Evet beyler sanırım astral seyahat yüzünden pgibolojikman çöktüm ve şizofreni oldum. Size hikayemden ve astral seyahatin olası tehlikelerinden bahsedeceğim. Öncelikle karıya gelenler bi uplasın.

Neyse beyler olaylar 2 ya da 3 hafta öncesine dayanıyor. Her zaman beyinle ilgili olan şeyleri merak edip araştırmışımdır. Beynin en hızlı çalıştığı dönem yani düşünce hızının maksimuma ulaştığı dönem uyku dönemidir. Bu bilimsel olarak kanıtlanmıştır. Rüyalarımız aslında uzundur. Düşünce hızından dolayı bize kısaymış gibi gelir. Bi gün gece 2 falan dedim kendime ulan astral seyahat yapıcam. Merak ediyorum ki dıbına koyim. Neyse araştırdım. Farklı teknikler var ama bence hepsi dümen. Yok beyaz ıspanak ye yat rahatla düşün. Yok sadece rahatla düşün. Tezgah hepsi dıbına goyim. Tek gereken inanmak ve motive olmak. Korku bu işi engelleyen tek şey. Bunu 3. Gecenin sonunda ancak gerçekleştirebildim. Astral seyahat düşünce hızıyla gerçekleşiyor. Profesyonel bir insan saniyede istediği yerde olabilir ama benim tek yapabildiğim o gece karşıyaka sahilinde pis kokusuyla rüzgarı hissedebilmek oldu. Astral seyahatte en temel kural beyni kandırabilmektir beyler. imkansızı başarmaktır yani. Buda beyaz ıspanakla olcak iş değil. inanmayın dıbına goyim böyle şeylere. Benim tahmin edemediğim nokta pgibolojiyi bu kadar etki etmesi. Astral seyahatte ölmek imkansızdır. Çünkü ruh halinde bedenden tek bir şekilde kopabilirsin. Ölüm. inanın bana beyler anlatıcaklarımdan film bile çıkabilir. Sakın astral seyahate kalkışmayın.

Boyut degsitirmek boru mu

Kesin yaşanmıştır bu

Saçma salak işlerle uğraşmayın yatın uyuyun neyinize yetmiyo aq derdi 50 yaşında biri bunu okusaydı

Denedim olmadı

Evet beyler hikayeye ilk geceden giriş yapıyorum. ilk gece denedim. Korkuyordum. Olmadı. ikinci gece denedim. Bedenim bana karşı bir tepki vermişti. Çenem kayıp dilimi ısırmıştım. Biraz daha korkmaya başladım. Kız arkadaşımı aradım çağırdım pompa rahatladım falan akşam yine duş aldıktan sonra yattım bu sefer ulan bahtinigibeneleman neyin varda kaybedicen dedim korkmamaya çalıştım. Evet beyler üçüncü gece olmuştu. Karşıyakanın temizlenmeyen sahilinin tam karşısındaydım. Etrafıma baktım. Efes yazan o gemi restorantını gördüm. Ordaydım lan! Ama neden bilmiyorum bir anda yatağımdan zıplayarak uyandım. Sanki beynim bana tepki veriyodu. O gece yine uyuyamadım. Deli gibi sigara içmeye başlamıştım. (ta ki her şeyi kontrol edebilene kadar) Dördüncü gece yine yapamamıştım. Hayal kırıklığına uğradım. Bunu uyandıktan sonra hiç bir şey hatırlamadığımı farkettiğimde anladım. Ancak beni uyandıran bir ses vardı. Mutfaktan geliyordu. Ve hala geliyor. Adım attığını hissedebiliyordum. Pantolondan çakımı aldım hemen atladım mutfağa. Kimseler yoktu. Şaşırdım dıbına goyim. Gerçek bir ses duydum. Lakin ses çıkartabilecek her hangi bir şey yoktu. Sabah 6:30 gibi sigara içtikten sonra tekrar zıbardım. Beşinci gece aynı gibin olduğunu farkedince anladım. Hayal görüyor olmam imkansızdı. Aynada kendime baktım ve sigara bastım. Bastım derken dokundurduğum gibi çektim. Yaktı dıbına goyim. Gerçekti her şey. Olaylar bu parttan sonra başlıyor.

Beyler takip eden varsa devam edicem