Dinliyen yoksa yazmıyım bosuna

Sonra ayaga kalktık bi sarıldık ama öyle bi sarıldık ki o an kıyamet bile kopsa ayıramazdı bizi ona sarılırken ruhum içimden çıktı bulutlarda gezmeye başladı sonra tekrar oturduk bi an bana çok sert bi tokat attı ama çenem uyuştu öyle sert bi tokat ben noldugunu anlamadan hakettin bunu dedi çok üzdün beni falan dedi sonra ben hala tokatın etkisindeyim tabi sarıldım bunun beline başımı omzuna koydum söylemeye başladım. Seni ben böylee severkeen ne oldu öylee çekip gittin diye sonra yanagından öptüm göz göze geldik o an içimden bi ses öp lan diye bagırdı bende yapıstım bi anda ve gözlerimi kapattım cok sasırmıstı ama karşılık veriyodu oda o an dedim ki kendime yeniden doğuyorum şuan sonra çekildim ben bi gülüştük falan ben sonunda laaan falan diye bagırıyorum ama nasıl mutluyum size anlataamam ve dedimki bu kız benim karım olucak kesinlikle izmire gitmeme 1 hafta kalmıstı o sıra ben aşırı üzülüyodum ondan kopucagım icin sonra gittim uçak kombinesi aldım her cumadan pazartesiye ankarada olucaktım herşey mükkemmel gidiyodu ve beni beklicegine söz vermişti ben hayattan zevk almaya baslamıstım dünya cok güzel bi yer falan diyodum kendi kendime harbiden çok aşık olmustum lan gün geldi izmire gitmeme 2 gün var bulustuk sabahtan biseyler yedik falan sonra oturduk bunların orda bi banka sarılıyoruz falan bu bana gidiyomuymus benim bebisim dedi ulan o an aklımdan hiç cıkmaz ben buna sarılıp aglamaya basladım ama hıçkıra hıçkıra aglıyorum .. Bi sigara içip gelcem

Eski sevgilimi düşünüyorum sürekli 55 gün 4 saat oldu ayrılalı hergün içiyorum karaciğerimin biri çökmek üzere

monotonluktan ölcem amk hergün bi gün öncekinin aynısı

Nargile yaktım müzik dinliyom panpa

Okula gittim yine aynı his bu huur çocuklarıyla ben nasıl aynı dünya da yaşıyorum diye düşündüm biraz gibtigimin mat dersini dinledim sonra eve geldim full yattim aksam 8 de kalktim yakin olan kiz arkadasima yazdim manitasi yanlis yapmis iki dakka konustuk sonra gorusuruz yazdim hergun boylw geciyor benim cok arkadasim var lakin hepsi huur cocu iki yuzlu hele bi tane kiz kardes dedigim bi huur var onun ben tekrardan anasi i gibim

25.11.2015 (20:36)

şimdi anlatacağım şeyle ilgili olarak başlıkta açtım zaten.

(bkz: neden ben böyleyim)

öncelikle bi' ön bilgilendirme yapayım.

yaşım:21
bilgisayar mühendisliği 3. sınıf öğrencisiyim.
ailemden herkes hayatta ve sağlıklı çok şükür

bunları söylememin sebebi yaşımı çok küçük ya da hayatında yapacak hiçbir haltı bulunmayan (normal şartlarda bir sürü var bu söylediklerime göre ama ben yok hissediyorum ayrı konu) biri olmadığımı anlayın ve bunları göz önünde bulundurarak anlatacağım şeyi değerlendirin ya da konuyla alakalı yorum yapın diyeydi

