asosyallikte rakip tanımam

panpa merak etme yavaşla geçecek

panpa daha yolun başındasın. emin ol senden daha kötü durumda olanlar var. örneğin ben. yaklaşık 10 yıl daha böyle yaşarsan gel beni bul beraber ağlaşırız.

otobüse binerken akbili bastığımda boş olduğu mesajını veren di düüt sesi gelirse kimseye yerime basar mısınız parasını vereyim demeye bile cesaret edemyorum. direk otobüsten iniyorum. birisi benden akbil istediğindeyse hiç dialog kurmadan onun bir an önce susup dikkatlerin üzerimden çekilmesi için akbili hemen veriyorum.
otobüste yanıma kız oturursa kafamı direk tam tersi yöne çeviriyorum. elimide sürekli çenemde yada yanağımda tutuyorum.

kapışak?

Olum kitap gibi yazıyosun lan helal olsun, kendine sosyal diyen binler iki kelime edemezken sen herkese okutturuyosun

evet işte böyle biriyim ben. bunları hayatımda ilk kez size anlatıyorum.ne anneme ne babama ne en yakın arkadaşıma bunlardan hiç bahsetmedim, bahsedemedim.küçükken kızlarla gayet konuşabilen, bin olarak tanımlanabilecek biriydim neden böyle oldum anlamıyorum. ilkokulda kız arkadaşım bile vardı o derece. fakat hayatım 14-15 yaşından sonra kabusa dönmeye başladı. aynaya baktığımda herkesin sevdiği, kızların daha çok sevdiği cana yakın çocuk artık tipsiz içine kapanık, kimseyle iki laf edemeyen özgüvensiz bir bin olarak görünüyordu. sempatikliği ve çekingenliği göze hoş gelen çocuk tipsiz, asosyal,soğuk biri olup çıkmıştı.

pgibologa git tam senin için uygun seanslar var.1 haftada karı gibmeye başlarsın.

yaz mk yaz kendimi buldum

bi ara acaba değişebilir miyim diye çabalamıştım. kendi kendime vücut çalışmaya, kültürlü bi genç olup kızları etkilemek için kitap okumaya başlamıştım. vucut çalışma için bi filmden aldığım gaz çabuk bitti bıraktım. fakat kitap okumayı sevmiş gibiydim. belli bi süre devamlı kitap okudum. aradakadaşlarım üni sınavına hazırlanırken ben felsefe ve tarih kitapları bununla birlikte polisiye romanlar okuyordum.bu bi süre devam etti. bizimkiler inanmıyolardı kitap falan okduğuma okumuş gibi yapma falan diye takıldıkları oluyodu.

fight club

bi kötü oldum lan bu söylediklerinden benim için geçerli olanlarıda var :(

fakat kitap okumanın kızlarla kitabın ismi ne muhabbetinden öteye gitmediğini anlamam çok uzun sürmedi.
böylece artık geceleri daha farklı çözümler düşünmeye başladım.ama pek sonuç aldığım söylenemez. daha sonra kitap okumayıda bıraktım.
artık kabullenirim bu durumu diyerek geçiyor günlerim. yaklaşık 6 yıldır bu şekilde kendimi avutuyorum ama hiçbişeyi kabullendiğim yok.bu durumumu bir türlü kabullenemiyorum. kendi kendimi yiyorum hatta neden böyleyim diye.bi sabah uyansam ve şimdiye kadar tüm yaşadıklarım aptal bi kabus olmuş olsa diyorum, aynaya baktığımda kendisiyle gurur duyan, özgüvenli,telefon rehberinde 20 tane kız olan, çevresi tarfından sevilen biri olmanın hayalini kuruyorum

bazen kendi kendime insanlardan çok uzak köy gibi bi yerde yaşamayı düşündüğüm oluyor. doğadan başka hiçbirşeyin olmadığı bir yer.ne utanılıp sıkılınacak güzel kızlar,ne de imrenilecek yakışıklı binler.
bazen düşünüyorum bu kadar tipsiz insan var nasıl bu kadar umursamaz olabiliyorlar. insanlar adeta acır şekilde bakıyolar onlara. fakat onların umurlarında bile değil. kızların arasındaki muhabbete zart diye dalabliyorlar.ben neden onlar gibi değilim diyorum. yine cevap veremiyorum kendime.bu dünyada yanlızım benim gibisi yoktur heralde diyorum. fakat gelen özel mesajlardan anladığım kadarıyla benim gibi bi kaç kişi daha var sanırım.

yalnız olmadığını bilmek çok güzel.her şey tip değil beyler. çevremdeki insanlar bana yakışıklısın. mahalleye bi çıksan kızlar peşinden koşar falan diyor.ama işte o özgüveni kendimde bulamıorum. kızları uzaktan çok küçük görüyorum ama.en çirkiniyle konuşurken bile elim ayağıma dolanıyor. saçmalıyorum.sonra o ortamı terketmek istiyorum.2 aydır dışarı çıkamıyorum. babam bile benle dalga geçiyor. iftarda ya da sahurda kardeşimle beraber benle dalga geçiyorlar. ulan ben de bi kardeş var. olmaz olsun böyle bişey ya.ne kadar gerizekalı insan anlatamam. ulan tatlı dille söylüyorum yapma böyle falan. anlamıyo.dayaktan da anlamıyor.tam bi bin anlayacağınız. dayımda önceden gel gezelim falan diyordu arabayla.3 hafta önceye kadar her sabah(sabah dediysem 1 gibi uyanıyorum amk)gel gezelim falan diyo.ne yaptıysa gitmiyorum.ama artık o da usandı. çağırmıyor beni kardeşimle geziyor. ulan bi de kardeşimi ne zaman dövsem hep kendini haklı çıkarıyor. annem de hemen inanıyo binin yalanlarına. ezik miyim lan ben

bi ara dershaneye gitmiştim. oraya ilk gün gittiğimde sınıfı bulamamıştım. kimseye soramadım.mal mal orada dolaşıp gelmiştim.
sonraki günlerde aynı şekilde geçti. sınıfı buldum fakat koskoca 1 yıl boyunca tek bi kızla bi kaç kez günaydın diye seslenmesine aynı şekilde karşılık vermek dışında dialog kuramadım. erkeklerde binti zaten hiç konuşulmuyodu onlarla. içlerinde bi tanede incici vardı.
habire inci sözlük mottolarıyla komiklik yapmaya ve kızların dikkatini çekmeye çalışıyordu ve başarıyorduda. kızların hepsi emre bugün gelmedi mi ya,oçok tatlı o ya falan diye aralarında konuşuyolardı.o zamanlarda daha çok içime kapanıyordum. hatta derslerde artık yatıp uyumaya falan başlamıştım.eve gittiğimde yemek bile yemiyordum doğru düzgün.

takip edenlere çok teşekkürler. içimi döktüm rahatım biraz daha.

reserved

o kadar emin olma

oha lan adamlara bak biri diyo 8 senedir evden çıkmadım, biri diyo bakkala bile gitmedim pek inanasım gelmiyo lan nasıl yaşıyonuz amk para nerden geliyo ilginç.

aynı bensin sen de dershane sınavı var cumartesi ama gitmiycem zütüm yemiyo intiharı düsünüyorum ama annem babam üzülür diye katlanıyorum tüm bunlara