Özgüvensiz asosyal kendini ifade edemeyen kız arkadaşı hiç olmamış bir birey iken,bu beyni felç eden hastalıktan nasıl kurtulduğumu, nasıl en güzel kızlarla çıktığımı, nasıl ün kazandiğimi anlatiyorum.
Şuku verin cugu verin önemi yok rezerv alın yeter 5 rezerve başliyorum sonucta kendi kendime anlatacak degilim amk.

Dediğim gibi 10. Siniftaydim ve asosyallik canıma tak etmişti.Çevremdeki herkesin sevgilisi vardi fakat benim daha kendime güvenim dahi yoktu.
Beni felç eden şeyler:
-Otuzbir çekmek, ağır abazanlık
-Insanlardan korkma, çekinme
-Bilgisayara aşırı bağımlılık
Bunlar beni asosyal yapiyordu.Ah bir özgüvenim olsaydi ne olurdu ? Bir gün sınıfımıza yeni bir kız geldi.Adi Eda. Güzeller güzeliydi,her ders ona bakiyordum,o bana bakinca başimi çeviriyordum.

Bu arada yakın dostlarimdan Mete, özgüven patlamasi yaşayan hiç bir şeyi gibine takmayan kendine hep güvenen bir çok kızın peşinde koştuğu bir çocuktu.Bir gün öğle tenefüsünde kuytu bir yerde Eda ile Mete'nin öpüştüğünü gördüm.O gece yatakta ağladim.
Ve yarin, Asosyalliğe karşi savaşim başlamişti.

Up up up kendi kendime mi anlatiyorum