assassins dergahındaki yıllarımı anlatıyorum

reserved oçe...

devam edicem bekleyin az sıçıp sıvamıyim diye yavaş yazıyorum

sabah kalktığımda saat 5:30'du. hava çok az aydınlanmış, yatakhanenin duvarındaki meşaleler hala yanıyordu. yatakhanelerimiz fazla kalabalık olmadığı için içeride fazla gürültü yoktu. bütün gece korkunç rüyalarla boğuşmuştum. usta bir tapınak şovalyesiyle ezio abinin ve bütün arkadaşlarımın pahasına dövüşmek zorunda kalıyor, dövüşün sonunda kaybediyor ve hepsinin öldürülmesini izlemek zorunda kalıyordum. bu da yetmiyormuş gibi kafama kesme vuruyolardı. tam bi köleye beni gibtireceklerdi ki uyanmışım.

kantin saat 7:30 da açılıyordu. o saate kadar zamanımı kütüphanede tapınak şovalyeleriyle ilgili araştırma yaparak geçirmeye karar verdim. neyse ki kütüphane sürekli açıktı. geceleri bile.

Assasin's creed terk
Captain kenway giber!

el-tahir'in resminin üstünkörü bir kopyasını çıkardım ve notlarıma ekledim. kitabı okumayı sürdürdüm. saat 7:40 civarında bitirmiştim. kantine gittim. bugün cumartesi olduğu için henüz çok az kişi uyanmıştı. cumartesi ve pazar günleri öğrenciler özgürdüler. bütün gün boyunca 31 çekmeleri bile mümkündü. bugün serbest olduğumuz için tapınak şovalyeleri ile ilgili araştırma yapmaya devam edecektim.

ama kütüphanede değil.

reserved

40 dakika kadar yokum rezervleyin

devam panpa

reserved

devam et la

yeter dıbına koyam yeter

kılıcını boğazımdan çekti ve beni düştüğüm yerden kaldırdı. ezio abi:
-ne?
-evet. anlatırsam ikimiz de gece vakti acımasızca öldürülürüz. sadece ikimiz de değil. birçok kıdemli assassin kedi hidden blade'leriyle öldürülür.
-bana neler olduğunu anlat.
-öldürülürüz.
-başkan buna izin vermez. gerekirse daha iyi korunmamız için bizi masyaf'a gönderir
dedi

---_____---_____---_____---_____---_____---_____---

ooo smells like panpa gelmiş, geç otur panpa çay getiriyorum

---_____---_____---_____---______---_____---_____---

son söylediğime aklım yattı. anlatmayı kabul ettim. ama masyaf'a gittikten sonra.

eşyalarımızı arabaya yükledik ve saat 8'e firenze(floransa)'den masyaf'a yola çıktık.
http://imgim.com/308incin3371465.jpg
epey uzun bir yol olacaktı. osmanlı devletinin sınırlarına girecektik. bizi hoş karşılayacaklarını umuyorduk.

osmanlı sınırına kadar rahat yol aldık. gündüz ilerliyor, gece olunca küçük köylerde konaklıyorduk. köylüler çok cömertti. çok az yerde para ödemiştik. osmanlı sınırına 3 ayda ulaşmıştık. türk bayrakları uzaktan göründüğünde korkmuştum. onlara zararımız dokunmamasına rağmen haşhaşi hükümeti haşhaşilerin diplomatik varlığını kabul etmiyordu. eğer haşhaşi olduğumuz öğrenilirse ya buradan sürülecek, ya da idam edilecektik. belki de masyaf'taki merkezimizi öğrenecek ve sayısına asla ulaşamayacağımız kadar yeniçeriyle oraya saldıracaklardı.
sınır çok sıkı korunuyordu. buna rağmen ezio abi hiç korkmuş görünmüyordu. rahat bir ses tonuyla:
geceyi bekleyelim, geçmemiz daha kolay olur dedi. sınırdan 500 metre kadar uzakta ağaçların arasında durduk. ezio abinin rahatlığına şaşırmıştım. 18 yaşında, yalnızca bir kılıcı ve bir hidden blade'i olan bir haşhaşi en fazla kaç tane yeniçeri'ye karşı koyabilirdi ki? 1? 2?

reserved

ezio abi gergin olduğumu farketti ve nedenini sordu. ona yeniçerilerden çekindiğimi söyledim. çok güçlü olduğunu düşündüğünü, ame ne kadar iyi eğitimli olursa olsun kimsenin bu kadar güçlü olamayacağını söyledim. ezio abi gülümsedi.
http://tinyurl.com/opn6ndw
daha sonra bana bir hikaye anlatmaya başladı. hikaye el-tahir ibn la ahad'ın arsuf'ta 10 tapınak şovalyesini aynı anda yendiği üzerineydi. ( http://tinyurl.com/p5u5c9s )
bu hikayenin yalnızca bir efsane olduğuna inansam da bana biraz cesaret vermişti. ezio abinin hikayesi bittiğinde hava kararmıştı.

dedigim gibi yarıda bırakıp gidersen assassinsler ebene atlasın