asosyalken nasıl değiştim anlatıyorum

2007 de oks ye girdim ne kötü nede iyi bi puan aldım yani ortalama bir liseye rahat girebilirdim ama babamın dediği gibi daha iyi olabilirdi zaten hep öyle derdi zütveren onu seviyormusunuz diye sorsalar evet derdim. ama onu sevmemim belkide tek nedeni öz babam olması yoksa doğru dürüst cebime ne harçlık sıkıştırırdı, ne arkamda dururdu, nede hal hatrımı sorardı. aslında herksese karşı öyleydi ama bana biraz fazla öyleydi. ilkokul yıllarımda beni çok döverdi lise ve sonrasında ise artık nihayet büydüğümü farketti ve dövmek yerine konuşmayı seçmişti ama ne konuşma, bana karşı konuşurken çok küfrettiği olurdu yani eğer eve geç kalmışsam, birileriyle kavga etmişsem komşularla aram bozuksa annemle tartışmışsam ve en önemlisi abimin sözünden çıktıysam abime saygısızlık veya kavga etmişsem beni giberdi açıkcası yani sözleri ile rencide ederdi vurmazdı tartaklardı iter yatağı fırlatır vurmaya değmezsein derdi ama çok küfrederdi beyler benle tartışırken

en sinir bozucu davranışı ise başkasıyla tartışıp sinirlenmişse gelir sinirini benden çıkarırdı ilkokul yıllarımda hep bundan
muzdariptim bi keresinde sinirliydi belli, her neyse git defterini kitabını getir ders çalış dedi ikiletmedim kalktım doğruca kitapları getirmeye ama ödev felan varmı bilmiyordum zaten sınavlardan geçmemin tek sebebi sınav haftası çalışmaktı her neyse ödev filan bilmiyorum ne yapacağımı bilemez vaziyetteyim ben kitaba kitab bana bakıyor bi yandan da babamın beni göz ucuyla kestiğinin farkındayım ne yapacağını bilmez pgibolojisi beni televizyona bağladı 3-5 dakka dersi giblemez vaziyette televizyon izlerken babam geldi

ulan şerefsiz oğlu şerefsiz sana ders çalış demedimmi lan diyerekten dövmüstü beyler işte babam böyle birsiydi beyler daha çok
anım vardır babamın bana karşı adaletsizliklerini hatta şimdi aklıma geldi birisi ama atlıyacağım.

bulunduğumuz şehir bursaydı ailem 97 yılında taşınmış bursa x semtine ( yani yeri gibtiredin tanıdık çıkabilir yer zaten bursanın bilindik mekanlarından sayılır. o yüzden es geçtim yani ) maddi durumumuz yeterliydi beyler dedem sağolsun babama 2 kat dikmiş eşyaların bir kısmını dedem almış babam yani annemle evi aldığında borca girmediler erzincandaki evde satıldı zaten. babam 52 yaşında annem 49 yaşında tabi şu an ki yaşlarını söylüyorum o zaman babam 45 vardı.

sıra abimde onuda bi özet geçeyim sonrasında artık ben ve olaylara geçmek durumunda olacağız

abimde tip olarak benim gibi beyler düz saçlı kahverengi gözlü benden bi kaç santim kısa benden daha yakışıklı aramızda 4 yaş var hiçbir zaman onunla anlaşamadık beyler hiç bir ortak noktamız yoktur diyebilirim bu tıp kı kuzey güney dizisi gibi ama tabi iş ortak noktada yani kuzey güney dizisi ile hiç bir bağlantı yok. ortak nokta demiştik benim en sevdğim renk açık mavi ise onun yeşildir ben futbolu çok takip ediyorsam o futbolun f sinden anlamaz ben çay diyorsam o kola der ne biliyim o nun sürüyle kız arkadaşı varken benim değil kız arkadaş erkek arkadaşım bile yoktu o eve adımını atmazdı. yani hep dışarıda bi yerlerde arkdaşlarıyla geziyordu ben ise akşama kadar evdeydim arkadaşım yoktu çünkü gerçekten zavallıydım tek bu değil ben kitap okumayı çok seviyorsam o kitap okumanın mallık olduğunu düşünürdü. babamın parasını yerdi muallak, babam bana davrandığından daha iyi davranıyordu ona yani benden daha çok seviyordu abimi her halinden belliydi bu durum abim ek iş de yapıyordu beyler ek iş ona para sıkıntısıda getirmiyordu

