assassins dergahındaki yıllarımı anlatıyorum

toplanın
rezervleri alın

rönesans dönemi zamanları. italyadayız. ben de 8 yaşındayım. karşı komşumuz vardı bizim auditore'ler. bunların bi çocuğu vardı. ezioydu adı. bu bin her gün kavga çıkarıyodu mahallede. bi gün dudağına taş geldi bunun yarıldı dudağı. diktirdiler miktirdiler ama yara izi kaldı tak gibi oldu : http://inci.ca/u11cprijm5

çocuk kaçarken de ezio abi bana sordu: nooldu olum lan
ben de önemli bişey yok bişey olmadı falan diye geçiştirmeye çalıştım. ezio abi sinirlendi:
lan doğru düzgün anlatsana dıbına koduğumun çocuğu diye. ben de ne olduğunu tam olarak anlattım.
şimdi o çocuğa disiplin cezası verirsem ya da ortalıkta ağzına sıçarsam olmaz, dayak yediğinin herkes öğrenir. bu huur çocuğu seni resmi olarak dövmüş olmamalı. zaten bugün kılıç eğitiminiz var. counter atağın külliyatını öğreticem sana. dıbına bile koyucaksın onun o zaman dedi ezio abi.
bir heyecanlandım bir heyecanlandım. sanki arkaplandan yüzyıllar sonra bestelenecek bi müzik çalıyodu: http://inci.ca/u3di65i6z3

@77 aynştayn beyler

adam o gece neler anlattı tam hatırlamıyorum ama assassinlere karşı bi sempatim oldu. assassinleri anlatıldığı gibi devletleri yıkan bir örgüt değil, halkı baskıyla yöneten liderleri alaşağı eden bir topluluk olarak görmeye başladım( el tahir hasan sabbah ı öldürdükten sonra böyle oldu (yersen) )
gecenin sonunda bizi evlerimize ezio abi bıraktı

bölüm 3 : iç savaşlar
sabah saat 7:30 da yatakhane görevlisi tahir emmi'nin bağırtısıyla uyandım:
SABAH OLDU AMINA KODUKLARIIIIIIIM!!!
tahir emmi zamanında osmanlıdan göç etmişti. söylediğine göre türk-arap kırmasıydı.
ara sıra üst sınıflara (5. sınıflar) memleketten rakı getirttiği dedikodusunu duyuyoduk. ben rakı ne bilmiyodum ama ismini çok duymuştum. kötülüklerin anası mıymış neymiş. halk arasında öyle anılıyomuş yani.
o gün pratik-egzersiz günüydü. assassinlerin kılıç tekniklerini öğrenecektik. sopalarla tabi. yataktan çıktım, üstümü giyindim, sopamı da aldım gidiyorum sınıfa. koridorda 3. sınıfın biri bana omuz attı. sonra da dönüp dedi ki:
önüne baksana anasını gibtiğim!
ben de hiç cevapsız bırakır mıyım, bastım küfürü:
lan templarların gibtiğinin çocuğu sen bana omuz attın!!
bu yavşakta da eğitim için dağıtılan sopalardan vardı. sopayla bi atak yaptı, ben de elimdeki sopayla blokladım hemen.
sonra saldırdım buna. huur çocuğu öyle bi counter çaktı ki kendimi anında yerde buldum.
___________________________________________________________________
counter atağı bilmeyen muallaklere hizmet: http://inci.ca/ucl7sbzze3
____________________________________________________________________

ertesi sabah yatağımdsa uyandığımda saat öğleden sonra 1 olmuştu. annemlere haber vermeden hemen karşı komşuya, ezio abilere gittim. ezio sabah çıktı olum sekizde ancak gelir dedi annesi. önce üzüldüm ama sonra ezio abinin dün akşam buluşulan yerde olabileceğini düşündüm.

