Bu okulda izmirin dağında bi okul merkeze 2 saat çevresinde hiç bisey yok ögrenciler zaten avel avel tipler neyse 2 gün sonra ankaraya döndüm arkadaşlarla vakit geçirdim falan gittim evinin önüne oturdugumuz banka saatlerce oturdum belki geçer buralardan diye bu arada evdekilerle aram bozuk evde kalmıyorum bekledim ama gelmedi kalktım arkadasa gittim onda kaldım o gece sabah biseyler yedik bu okula gitti bende cıktım geziyorum boş boş akşamüstüne dogru yine gittim o banka her ne kadar bitmiş olsada ben vazgecmicem diyodum o gece o bankta uyudum buz gibiydi hava harbiden zatüre olcam sanmıstım ben bi kız için asla bu hallere düsücek bi insan degildim ama büyük konusmamak gerekiyomus sabah bi uyandım heryerim tutulmuş buz gibi olmusum ankaranın ayazı beterdir vurur adamı tabi arkadaslarım bu halimi biliyo ve cok korkuyolardı kendime zarar vericem diye ankarada oldugum süre boyunca hergün gittim evinin önüne okulunun cıkısına ama nasip degilmis göremedim bi türlü döndüm izmire günlerden 18 ekim saat 00:14 o sırada ben bi deftere duygularımı yazıyodum arkadanda sezen aksu- ben sende tutuklu kaldım çalıyo ulan içinemi dogdu noldu mesaj attı bana "ne garip ya" diye ben heycandan sigarayı bacagıma söndürdüm o gün konustuk ama ben cok sinirliydim bana yaptıkları yüzünden ama hala vazgecmemistim ondan konusmanın sonundada tartıstık ben de nolursa olsun bi lafına yanındayım bunu sakın unutma kendine iyi bak dedim doldurdum rakımı deftere yazmaya başladım defteri ona vericektim sırf gözyaşlarım defteri çok ıslatmasın diye 1 metre önümden yazıyodum defteri neyseki yazdım bitirdim sabaha karşı okula gittim hocalardan şikayet gelmis sebebide cok mutsuz olmammış bunu duyunca baya bi güldüm neyse biz fatihle iyice can ciğer olduk sağolsun beni kendime getirdi birazda olsa böyle bi süre vakit geçti ama ben hala tek bi kıza bile kafamı ceviripte bakmıyorum bile cünkü delikanlılıga sıgmaz bu neyse 1 ay falan oldu iste ayrılalı birazda olsa atlatıyo gibiydim sınıftakilerle sohbet kurmustum biraz beni cok sevdiler derste ara sıra espri falan yapıyorum bunlar yıkılıyo herneyse eve gittigimde yine depresif hallerim başlıyo açıyorum koray avı sen benden gittin gideli aglamaya baslıyorum

Alakalı mı bilmem ama siz de yüzyüze konuşmaktan biraz rahatsız oluyorsunuz di mi? mesela ben rahatsız olurum çünkü yapmacık gelir, doğru düşünmeme engel olur. fotoğraf çekinirken de aynı. sanırım rol yapmak bunun mihenk taşı.

bazıları da asosyallikle "hatun bulamama"yı aynı şey zannediyor. arkadaş çevren varsa hatununu da bulursun, her erkek ondan muzdarip zaten, tasa etme. ancak asosyallik önemli bir problem, öteki ise alt küme gibi bişey.

12 gibi uyanıyorum kahvaltı ediyorum face technopat incide takılıyorum twitchden yayın izliyorum akşam ygs hazırlanıyorum her günüm böyle sıkılıyor insan tabi bi süre sonra

Ulan harbiden sanki ruhum çıktı canımdan bu kız gitti gideli pgibolojim berbat bi halde ailemle konusmuyorum ve geceleri uyuyamamaya basladım uyumak için iğne vurduruyodum antidepresan falan kullandım ama sadece mayıştırıyodu beni tekrar ankaraya döndüm kardeşim dedigim insanlar ben izmirde bunları yasarken bana destek olmadılar ve cok üzülmüstüm bi çoğuna rest çektim yine hergün fix onun evinin önünde yarım saatte olsa oturuyodum ulan bi gün gece 11:45 mesaj geldi ondan nerdesin diye bende sanane dedim sonra ne yüzle yazıyosun hala falan agzıma gelen küfütlerin hepsini saydım baya kötü davrandım sonraki gece bida mesaj attı düzgünce konusalım falan diye adam gibi konustuk o gün ben yasadıklarımı anlattım cok üzüldü bana yanında olmama izin ver tarzından cümleler kurdu ben bu kadar acı çekmisken bi anda affedemezdim onu o ara ankarada 2 hafta kaldım devamsızlık falan umrumda degil baktım ki zamanla yaşamaya deger harbiden hic bisey yok geceler boyu intiharı düsündüm harbidende kararlıydım insanlar benden korkmaya baslamıstı artık gece 2 de falan evden cıkıp yanlız basıma geziyodum sarkı dinliyodum sabaha karsı eve geliyodum bi abimle dertlestim birazda olsa kendime getirdi beni intihar fikrinden vazgecmis gibiydim ama aklımın bi kösesinde duruyo hala arkadaşlarımdan koptum kimsem yok ya bildigin aşırı yalnızım herkese rest çektim döndüm izmire hayattan cok güzel bi ders almıştım bu yaşadıklarımdan sonra bugün 56 gün oldu benden ayrılalı ben zamanında bi söz vermistim vazgecmicem diye ve hala bu sözümün arkasındayım hala ankaraya gidip geldigimde giderim evinin önüne özet olarak beyler bu hayatta kendinizden önemli hiç bişey yok kendinizi asla bu kadar yıpratmayın dinlediginiz icin sağolun

Yalansiz anlatin..
Sabah kalktim gece inci sozluk de sabahlamamin ardindan , hayal kurdum yatagimda yorganimla sevistim (yuzeysel) sonra dus aldim annem geldi pc sigara sonra disari ciktim arkilerle playstation oynadik uzun zamandan sonra ilk defa yenilmedim * sonra eve geldim bu kadar sayin günlüğüm okumasi kadar sıkıcı degil sanirim

her sabah 8-9 civarı kalkıp ekşi, inci,twitch, alkışlarlayaşıyorum arasında mekik dokuyorum. liseden mezun olduktan sonra az buçuk iletişimim olan arkadaşlarımla da iletişimim kesildi. arada bir bu çocukların instagram, twitter adreslerinden son paylaştıklarını okuyup kendime hep neden yalnızım ? diye soruyorum.11'e doğru kahvaltı yapıyorum. daha sonra akşam 6'ya kadar ygs - lys çalışıyorum. yemek,müzik derken tekrar bu kısır döngünün başına geliyorum.

ilk zamanlarda durduk yere gelen tıkırtılardan tırssam da, zamanla birbirimize alıştık.
sanırım dilimizi öğreniyorlar, belirli aralıklarla mustafa topaloğlu ve ajdar açıp felsefe çalışıyorum. artık gülme ya da tak tak sesleri yerine muz kelimesini duyuyorum.

buda benden gelsin panpalar.
https://www.youtube.com/watch?v=cR75fC32bIQ

edit: bu arada profilimdeki kapağa o kızı da iliştirdim helal et

Yok kanka olmadı. Beni seviyomus ama ilişki yurutemiyomus.

-Uyanış
-Kahvaltı
-Gta 5
-Öglen yemeği
-Gta 5
-Metal gear solid 5
-Akşam yemeği
-Gta 5
-Uyku

Edit: bi ara da 31 çekmiştim

rutin aksam 7 gibi uyandım dünden kalan türlüyü ısıtıp yedim her günkü gibi çayımı ısıtıp sigaram ile birlikte en sevidiğim mobil online oyunun günlük questlerini yaptıktan sonra animeye devam..

Asosyal değilim ama son zamanlarda insanların kendilerini en iyi varlık zannetmelerinden bıktım. 1 aylık erzaklarımı sigaralarımı depoladım. Kendime gelene kadar kendimi eve kilitledim ve anahtarı memleketine giden bi arkadaşa verdim. Ankarada özel bir hastanede kalp cerrahıyım izin almam zor oldu ama rapor alarak kurtuldum. Artık kendimi hep olmam gereken yola verdim, Allah yoluna. Aslında biliyor musunuz, eğer gerçekten isteyerek ibadet ederseniz içinize dolan o huzuru size hiçbir şey veremez. Az önce ben neden dinimden uzaklaşmaya başladım, nasıl yaradana teşekkür etmeyip onun verdiği nimetleri kullanabiliyorum diye düşündüm ve saatlerce zikir çekerek ağladım. Artık hiçbir insana ihtiyaç yok, tabi sözlükteki panpalar özel.

yasim 21. 1. sinifim 2 sene kaybim olmustu. genellikle her seyi icime atarim kimseyle konusma gereksinimi duymuyorum. istesemde yapamiyorum. dogustan midir bilmem ama kendimde hep ozguven ekgibligi hissediyorum. yalniz kalinca birilerine mesaj atmak yerine icimde biriktirdigim olaylari dusunur sonra da aglarim. genelde hep dusunurum. ask hayatina adim atamadim da daha. bir kizi 2-3 yil sevdim ama bir turlu olmadi yeni yeni unutuyorum. izmirden bir kizla tanismistim ama o da uzakta oldugu icin sarmadi. neyse onun disinda hep yalniz gezer muzik dinler film izlerim. oyunlardaki ortamlarda bile iplenmemek beni iyice vasifsiz biri oldugumu dusundurmeye yetiyor. yurttan okula okuldan yurda gidiyor hayat.

11 de uyandım. GTA 5 te multi attım. Öğle yemeğinin ardından ferre açıp 2 posta attım. Sonra yetmedi eski kız arkadaşımın özel fotolarını açıp bir postada öyle attım. Sonra banyo yapıp uyudum. Yeni uyandım.

Okula gidip geliyorum en arka köşe tek başıma oturuyorum önüm ve solum boş okulun bitmesini bekliyorum biter bitmez eve geliyorum evde de cok sıkılıyorum telefon var sadece ders yapiyom diyorum 12yim ygs lys var ama derse odaklanamiyorum ders yapimda bisiler olim diyorum o da olmuyo bu biri bana yardim etsin odaklanma konusunda bari ders yapıyım

ulan başımıza ne geliyosa aşktan geliyo ne lanet bişeymiş bu

kardeşim biz sevgili olduk zaten 9 gün falan sürdü ayrıca ona bağlanmamın sebebi zaten arkadaşkende çok yakındık ve tek başına benim ailem olmuştu aslında çok iyi biri fakat çok dengesiz ve şımarık yetiştirildiği içinde duygusallıktan anlamaz fazla o çok başka benim için ben dün gece anlatırken sizi çok sıkmamak için özet şeklinde anlattım daha niceleri var kıza söyledigim bi söz vardı sanada söyliyim ona demistim ki sen dünyadaki en büyük yanlış olsan ben defalarca seni tekrarlarım çünkü buna değersin demiştim aşk işte yandıgın halde vazgeçmek mümkün olmuyo kardeşim

tek dert kız değil kardeşim daha önemli şeylerde var ailevi ama dün kızı anlatmak istedim iyileşmeyede çalıştım denedim kullanmadıgım iğne anti depresan kalmadı ama inan çok zor iyilesmek ayrıca dinledigin ve ilgilendigin içinde tesekkür ederim sende kendine dikkat et