hayatım çok monotonlaşmıştı okula gidiyor selçukla üç beş bişey konuşuyor eve gelip yemek yiyiyor. yatıp akşam ders çalışıyor bi ara o kadar canım sıkıldı ki beyler sıkıntıdan evden çıkıp ilkokullu bebeler top oynadım millet dönüp boyuma bakıp koskoca adamsın küçücük çocuklarlamı oynuyon der gibi bakıyorlardı ama onlar gibimde değildi artık can sıkıntısına tahammül edemiyordum. mecbur çıkıp bir şeyler yapmam gerekti bende ilkokullular la top oynadım. bu arada çok sağlam top oynarım beyler ilerde bu özelliğimin meyvelerini de alıcam zaten az sabredin. şu an ne taktan bi hikaye amk ne okuyucam diyebilirsiniz ama az sabredin
hikaye bi yerden sonra alıp zütürücek rahat olun.

ilk iki ay kayda geçecek bir şey yaşanmadı diyebilirim yani sosyallik açısından.
iki ayın sonunda okula erken gitmiştim yani okula fazla gelen olmamıştı saat erkendi çünkü bi kaç kişi kadar vardı sonra okula bi araba girdi arabadan bir öğrenci indi kız öğrenci kız gerçekten güzeldi okulun önünden indi ve okula doğru yürümeye başladı yol boyu onu kestim tabi bunu farketti tam okulun kapısından girerkende bana bakarak gülümsedi tabi ben yine domatese büründüm kendimce bi çapkınlık yapmıştım ister istemez. kızın beni gibliyipde dönüp gülümsemesini hiç beklemiyordum çünkü tipsizdim hemde oldukça okul kıyafetleri üzerime bol geliyordu dahası incecik kollarım vardı keldim eee bu nediye bana bakıp güldü şimdi öylesine güldü işte mal neden abartıyon bu kadar diyebilirsiniz ama o gülüş hiç öyle gelmiyordu bana neyse o gün sürekli tenefüslerde dışarı izledim baktım sağa sola yok aşağıya indim yok kantine indimki kızlı erkekli bi grup ile muhabbet ediyor çayını içerek kalabalığım içinde onu izledim acaba beni görür mü diye ama beni hiç görmedi bende kendimi göstermek adına bir şeyler yapmadım

ama kız erkeklerle oldukça samimiydi yani sürekli gülüşmeler özellikle yanındaki ile olan samimiyeti birbirlerini şakadan çimciklemeler gülüşmeler filan ne yalan söyliyim beni kıskandırmadı değil ama bende ne mal adammışım amk hayır kızla aramda neredeyse hiç bir şey yok kız bana gülmüş diye kızın bednen hoşlandığını düşünüyorum üstüne bir de onu erkeklerle samimi görüp moralimi bozuyorum. bu tarz saçmalıklara hiç gerek yoktu doğrusu zaten kızın yanına gidip bir şeyler konuşma cesareti de kendimde bulamıyordum özgüven yoktu. o günden bir kaç gün sonra kızı merdivende gördüm ben aşşağı iniyordum o sırada o ise yukarı çıkıyordu. kızla bi kaç saniye göz göze geldik ben yine gülümsedim o da aynı şekilde yine mal gibi kıza tek bir kelime etmedemn yoluma devat ettim. bu kadar da maldım işte çaresiz sınıfa gittim kavga vardı beyler sınıfın birbirine iki rakibi yusuf ve şevket bunlar birbirlerinden nefret ederdi beyler özellikle yusuf kıl olurdu şevkete sınıfta sürekli birbirlerine laf sokarlardı şevketin belkide sınıfta karşı koyamadığı gücünün yetmediği tek kişi yusuftu.