kütüphane(gündüzken): http://inci.ca/u6oc95_gr1

kütüphanenin kapısından içeri girdiğimde kütüphane görevlisinin masasında sızdığını gördüm. bu saatte uyanık olduğumu kimsenin görmemesi iyi olmuştu-yani, kimsenin görmediğini umuyordum.
araştırmama erken dönem haşhaşi ve tapınak şovalyeleri arası ilişkiler kitabından başladım. 500 sayfalık tuğla gibi kitaptı ama derste öğrendiklerimden daha fazla bilgi toplamam gerekiyordu. okumaya ve yanımda getirdiğim parşömene not düşmeye başladım. kitabın 30. sayfasındaydım ki el-tahir ibn 'la ahad'ın mürekkeple yapılmış bir çizimine rastladım:
http://imgim.com/acdergahındakiyıllar.jpg
ezio abiye aşırı benzerliği gözümden kaçmamıştı: http://inci.ca/u9s_pi4vcb

@84 haklı aslında ama ben ac2'nin üstüne kurdum hikayeyi. oralardan da bahsedicem ama. daha neler olacak

Sonra Edward geldi serinin babasını gibti tam oldu amk

etiketi söktükten sonra kasayı taşımaya başladılar. dedeler zaten zayıf olduğu için kolay taşıyorlardı. kaleye yırttıkları açmayın dedeler etiketini yerinden aldım ve onları izlemeye başladım. kaleye girdiler. daha öncedn tahmin ettiğim gibi üst katlara çıkmaya başladılar. en üst katta ezio abinin odasının önünde durdular ve kasayı oraya bıraktılar. konuşmalarını duyabiliyordum:
-ezio abi her gece saat tam 4'te sıçmaya gider.
-o saatte bu koliyi görecek yani.
-evet.
-peki şimdi napıyoruz?
-ne yapıcaz dıbına koyim yatakhaneye. yatıp zıbaralım.

doğruydu. ezio abi gerçekten de her gece saat 4'te sıçmaya giderdi. planlarına göre kalkınca kutuyu görecek, pdanın içine alacak ve orada açacaktı. ama planlarını bozacaktım. gitmelerini bekledim ve ardından sessizce kasaya yaklaşarak elimdeki açmayın dedeler! etiketini kasanın kapağına geri yapıştırdım.
artık rahatlıkla yatağıma dönebilir ve uyuyabilirdim.

gözlerim de şahin gibi, neler dönüyor görüyorum, saldıran muallaklerin komutanı ordunun en arkasında saklanmış, kalenin girişinde bekleyen ezio abinin babasıyla bişeyler konuşuyolardı, çok az duyuluyodu ben sadece ezio abinin babasının arada dalağının giberim dediğini duyuyodum. sadece hakaret ediyolardı. anlaşamıyacakları belliydi. ben bi umutla öğretmenler masasına baktım ve sevinçle haykırdım: tarihçi hidden blade'ini masanın üstünde unutmuştu.

hemen gidip öğretmen masasından hidden blade i aldım ve sol bileğime geçirdim, ezio abi bize bu tehçizatları kullanmayı az çok öğretmişti. blade kusursuz çalışıyordu. hemen pencereye tırmandım ve dışarın atladım. boyum kısa olduğu ve az çok pratik eğitim aldığım için farkedilmem imkansızdı. kalenin surlarında görünmeden dışarı tırmanılabilecek bir açıklık buldum ve dışarı çıktım. heyecandan elim ayağım titriyordu, her an öldürülebilirdim. ama bu korkumu bastırıp gizlice saldıran orduya doğru ilerlemeye başladım

eğitime başladık. ilk ezio abi hepimizi ikişer ikişer eşleştirdi. ilk defa (aslında bu 2. olıucaktı) samandan bi adam yerine gerçek bi adamla dövüşecektim. ezio abi önce dodge'u, sonra da yapması kolay counter'ları öğretti. o sabah dayak yememin siniriyle karşımdaki çocuğa çok abanmışım. ezio abi sakin olmamı yoksa bacımı anamın amında assassinate edeceğini söyleyince sakinleştim. o gün kılıç eğitimi saat 15:00 a kadar sürdü. ders bitiminde sınıf dağılırken ezio abi beni yanına çağırdı.

