saat 12 uyanış gece bu saat hala bilgisayar

Bu okulda izmirin dağında bi okul merkeze 2 saat çevresinde hiç bisey yok ögrenciler zaten avel avel tipler neyse 2 gün sonra ankaraya döndüm arkadaşlarla vakit geçirdim falan gittim evinin önüne oturdugumuz banka saatlerce oturdum belki geçer buralardan diye bu arada evdekilerle aram bozuk evde kalmıyorum bekledim ama gelmedi kalktım arkadasa gittim onda kaldım o gece sabah biseyler yedik bu okula gitti bende cıktım geziyorum boş boş akşamüstüne dogru yine gittim o banka her ne kadar bitmiş olsada ben vazgecmicem diyodum o gece o bankta uyudum buz gibiydi hava harbiden zatüre olcam sanmıstım ben bi kız için asla bu hallere düsücek bi insan degildim ama büyük konusmamak gerekiyomus sabah bi uyandım heryerim tutulmuş buz gibi olmusum ankaranın ayazı beterdir vurur adamı tabi arkadaslarım bu halimi biliyo ve cok korkuyolardı kendime zarar vericem diye ankarada oldugum süre boyunca hergün gittim evinin önüne okulunun cıkısına ama nasip degilmis göremedim bi türlü döndüm izmire günlerden 18 ekim saat 00:14 o sırada ben bi deftere duygularımı yazıyodum arkadanda sezen aksu- ben sende tutuklu kaldım çalıyo ulan içinemi dogdu noldu mesaj attı bana "ne garip ya" diye ben heycandan sigarayı bacagıma söndürdüm o gün konustuk ama ben cok sinirliydim bana yaptıkları yüzünden ama hala vazgecmemistim ondan konusmanın sonundada tartıstık ben de nolursa olsun bi lafına yanındayım bunu sakın unutma kendine iyi bak dedim doldurdum rakımı deftere yazmaya başladım defteri ona vericektim sırf gözyaşlarım defteri çok ıslatmasın diye 1 metre önümden yazıyodum defteri neyseki yazdım bitirdim sabaha karşı okula gittim hocalardan şikayet gelmis sebebide cok mutsuz olmammış bunu duyunca baya bi güldüm neyse biz fatihle iyice can ciğer olduk sağolsun beni kendime getirdi birazda olsa böyle bi süre vakit geçti ama ben hala tek bi kıza bile kafamı ceviripte bakmıyorum bile cünkü delikanlılıga sıgmaz bu neyse 1 ay falan oldu iste ayrılalı birazda olsa atlatıyo gibiydim sınıftakilerle sohbet kurmustum biraz beni cok sevdiler derste ara sıra espri falan yapıyorum bunlar yıkılıyo herneyse eve gittigimde yine depresif hallerim başlıyo açıyorum koray avı sen benden gittin gideli aglamaya baslıyorum

Bir parça da benden gelsin panapalar..

https://youtu.be/xu441EH7OYE

Bağımlısı olunan, dizinin bir kesit bölümü izlenir
Dişler fırçalanır
Aileyle helalleşilip
Uyulur
Asosyallik o kadarda güzel değilmiş yeaa

Sonra kalktık ordan içicek biseyler almaya gittik bide benim aglamaktan burnum falan akmıstı gittik biseyler aldık oturduk biraz daha derken evine bıraktım onu sonra bende eve geçtim gece gayet güzel konusmaya devam ediyoduk herşey on numara diyodum her gece dua ediyodum tesekkür ediyodum malesef izmir günü geldi çattı gittim havaalanına gözlerim dolu dolu önceki günde vedalasmıstık gittim amk izmirine ama beni bırakmıcagına çok emin bi şekilde içimde en ufak şüphe yoktu okulun 2. Günü aylardan 1 ekim hiç unutmam bi soguk davranıyodu konusması falan anlıyodum yani 5 yıldır tanıyorum ciğerini bilirim bende izmirde eve cıkmıstım tek kalıyodum neyse eve gittim konustuk biraz ve bana ne dedi biliyomusunuz "bunaldım" kafamdan aşşa sanki kaynar sular döktüler bende neyden niye tarzında konustum ama nasıl aglıyorum kendimi kesicem delirdim o an nolduysa ayrıldı benden o gün işte hayatımın nasıl söndügünü anlatıcam birazdan

her sabah 8-9 civarı kalkıp ekşi, inci,twitch, alkışlarlayaşıyorum arasında mekik dokuyorum. liseden mezun olduktan sonra az buçuk iletişimim olan arkadaşlarımla da iletişimim kesildi. arada bir bu çocukların instagram, twitter adreslerinden son paylaştıklarını okuyup kendime hep neden yalnızım ? diye soruyorum.11'e doğru kahvaltı yapıyorum. daha sonra akşam 6'ya kadar ygs - lys çalışıyorum. yemek,müzik derken tekrar bu kısır döngünün başına geliyorum.