biraz önce odaya geldim, üstümdeki bluzu çıkardım. arkamdaki cam açıktı ve sırtım biraz üşüdü. sadece 10 saniyeliğine kıyafeti katlayana kadar sırtım açık kaldı. o anda aklıma şu geldi. yıllar önce olsaydı tam ben kıyafetimi katlarken annem odaya gelirdi, o 10 saniyenin tam ortasında gelir ve beni o şekilde görüp "metalci bak üşüteceksin öyle dolanma birde cam açık" falan derdi bende "ya anne ya daha yeni soyundum, şimdi katlayıp giyecektim kıyafetimi" derdim ve olay biterdi. ama o anda ben katlarken, yani günümüzde annem yoktu yanımda. bana üşüteceksin diyen biri yoktu. evet yine kendime dikkat edebilirdim. anneme gerek yok kazık kadar adam oldum ama yinede beni öyle kötü bir his ve o anki üşümem 5 üzerinde 3 derecesindeyse o anda bunu düşündüğümde, bu durumu anımsadığımda 5 üzerinden 5 in bile yeterli gelmeyeceği bir soğukluk bütün vücudumu sardı. biri o anda, tam o anda bana dokunsaydı eminim bütün vücudum o soğukluğundan dolayı un ufak bir şekilde odanın her yerine saçılır ve sanki hiç varolmamış bir hale gelebilirdim. bu kadar çok etkiledi bu anımsayışım.

şimdi söyleyin beyler, ben neden böyleyim, neden bu kadar çok küçüklüğüme, eski günlere aşığım. neden sürekli annemin babamın yanında olduğum, saat 9 da zorla yatağa yatırıldığım günleri deliler gibi özlüyorum?

neden, neden, neden..?

hafta içi işte oluyorum, gün sonu eve gelip sözlüğe bakınıyorum.
hafta sonu sabah kalkıyorum bilgisayarı açıyorum bakıyorum sonra biraz tv sonra tekrar akşama kadar bilgisayardayım...

özet: asosyal adamın ne yaşantısı olacak evdeyiz işte bütüngün!!!

Asosyal değilim ama son zamanlarda insanların kendilerini en iyi varlık zannetmelerinden bıktım. 1 aylık erzaklarımı sigaralarımı depoladım. Kendime gelene kadar kendimi eve kilitledim ve anahtarı memleketine giden bi arkadaşa verdim. Ankarada özel bir hastanede kalp cerrahıyım izin almam zor oldu ama rapor alarak kurtuldum. Artık kendimi hep olmam gereken yola verdim, Allah yoluna. Aslında biliyor musunuz, eğer gerçekten isteyerek ibadet ederseniz içinize dolan o huzuru size hiçbir şey veremez. Az önce ben neden dinimden uzaklaşmaya başladım, nasıl yaradana teşekkür etmeyip onun verdiği nimetleri kullanabiliyorum diye düşündüm ve saatlerce zikir çekerek ağladım. Artık hiçbir insana ihtiyaç yok, tabi sözlükteki panpalar özel.

peder için gittiğimiz hastanede eski sevdiğim o kıymetli mi görür gibi oldum. Çok seçemedim kafam bi anda doldu tüm o eski şeyler geldi gözümün önüne. Onca zaman sonra kesin olarak tanıyıp tanıyamamak ikileminin mücadelesini verirken gözüme inen o karanlık geldi aklıma o yüzünün hafızamdaki yerinin kayboluşu...

Sabah sekiz'de kalktım ve staja gittim. Rol yaptım dıbınakoyim her zamanki gibi biri bir şey dediği zaman suratına gülümsedim. Zamanımı doldurdum ve eve geldim. Kitap okudum film izledim ama artık ruhum sıkılıyor panpalarım. Aslında böylesi çok daha güzel sahte dostluklardan vb. uzak olmak ama insan arada umursanmak istiyor :d Neyse kardeşlerime bir şarkı atıyım https://www.youtube.com/watch?v=ZI_gudUYanY

ilk zamanlarda durduk yere gelen tıkırtılardan tırssam da, zamanla birbirimize alıştık.
sanırım dilimizi öğreniyorlar, belirli aralıklarla mustafa topaloğlu ve ajdar açıp felsefe çalışıyorum. artık gülme ya da tak tak sesleri yerine muz kelimesini duyuyorum.