orduyla aramda 200 - 250 metre kalınca sağa sapıp arkalarından dolaşmaya başladım. sürünüyordum, çalılıkların da yardımıyla beni görmüyorlardı.
5 dakika sonra ordunun en arka kısmına ulaştım, 250 askerin sırtı bana dönük, aramızda 30 metre var ama korkudan altıma sıçıyorum.
komutan en arkada oturuyodu, konuşması için kendi teğmenlerinden birisini yollamıştı, yani kendisi sessizdi.
ona hiç hissettirmeden yaklaştım. aramızda sadece otuz santimetre vardı. nefes alış verişlerini duyabiliyordum.
bağırmasın diye elimle ağzını kapadım ve hidden blade i arkadan boğazına sapladım.
bir süre debelendi, ama hiç ses çıkaramadı. hareket etmeyi bırakınca elimle iki gözünü kapadım ve içimden huzur içinde uyu dedim.
komutanı öldürdükten sonra heyecanım biraz azalmıştı. onu öldürdüğümü kimse farketmemişti. teğmen ise hala ezio abinin babasıyla küfürleşiyordu.
geldiğim sessizlikte kaleye geri döndüm.

kaleye döndüğümde sınıfa gitmedim, direk ezio abinin yanına gittim ve yaptığımı anlattım.
ezio abi bana yalancının anasını gibsinler mi lan? dedi. ben de
dabıl penetreyşın yapsınlar abi dedim.
ezio abi hemen babasının yanına gitti ve kulağına bir şeyler fısıldadı. babası bir süre inanmayarak baktı, sonra birşeyler sordu, ezio abi uzaktan beni işaret etti.
başkan hemen (adamın lakabı başkandı öğrenciler arasında) konuyu değiştirdi ve tartıştığı ordunun teğmenine,
o kadar çok güvendiğiniz şanlı komutanınız neden kendisi konuşmuyo dıbına koduklarım? diye sordu
karşı orduda 45 saniye kadar derin bir sessizlik oldu.
ardından da panik, korku ve acı çığlıkları yükseldi.
muallaktorlar altlarına sıçmışlardı korkudan,jet hızıylan arkalarına bakmadan topukladılar.

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-
uykum geldi lan
saat iki buçuk amk
---ayraç---
devam edcek...
rezerv alın ağzınızı kırarım, anlatmam da üstelik
-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-
edit: bu ne lan arttırın şu rezervleri

tam sol kolumun üstüne düşmüşüm. acayip acıdı, dedim kesin kemikte zedelenme oldu. sonra şansıma ezio abi başımızda belirdi. bizim sınıfın antremancısıydı ezio abi.
nabıyosunuz lan siz burda?? dedi.
benm bişey demedim. bu b eni düşüren yavşak ağlamaya başladı. hocam yemin billah ben bişey yapmadım diye. ben yerden kalktım bu sırada. ezio abiye baktım sinirden kıpkırmızı kesilmiş. bağırmaya başladı çocuğa: http://inci.ca/u9lyh5mtv8
çocuk ta kaçtı hemen tabi naapsın.

-bu akşam mı yapıcaksın? aceleci davranmıyor musun?
-geç bile kaldık. geçen ayki saldırıda ne olduğunu gördün. öğrenciler gittikçe güçleniyor.
-ya yakalanırsan?
-yakalandığımda çoktan halletmiş olurum.

bu konuşmalardan çıkardığım tek şey bu akşam birini öldürecekleriydi. ama kim olduğunu bilmiyordum. onları takip etmeli ve durdurmalıydım.

__--__--__--__--__--__--__--__--__--
günlerdir beklenen hikaye devam ediyor
__--__--__--__--__--__--__--__--__--

aradığım kuytu köşeyi sonunda bulmuştum. bana lazım olan tüm özellikler vardı. kalenin kapısına çok yakındım, giren çıkanların konuşmalarını rahatlıkla duyabilirdim. dışarıyı rahatça gözetleyebilirdim ama beni göremezlerdi.
işte şöyle biyerdi: http://inci.ca/u92t56balp

kimseye görünmeden buraya saklandım ve beklemeye başladım