asosyallikten ölmek üzereyim

1.70 boyunda,60 kilo adamım, yaşım 18. son sevgilimden ayrılalı 2.5 sene oldu. taşak geçen davarlar olucaktır mutlaka ama seneye lise son oluyorum. her ne kadar liseye 450 küsür puanla da girsem ortaokuldan sonra derslerim hiç iyi olmadı ve eşit ağırlıktan ne tak olmam gerektiğini bile bilmiyorum. annemle aram gayet iyi fakat bilgisayardan kafa kaldıramadığım için en ufak bi muhabbetimiz yok, babamla 7/24 tartışıyorum, zaten ev son 3-5 yıldır çok sıkıntılı. huzurlu tek bir gün geçmez oldu. 8 metrekare odamda bu yaşımda içten içe ölüyorum lan. içimde en ufak bi hayat belirtisi yok. hayatta amacım yok dıbına koyim, mutlu olmak için tek bir sebebim yok. 3-4 sağlam arkadaşım var, onlar dışında muhabbetim kimseyle yok. en fazla haftada 1 veya 2 kez bir kızla konuşuyorum, o da genelde kezban kategorisinden. genelde pink floyd, megadeth, iron maiden, opeth falan dinlerim. sözde bu yaza başlarken gitarı ilerleticem diye hedef koymuştum, 3 haftadır toplam 2-3 saat gitar çaldım onda da zaten pratik yapmadım bildiğim gibindirik parçaları çaldım. bu yaz için bi kitap listesi hazırlamıştım ama henüz başlamadım. peki her gün ne yapıyorum? 11'de kalkıyorum, kahvaltı edip bu dıbına kodumun bilgisayarının başına oturuyorum. internete girip bi film izliyorum, zaten 2.5 saat gidiyo. sonrasında facebook'ta angrybirds oynuyorum, rekorumu geçen huur çocuklarını gibip atmak için. sonra saat 3 falan oluyo zaten, öğle yemeğimi yiyorum. forumlara göz atıyorum, ne kadar konu varsa hepsini üşenmeden okuyorum. sonra buraya geliyorum, bazen @2 olup milleti gibiyorum bazen yardıma ihtiyacı olan panpalara olmayan aklımdan veriyorum. sözlükten de sıkılırsam pes12 açıp kupa modunda gruptan çıkana kadar oynuyorum, gruptan çıksam da çıkmasam da kaydetmeden kapıyorum oyunu. akşamüstü olunca ertesi gün için maç arıyorum iddaa'da. yaklaşık 1 saatte taşaklı tahminleri topluyorum ama gel gör ki 1.5 aydır tutturamadım. neyse işte akşam geldiğinde yemek yiyip yine bilgisayara oturuyorum dışarı çağıran 2-3 arkadaşım var haftada bir nası oluyosa çıkıyorum, onun dışında boşver ya diyip çıkmıyorum. akşamları da youtube'dan ne kadar rock/metal konser videosu varsa izliyorum. gece yarısı tekrar inciye uğrayıp ne var ne yok bakıyorum. yarın şöyle yapıcam, lys testi çözücem, kitaba başlıcam,3 saat durmadan gitar kasıcam diyorum fakat ertesi gün gelince hiçbiri olmuyo tabi. elizabet yok mu diye merak edenler vardır, günde en az iki de o oluyo. bugün bu yazdıklarımın aynısı gerçekleşti ve yarın da tekrarlanıcak. çok yalnızım, çok kötüyüm, ben böyle hayatın dıbına koyim.

edit: işin garip yanı, ben böyle ölü gibi yaşamama rağmen halimi kabullendim ve monotonluğu bozamıyorum. böyle geldim böyle gidicem mantığındayım yani. şikayetçi miyim? evet. ama elimden birşey gelmiyo ben bu oldum artık.

dipnot: diğer tarafta mutlu olursun diyenler olur belki ama o ihtimal de yok. birincisi ateistim, ikincisi öbür taraf diye bişey yok amk :(