Çıkıyodum evden metroya biniyodum gidiyodum kütüphaneye her günüm kütüphanede geçiyodu nerdeyse ve her günümüz beraberdi diyebilirim zamanla benim içimdeki aşk öyle bi depreşti ki kafayı yicek gibiydim lys geçti 140 bine çektim sıralamayı bizim ailede saolsun özele yollıcaklardı tercihler hazırdı başkent bide çankaya üni yazmıştım herşey güzel gibi gidiyodu ta ki ailemle kavga edene kadar ben bi anlık sinirle tercihlerin bitmesine 3-5 saat kala kafama göre sildim tercihleri izmir istanbul eskisehir falan döşedim ankarada kalmıcam yalnız yaşıcam ayagına girdim bu sırada benim kız baya yapma etme falan dedi bana ben kimseyi dinlemedim ve çok büyük bi hata yaptım tercihler bitti o hep ankara yazmıstı çankaya bilkent tobb falan sonra yazın işte biz sürekli 7/24 konusuyoruz sabaha onun mesajıyla uyanıp gece onun mesajıyla kapıyorum gözlerimi hayata ve onunla konusurken hiç bişey umrumda degil dünyadan baska biyerde yasıyomusum gibi. Tabi bu arada benim sivilceler geçti cildim düzeldi sakallarım falan cıktı azcıkta yakısıklı olunca özgüvenim geldi gibi yerine ama benim gözüm ondan başka kimseyi görmüyo neyse yazın bodruma gittik 3 arkadas hergün gece klüpleri falan ama benim aklım hep onda bi gün konusuyoruz yine dövmeden konu acıldı bende adını yazdırıyımmı falan dedim sakasına oda yazdır dedi o sırada yemek yiyoduk yemek biter bitmez gittim bi dövmeci buldum hint kınasıyla sağ koluma baya gözükücek ve büyük şekilde adını yazdırdım sonra fotografını çekip attım o da baya sevindi bana ömür boyu yakandayım yazan bi gömlek fotosu falan attı ben bodrumdayım ama cok sıkılmıstım artık deliler gibi özlemiştim onu sonra ankaraya döndüm bulustuk falan cok hos vakit geçirdik zaman hiç geçmesin istiyodum onun yanındayken sanki 3 yasındaki çocuklar gibiydim içim huzur ve neşe doluydu normalde sert gözükürüm dışardan ve saygınlıgım vardır yaşadıgım semtte ama onunlayken pamuk şeker yiyen kücük cocuk gibiydim neyse üni sonucları açıklandı bi baktım izmir gelmis nolduysa ondan sonra oldu

takıntılarım yine baslıyor gibi.ah yüz yüze konusabilsek günlerce anlatırım pgibolojik serüvenimi. film gibi amk film diye ceksen senaryo ödülü alır amk offf.ama yazarak tam anlatamayacagım icin hic anlatmamayı tercih ediyorum. ekgib anlatıp yanlıs imaj yaratmaktansa imajsız kalırım daha iyi

neyse takıntılarım yine baslıyo gibi. hayvan gibi ders calısmam lazım.ama zihinsel enerji bulamıyorum. uyumuyorum da.

aslında bu asosyallik ve depresyon çokça birbirine karıştırılıyor.

asosyalliğin arkasında sosyal fobi varken depresyonun arkasında mutsuzluk yatıyor.

birisi sosyal olmak istiyor ama olamıyor diğeri ise sosyal olmak istemeyecek kadar mutsuz.

Ayni sinif

Eğer bir klavyem olsaydı seninle güzel bir sohbet kurabilirdim ama ekran klavyesinde bu iş çok zor..

Dinlersen anlatıyım kardeşim derdimi ama uzun söyliyim baştan

Başlığı takibe aldım bugün derslere girdim işte güzel geçti sınavlarda var malum ama derslerim kötü kaladabilirim çok aza kişiyle konuştum o da zorunluluktan hiçbir amlı benle konuşmuyor muhtemelen böylede devam eder bu iş

@2 hangi ara kapıldı

duş'a girdim.

evden işe işten eve

Seviyoz sevmesinede ben boyle şeylere gelemem ben biraz rahat bi insanın bana karşılamasını pek sevmem simdi ayrılmasam da ilerde baya sorun çıkar anlaşamayız bu kizla

Yazarım :D

Bu aralar klagib müziğe merak saldım. Johann sebastian bachin eserlerini tek tek dinliyorum.

@31.1

aslında bizim ilişkimsi şey çok karışık bir olaydı ama kendisiyle 2.5 yıldır falan hiç konuşmadım konuşmuyorum ve açıkçası o zamanlar aklıma gelmediği sürece, o eski günler, hiç aklıma bile gelmiyor kendisi.
arada lise grubunda dolanıp herkesin fotoğrafına bakarken bi onunkinede bakarım o kadar. umrumda değil diye düşünüyorum artık.