Cok saglam ortam olmus beyler helal olsun. Eski inci aklima geldi

buda benden gelsin panpalar.
https://www.youtube.com/watch?v=cR75fC32bIQ

edit: bu arada profilimdeki kapağa o kızı da iliştirdim helal et

Bu aralar klagib müziğe merak saldım. Johann sebastian bachin eserlerini tek tek dinliyorum.

ulan başımıza ne geliyosa aşktan geliyo ne lanet bişeymiş bu

Ulan harbiden sanki ruhum çıktı canımdan bu kız gitti gideli pgibolojim berbat bi halde ailemle konusmuyorum ve geceleri uyuyamamaya basladım uyumak için iğne vurduruyodum antidepresan falan kullandım ama sadece mayıştırıyodu beni tekrar ankaraya döndüm kardeşim dedigim insanlar ben izmirde bunları yasarken bana destek olmadılar ve cok üzülmüstüm bi çoğuna rest çektim yine hergün fix onun evinin önünde yarım saatte olsa oturuyodum ulan bi gün gece 11:45 mesaj geldi ondan nerdesin diye bende sanane dedim sonra ne yüzle yazıyosun hala falan agzıma gelen küfütlerin hepsini saydım baya kötü davrandım sonraki gece bida mesaj attı düzgünce konusalım falan diye adam gibi konustuk o gün ben yasadıklarımı anlattım cok üzüldü bana yanında olmama izin ver tarzından cümleler kurdu ben bu kadar acı çekmisken bi anda affedemezdim onu o ara ankarada 2 hafta kaldım devamsızlık falan umrumda degil baktım ki zamanla yaşamaya deger harbiden hic bisey yok geceler boyu intiharı düsündüm harbidende kararlıydım insanlar benden korkmaya baslamıstı artık gece 2 de falan evden cıkıp yanlız basıma geziyodum sarkı dinliyodum sabaha karsı eve geliyodum bi abimle dertlestim birazda olsa kendime getirdi beni intihar fikrinden vazgecmis gibiydim ama aklımın bi kösesinde duruyo hala arkadaşlarımdan koptum kimsem yok ya bildigin aşırı yalnızım herkese rest çektim döndüm izmire hayattan cok güzel bi ders almıştım bu yaşadıklarımdan sonra bugün 56 gün oldu benden ayrılalı ben zamanında bi söz vermistim vazgecmicem diye ve hala bu sözümün arkasındayım hala ankaraya gidip geldigimde giderim evinin önüne özet olarak beyler bu hayatta kendinizden önemli hiç bişey yok kendinizi asla bu kadar yıpratmayın dinlediginiz icin sağolun

Çıkıyodum evden metroya biniyodum gidiyodum kütüphaneye her günüm kütüphanede geçiyodu nerdeyse ve her günümüz beraberdi diyebilirim zamanla benim içimdeki aşk öyle bi depreşti ki kafayı yicek gibiydim lys geçti 140 bine çektim sıralamayı bizim ailede saolsun özele yollıcaklardı tercihler hazırdı başkent bide çankaya üni yazmıştım herşey güzel gibi gidiyodu ta ki ailemle kavga edene kadar ben bi anlık sinirle tercihlerin bitmesine 3-5 saat kala kafama göre sildim tercihleri izmir istanbul eskisehir falan döşedim ankarada kalmıcam yalnız yaşıcam ayagına girdim bu sırada benim kız baya yapma etme falan dedi bana ben kimseyi dinlemedim ve çok büyük bi hata yaptım tercihler bitti o hep ankara yazmıstı çankaya bilkent tobb falan sonra yazın işte biz sürekli 7/24 konusuyoruz sabaha onun mesajıyla uyanıp gece onun mesajıyla kapıyorum gözlerimi hayata ve onunla konusurken hiç bişey umrumda degil dünyadan baska biyerde yasıyomusum gibi. Tabi bu arada benim sivilceler geçti cildim düzeldi sakallarım falan cıktı azcıkta yakısıklı olunca özgüvenim geldi gibi yerine ama benim gözüm ondan başka kimseyi görmüyo neyse yazın bodruma gittik 3 arkadas hergün gece klüpleri falan ama benim aklım hep onda bi gün konusuyoruz yine dövmeden konu acıldı bende adını yazdırıyımmı falan dedim sakasına oda yazdır dedi o sırada yemek yiyoduk yemek biter bitmez gittim bi dövmeci buldum hint kınasıyla sağ koluma baya gözükücek ve büyük şekilde adını yazdırdım sonra fotografını çekip attım o da baya sevindi bana ömür boyu yakandayım yazan bi gömlek fotosu falan attı ben bodrumdayım ama cok sıkılmıstım artık deliler gibi özlemiştim onu sonra ankaraya döndüm bulustuk falan cok hos vakit geçirdik zaman hiç geçmesin istiyodum onun yanındayken sanki 3 yasındaki çocuklar gibiydim içim huzur ve neşe doluydu normalde sert gözükürüm dışardan ve saygınlıgım vardır yaşadıgım semtte ama onunlayken pamuk şeker yiyen kücük cocuk gibiydim neyse üni sonucları açıklandı bi baktım izmir gelmis nolduysa ondan sonra oldu

