asosyalliğin dibine vuruyorum

oha amk benim kopyamsın lan resmen
edit: hepsini okudum ve şukuladım huur çocuğu sen benim ruh ikizimsin

hep beraber grupça şarkı söylense bile ben eşlik edemem.. karaoke barlara gitmekten nefret ederim. bi de hadi çık çık çık sende söyle sende bi tane söyle tarzında ısrarcı huurçocuklarına acaip kıl olurum. söylemiyorum amk ben şarkı markı size ne lan size ne!

http://www.adiosmt2.com Bekleriz +17

yazın asosyaller alkol-dota zirvesi yapalım ya

asosyallik degil olm bu insanlik bence bir cok maddeye baktigimda. keske herkes boyle dusunceli asosyal olsa

ankara +18 asosyaller buluşması mı düzenlesem diyorum ben de. 1 günlüğüne de olsa sosyalleşip sonra eski moda gönebiliriz.

bizim binaya giriş çıkışlarımı ivedilikle gerçekleştirmeye çalışırım. komşularla karşılaşmamak için. binadaki herkes karı-koca öğretmen amk anne ve babam gibi. 2001de bu öğretmen arkadaşlar birlikte bi bina yapmışlar ve o zamandan beri orda oturuyoruz. hatta mahallede öğretmenler binası diye bilinir. 10 yıldır aynı tipler oturduğu için de (bi kaç kiraya verilen daire dışında) herkes birbirini çok iyi tanıyo dıbına koyayım. hepsi gereksiz yere kibar. kibarlıktan kırılacak muhabbetleri var dıbına koduklarım bina girişlerinde ve asansör beklerken beni bi yakaladılar mı ölüm fermanım imzalanmış demektir. öksürdükten sonra kısık bi sesle merhaba x amca saolun siz nasılsınız diyebiliyorum bazen. bazen de fırsat vermeden iyi günler, iyi akşamlar diyip kaçıyoru..

asanörü 6. yani en son kattan çağırdığım zamanlar arkadan tıkırtılar gelince (komsulardan biri dış kapıyı açmaya çalısınca) asansöre yalvarıyorum adeta ne olur 10 saniye içinde gel zütür beni diye. ellerimi birleştirip sıkıp totem yapıyorum bazen dış kapı açılmadan asansöre binip kapıyı kapatayım diye.
neyse ki 3 yıldır ailemle kalmıyorum da kurtuldum bu taktan şeyden.

biriyle sohbet ederken sorulmadıkça kendimden bahsetmem. bi anda sohbet havasını ele geçirmeye çalışan tipler gibi hissederim. sorulması hoşuma gidebilir o zaman cevap veririm ama asla durduk yere kendimi ve yaptıklarımı anlatmam.

sayısız platonik aşk yaşamışımdır. saymaya kalkışmam bile hata olur. sivrisinek larvalarının yaşama şansı bile benim platonik aşk beslediğim kızlara açılma şansımdan çok daha fazladır.

bu kadar içe kapanık olmada en büyük etken kuşkusuz küçüklüğünde yediğinin önünde yemediğinin arkasında olmasıdır. annem beni ne kadar çok sevse de sevgisinin zarar boyutuna ulaştığını kardeşime de aynı şekilde davrandığında fark etmiştim. resmen hayata tecrübesiz hiç bi tak bilmeyen insanlar olarak yetiştirildik farkında olmadan. belki beni de bi kere fatura yatırmaya gönderseymiş, ekmek almaya gönderseymiş zamanında böyle olmayacaktım kim bilebilir?

hastaneler korkulu rüyam hiç bi zaman gitmek istemiyorum amk. kendi kendime işimi halletmek ölüm gibidir. evrak giriş çıkış olayına kafam basmıyo benim gerizekalıyım heralde :( neyi nereye zütüreceğimi falan kimse söylemez etmez uyarı yoktur.. gibtimin devlet hastaneleri.. 7-8 yıl önce babamın acil işleri vardı gelemedi. annem ve ben gittik hastaneye annem doktoruma ulaşmaya çalışırken bana da sen git girişini yaptır gibisinden bi şeyler demesin mi? ulan amk ne anlarım ben :( 12-13 yaşında falanım kendimi hiç o kadar aptal hissetmemiştim. birilerine sorduğumda bana mal gözüyle bakmışlardı. işte o zamanlarda babasını arar insan. babacım nerdesin diyodum amk. o günden sonra da hastaneye gitmedim. her türlü hastalığı abartısız ayakta geçiriyorum amk..

geçenlerde kıç üstü düşmüştüm amk bi hafta boyunca sızladı. soyunup da zütten röntgen falan çekerler diye hiç bi şeyim yok rolü yaptım evde.. sızısı yeni yeni geçiyor.. göz kontrolüm için 3-4 ayda bir tanıdık birinin muayenehanesine gidiyorum bi kaç yıldır o kadar.. aslında orada bile sekreterle konusurken geriliyorum o da ayrı bi mesele

birinci derece akrabalar dışında misafir falan geldiğinde odamdan çıkmak istemiyorum amk! annem yüzlerce kez odaya gelip kısık sesle beynimi gibercesine 'gel en azından bir selam ver' demiştir. nefret ederim. midem bulanır bu olaydan hele de hayatımda ilk kez göreceksem bu misafirleri amk!

bi tek maçlara gidince sosyal oluyorum amk. anlamsızca küfürler savuruyorum hemen yanımdakilerle kol kola girip zıplamalar falan. hele 3-4 bira yuvarlamışsam maçtan önce benden iyisi yok..

rezerved lan ağlayarak okuyorum

kanka devam et soluksuz okudum helal valla güzel yazmışşsın şukunu yakala

beni anlatmış bin

o değilde benim 1-2 arkadaşım var yinede amk

bende asosyalim mutluyum

hüzünlendim gelince okuyacam yaz

devam panpa

şukuladım seni kendimi buldum yazılarda.