı heryer simsiyah. havada uçan karanlık şeyler tam olarak ne olduklarını kestiremiyordum. sonra bir anda bir ses duydum. arkamı döndüm ve mehmet amca. karşımda duruyordu. fakat çok farklıydı gözlerindeki kızgın ifade beni ürkütüyordu. aklımdan evde olmayı geçirdim. gözlerimi açtım yine aynı yerdeyim gidemiyordum. mehmet amca bana yaklaştıkça kalbim yerinden fırlayacak gibiydi sonra havadaki karanlıklar bir bir gökyüzünü karanlığa boğuyordu kızıllık giderek simsiyah olmuştu. boğazımın düğümlendiğini hissettim sanki birisi beni iple boğuyormuş gibi.. nefesim kesildi ölecek gibi hissettim. dizlerimin üstüne çöküverdim. sonra kendimi boşluktan düşermiş gibi hissettim. gözlerimi açtığımda yanımda burak abi vardı. neredeydin nereye gittin ben neden seninle gelemedim dedi. sesim soluğum çıkmıyordu. neyse dedi burak abi son birkez uyanmaya odaklan dedi. kuvvetim yoktu bayılacak gibiydim. astral boyutta ilk defa acı hissettim. son bir hamle ile uyandım. uyandığımda boğazım acıyordu. lavaboya gittim yüzümü yıkadım. boynuma baktım. iç içe geçmiş üçgen lerden sanki bir ip gibi iz kalmış boğazımda. sabaha kadar uyuyamadım. sabah boynumdaki iz yerini kızarıklığa bırakmıştı. annem uyanmış bana bakmak için odaya girdiğinde beni uyumamış göründe. gülerek hayırdır emre okula gitmek için can atıyosun heralde dedi. aynen anne dedim bir bilsen. boğazımdaki kızarıklığı farketmemişti. kahvaltıyı yaptıktan sonra okula doğru yol aldım...

beyler devam edicem sağlıcakla kalın

Bi seçim yapacaktım. Ya ben ya burcu. Yada ikimiz. Savaşabilir miydik? Burak abinin bahsettiği enerjim o kadar değerli miydi? Neden beni istiyolardı bilmiyorum. Enerjimi kullanarak fiziki dünyaya müdahale edebilirler miydi?
Korkuyordum. Ölümden. Sıcaktı çok sıcaktı. Hissediyordum kemiklerime kadar. Hamle yaptı aralarından biri nefessiz kaldım. Olduğu yerden düşünerek beni düzlerimin üstüne çökmeme sebep oldu. Karşı koydum. Ondan daha güçlü olduğumu hissettim. Fiziki hiçbir güç uygulamıyorduk. Yalnızca düşünerek.
Burak abinin dediği geldi aklıma göğsünün ortasından onu daha önceki karanlık gibi yok etmiştim. Bendeki gücün farkına varıyordum. Sağıma döndüğümde Burak abi. Mehmet'e karşı koyuyordu. Mehmet te güçlü gibiydi. Ve bir hamle daha geldi bana. Gözüm burcundaydı. Gümüş kordonu boğazında ha koptu ha kopacak. Onun için endişeleniyordum. Boğaz'ım acıyordu. Yerden yükseldim. Kollarımı açtım kenara. Beyaz bi ışık saçıldı gözlerimden. Bu karanlıkların canını yakıyordu farkındaydım... Gökyüzü dahada kızıl oldu. Ve diğer karanlıkta. Kül oldu kendi içinde. Nereye gittiği hakkında bir fikrim yoktu. Burak abi. Mehmet'in gümüş kordonunu koparmıştı. Sanırım... Kalan 3 karanlığa beraber hamle yaptık. 2 karanlık daha gitti. Güçlü olan kaldı geriye. Fakat bana bakıp zihnimde sesini yankılattı. 'dikkat et kendine ve çevremdekilere bu ilk dalgaydı.
Dedikten sonra bir anda kayboldu. Nereye gitti. Dönecekmi diyr sormadım kendime. Yanına koştum burcunun. Dokundum yüreğine. Onun için Burak abiyle bereber odaklandık. Bedenine yollamaya çalıştık onu.
Uyandı beni gördü. Sarıldı bana. Belki bunun bilincindeydi. Belki rüya olarak hatırlayacak. Bilmiyordum. Gözleri kapandı twkrar ve o da karanlık gibi kayboldu gözlerimin önünden. Dönecek miydik fiziki dünyaya. Sordum. Yapacak birşeyimiz kalmadı drdi. Döndüm bedenime. Saat 05:40 gibiydi. Eve döndüm. Annem ler uyumamıştı. Evde dayımlar dedemler falan evdeydi. herkes beni arıyordu. Annemin gözleri yaşlı. Kapıyı açtı beni görünce bayıldı kadın. Nerdesin nerelerdesin sorularını. Evden bunalıp kaçmaya çalıştığımı fakat yapamayıp.
Geri döndüm diye açıkladım. Tabii temiz bir dayak yedim. Saat 09 :30 gibi burcunun gözlerini açtığı haberi geldi. Onu kimin nefessiz bıraktığı hala belirsiz. Ailesi sorgu geçirmiş burcu hastananedryken. Olaydan yaklaşık 1 buçuk hafta sonra burcu geldi okula. Yanıma geldi bana dediği ilk kelime seni gördüm rüyamda' yüzümde tatlı bir tebessüm...

Hikayenin sonudur. Okuyan herkese teşekkür ederim. iyi kötü yorumlar içinde ayrı ayrı teşekkürler beyler. Buda böyle bir anımdır.

E


(bkz: