asosyalleri öldüren bir seri katilim

abi söz yarından itibaren düzenli olarak sinemaya gideceğim ve çıkışında da satarbucksa gidip 3 saat oturacağım nolur beni rahat bırak

çok geçmeden kapı çaldı, kurban ölümün kapısını çaldığının farkında değildi.

- hoş geldin hüseyin.
- hoşbulduk abi. bunu sana aldım.

acemice paketlenmiş bir hediye vardı elinde. belli ki aldığı tüm parayı bu hediyeye harcamıştı, kalitesiz bir pazar gömleğiydi.

- teşekkür ederim canım. sen geç içeri ben geliyorum.

içine girdiğim eşcinsel rolünden tiksinmeye başlamıştım artık. işleri bir an önce halledip ilkel garsonları ve zavallı hüseyin'i evden def etmek hepimiz için en hayırlısı olacaktı.

adres mi veriyoruz yoksa ip den kendin mi buluyorsun?

üzerlerine sinen et kokusuyla birlikte belirlediğimiz saatte eve geldi garsonlar.

- evin güzelmiş ağabey.
- sağ ol. plan basit beyler, içerde saklanacaksınız, ben size işaret verdiğimde çıkıp hüseyin'le yüzleşeceksiniz.
- tamam abi sen bize bırak.

benim hüseyin'i öldürmek için kendime has sebeplerim vardı, fakat bu pisliklerin, kendilerinden zayıf insanlarla dalga geçmelerinin motivasyonu neydi, anlamak gerçekten güç... bir bilim insanı olsam, esas zayıflığın garsonlarda olduğuna dair bir tez hazırlayabilirdim belki...

yarın sosyalleşcem abi söz beni pıçahlama

@49 hüseyin beyler

- severler beni, dedi cümlenin sonuna doğru git gide sessizleşen bir sesle.
- o yüzden mi dalga geçiyorlar senle?
- şakalaşıyoruz sadece, kendisinin bile inanmakta güçlük çektiği bu yalanı yüzüme savurmaktan çekinmemişti.
- şakaların konusu genelde sen oluyorsun galiba.

cevap vermedi yine.

- neden onlara katlanıyorsun ki? yalnız kalmaktan mı korkuyorsun?
- hayır.
- öyleyse?

berkan'ın tek derdi diğer insanlar gibi olabilmekti, fakat bunu bana itiraf ederek, esasında anormal olduğu gerçeğini benle paylaşmak istemiyordu. sessizliğini korudu.

- sana yaptıkları saygısızlıklardan dolayı, onları cezalandırma imkanı versem, bunu yapabilir miydin?

sora birden kendime geliyorum . napıyorum ben diyorum . binler yardım edin nolcak benim bu halim ?

hüseyin, ona gösterdiğim sıcaklığa rağmen yabancı bir ortama girmesinin etkisiyle titremekten kendini alıkoyamıyordu. belki de az sonra başına gelecekleri hissediyordu o temiz kalbiyle, kim bilir? ona, son dakikalarda daha fazla azap çektirmemeye karar verdim. hiçbir şey söylemeden elinden tutup üçlü koltuğa oturttum onu. uysal bir köpek yavrusu gibi kendisini bana teslim etmişti. sadece filmlerden izleyebildiği bu klişe aşk sahnesini, ömründe ilk ve son defa yaşayabilecekti...

elimi tombul ve kırmızı yanağına zütürüp usulca okşamaya başladım. her ne kadar eşcinsellikten tiksinsem de, bir profesyonelin soğukkanlılığı vardı üzerimde. kusma isteğimi sert bir şekilde bastırarak yavaş yavaş etli dudaklarına uzandı dudaklarım. hüseyin zevkten titremeye başlamıştı...

üzerindek eskimiş yün kazağı bir baba şefkatiyle çıkarttım. itaatkar gözlerle beni süzüyordu bu sırada. fanilya, atlet ve ten... alev alev yanan teni...

- sen devam et, diye fısıldadım kulağına. hemen geri geleceğim.

transa girmişçesine başını salladı. kalktım ve garsonların yanına gitmek üzere hareketlendim.

dexterin asosyal versiyonu beyler

berkan'ı tavlamıştım, senaryonun kolay kısmı tamamlanmıştı. şimdi tek yapmam gereken, incelikli bir plandı. berkan'ı memnun edecek, aynı zamanda onun sonunu hazırlayacak bir plan... 2 gün boyunca üzerinde çalıştıktan ve her olasılığı düşündükten sonra hazırdım. maliyet: 5 paket sigara.

• ** 1 hafta sonra ***

Omzunda ona verdiğim çantayla birlikte yemekhanenin en kalabalık olduğu saatte toygar’a doğru yaklaşıyordu berkan.

- Dur!

Berkan’ın gözleri dehşetle açıldı. Elleri aynı dehşeti paylaşmıyordu, hasta bir kararlılıkla çantanın içine süzüldüler. Ve yemekhaneyi çığlıık seslerine boğan silah sesi…

- bam!

• ** şu an ***

kapının tam olarak 15.00'te çalışı, berkan'ın dakikliğini duyuruyordu bana aynı zamanda.

- gel bakalım.

plan'ın berkan kısmı basitti. ona aldığım gerçeğinden hiçbir farkı olmayan oyuncak silahla toygar'ı korkutup bir süreliğine dilediğini yaptıracak, tüm okulun önünde küçük düşmesini sağlayacaktı.

- peki sonra?
- ne?
- sonra ne olacak? her şey eskisi gibi devam edecek.

haklıydı. belki de kafası bu kadar iyi çalıştığı için başkaldırmıyordu mevcut duruma.

- insanların senin hakkında ne düşüneceğini fark edemiyor musun? toygar'ı, okulun en popüler çocuğunu dize getiren berkan.
- saçma, film değil bu gerçek hayat.
- pekala berkan, ölene kadar taşşak oğlanı olarak yaşa. ve mevcut durumu değiştirmek adına kılını bile kıpırdatma. suç bende ki sana yardım etmeye çalışıyorum. çıkabilirsin.

tereddütteydi. zihninin içindeki hesap makinesi çalışmaya başlamıştı yine.

- bir şartım var. gerçek bir yumruk nasıl atılır, bana öğreteceksin. toygar'ı bu durumda bulmuşken fırsatı kaçırmak istemem.

işte, o miskin dev sonunda ayağa kalkmıştı. daha sonra tekrar uyuyacağını bilmesem plandan vazgeçerdim, fakat kaçınılmaz sondan ancak saklanabilirdiniz.

hd'yi de sen mi öldürdün lan anlat

bu kadar detaylı gözlemi ve yazma-kurgulama yeteneğini ancak bir asosyal gösterebilir. yani @1 ağır asosyal, finalde intihar edecek.

rutin şekilde devam ediyordu muhabbetleri. bu yasal işkenceye 2 saat daha katlandım. çıkıp gidemedi berkan yanlarından, kabullenmişti belki de kendisini bu şekilde. tanrı onu böyle yaratmıştı belki de ha? belki de bunu yapacak kadar cesareti bile yoktu. ne derlerdi çıkıp gitse arkasından, korkaklıkla mı suçlarlardı onu? peki ya niye alaylarına karşılık vermiyordu? böyle yetişmişti o, annesi ve babası onun fikirlerine değmezdi, ne düşündüğü kimsenin umrunda değildi. arkadaşları neden onu dinlemek zahmetine girsinlerdi ki? söyledikleri nasıl olsa değersizdi, bunları sarf edip de rezil olmaya gerek yoktu.

hesap ödenirken berkan'ın kendisine düşen paradan daha fazla ödediğini ve para üstü almadığını fark ettim. parasını isteseydi arkadaşları onu açgözlülükle suçlayabilirlerdi, öyle ya. varsın kalsındı para ortada.

grup ikişerli şekilde dağıldı, bir alt grubun yolu berkan'la aynı olmasına rağmen birlikte gitmediler. bu benim işime gelirdi. başı önde, bir yere yetişecekmiş gibi hızlı hızlı yürüyen - belki de eve bir an önce vararak sokaktaki insanların bakışlarından kurtulmak isteyen - berkan'ın yanına yaklaştım.

- merhaba.

@1 de aldığım pgiboloji eğitimi diyosun @34 de bir pgibolog olsam diyosun. tamam her pgiboloji eğitimi alan pgibolog olmaz ama benim gibi detaycı insanları hikayeden soğutur bu çelişkiler. yinede çok başarılı gidiyosun. takip edicem

kalp atışlarını duyabiliyordum. tanımadığı bir insan ona yaklaşıp merhaba demişti? neden? ne yapmıştı ki? o hastalıklı aklından binlerce olasılık akıp gidiyordu, biliyordum, zihninin işleyen zemberiğinin kaba tıkırtıları kulağımı rahatsız ediyordu.

- merhaba, dedi zor duyulur bir sesle.

normal bir insan kim olduğumu sorardı, fakat berkan sormadı. acaba tanıyor muydu beni önceden? eğer böyleyse, kim olduğumu sorarsa büyük saygısızlık etmiş olacaktı. kim bilir hakkında ne düşünürdüm o zaman?

- seni izliyordum az önce.

kaşlarını çatarak yüzüme baktı. berkan, grup içindeyken dışardan son derece normal gözüktüğünü varsayıyordu belli ki. yapılan esprilere gülüyor, arkadaşları ona takılıyor, hep birlikte eğleniyorlardı, en azından dışardan gören birisi böyle düşünecekti. mühim olan insanların ne düşündüğüydü, hakikat değil. anlamamış gibi yüzüme bakmaya devam etti.

- arkadaşların seni pek sevmiyor gibi, tabi arkadaş diyebiliyorsan onlara.

asosyalleri öldürenleri öldüren bir seri katilim asla kesici yaralayıcı alet kullanmam, zira yarram en etkili silahtır kurbanlarımı gibe gibe öldürürüm.

@1 arkanı kolla

asosyalleri öldürmeden gibe gibe tedavi ediyorum beyler pmden randevu alabilirsiniz

4. sınıfta öğretmen velimin okula gelmesini istemişti. geleceklerinden kuşkum yoktu, çünkü toplumun onlar hakkında ne düşündüklerini önemsediklerinden mi, yoksa tamamen içgüdüsel mi bilinmez üzerlerine düşen her görevi yaparlardı. akşam bu haberi verdiğimde aldığım cevap eğreti bir baş sallaması oldu. babam üstlenmişti bu görevi.

sabah erkenden okula gittik, babam öğretmenle görüşmek üzere öğretmenler odasına girdi. ben ise dışarda kalmıştım fakat bu kapıyı dinlememe engel değildi.

- oğlunuz gerçekten çok başarılı ahmet bey.
- ...
- iyi değerlendirilirse, önü gerçekten açık.
- kimin biniyse gidin ona anlatın, benim oğlum değil o.

çocuk aklımla duyduklarıma anlam verememiştim. babamdı işte o benim, her ne kadar soğuk bir duvar olsa da babamdı... bu gerçeğin bende yarattığı şok etkisinin yanında, bazı şeyler de açıklığa kavuşmuştu. benim var olma sebebim, onları bu duruma getiren sebeple aynıydı.

Kimsede demiyorki otobüsde para üstünü nasıl alsın akbil diye birşey var.