12 gibi uyanıyorum kahvaltı ediyorum face technopat incide takılıyorum twitchden yayın izliyorum akşam ygs hazırlanıyorum her günüm böyle sıkılıyor insan tabi bi süre sonra

Bu okulda izmirin dağında bi okul merkeze 2 saat çevresinde hiç bisey yok ögrenciler zaten avel avel tipler neyse 2 gün sonra ankaraya döndüm arkadaşlarla vakit geçirdim falan gittim evinin önüne oturdugumuz banka saatlerce oturdum belki geçer buralardan diye bu arada evdekilerle aram bozuk evde kalmıyorum bekledim ama gelmedi kalktım arkadasa gittim onda kaldım o gece sabah biseyler yedik bu okula gitti bende cıktım geziyorum boş boş akşamüstüne dogru yine gittim o banka her ne kadar bitmiş olsada ben vazgecmicem diyodum o gece o bankta uyudum buz gibiydi hava harbiden zatüre olcam sanmıstım ben bi kız için asla bu hallere düsücek bi insan degildim ama büyük konusmamak gerekiyomus sabah bi uyandım heryerim tutulmuş buz gibi olmusum ankaranın ayazı beterdir vurur adamı tabi arkadaslarım bu halimi biliyo ve cok korkuyolardı kendime zarar vericem diye ankarada oldugum süre boyunca hergün gittim evinin önüne okulunun cıkısına ama nasip degilmis göremedim bi türlü döndüm izmire günlerden 18 ekim saat 00:14 o sırada ben bi deftere duygularımı yazıyodum arkadanda sezen aksu- ben sende tutuklu kaldım çalıyo ulan içinemi dogdu noldu mesaj attı bana "ne garip ya" diye ben heycandan sigarayı bacagıma söndürdüm o gün konustuk ama ben cok sinirliydim bana yaptıkları yüzünden ama hala vazgecmemistim ondan konusmanın sonundada tartıstık ben de nolursa olsun bi lafına yanındayım bunu sakın unutma kendine iyi bak dedim doldurdum rakımı deftere yazmaya başladım defteri ona vericektim sırf gözyaşlarım defteri çok ıslatmasın diye 1 metre önümden yazıyodum defteri neyseki yazdım bitirdim sabaha karşı okula gittim hocalardan şikayet gelmis sebebide cok mutsuz olmammış bunu duyunca baya bi güldüm neyse biz fatihle iyice can ciğer olduk sağolsun beni kendime getirdi birazda olsa böyle bi süre vakit geçti ama ben hala tek bi kıza bile kafamı ceviripte bakmıyorum bile cünkü delikanlılıga sıgmaz bu neyse 1 ay falan oldu iste ayrılalı birazda olsa atlatıyo gibiydim sınıftakilerle sohbet kurmustum biraz beni cok sevdiler derste ara sıra espri falan yapıyorum bunlar yıkılıyo herneyse eve gittigimde yine depresif hallerim başlıyo açıyorum koray avı sen benden gittin gideli aglamaya baslıyorum