asosyalim

insanları anlamak kolaydır fakat insanlar çok saçma şeyler için kendilerini yorarlar. Örnek vermek gerekirse sosyal medya saçmalığı insanlar fotoğraf çekip sürekli soayal medyaya fotoğraf atıyor her saniyede binlerce kişi sosyal medya hesabına fotoğraf yüklüyor neler yaptığını nereye gittiğini ve ne durumda olduğunu ve pahalı yerlere gidip, fotoğraf çekinip sosyal medyada yayınlıyor gerçekten çok saçma evet benimde sosyal medya hesabım var fakat 1, 2 senede 1 fotoğraf yüklerim. sosyal medyayı arkadaşımla konuşmak ve bilgi grupları için kullanıyorum gerçi çok gerekte yok çünkü samimi olduğum 2 arkadaşım var çok asosyalim ama bu beni sinirlendirmiyor ve sıkılmıyorum fakat yalnızım beni üzende bu artık ondanda korkmuyor ve üzülmüyorum çünkü ne zaman karşı gelsemde bu hayatta hep kaybeden ben oluyorum üstelik çok şanssızım neden bilmiyorum ama sonunda üzülen hep ben oluyorum artık bu hayatın bana oynadığı oyunu çözdüm içgüdüm çok kuvvetli ilk başlarda ne düşünürsem artık ona yönelicem hep haklı çıkıyor ve şuan bunu neden yazdığımı bilmiyorum ve belkide ben bir deliyim. Artık saçma sapan bir şarkıyı saatlerce günlerce dinlemeye başladım ama beni mutlu ediyor ve şu an bunu yazarken dinliyom sanırım ilham veriyor fakat neden dinlediğimi de bilmiyorum bu şarkıyı dinleyerek offline bir biçimde evin içerisinde dolanıyor, yatağıma uzanıp saatlerce aynı şarkıyı dinleyerek düşünüyorum ve pencereden dışarı bakarak hayatın saçma olduğunu ve tekrardan sosyal medyanın kötülüğünden bahsediyorum. içimdeki ses beni ele geçirdi veya ben onunla çok ilgileniyorum yada onunla aşırı fazla konuşuyorum fakat sonunda haklı olan hep içsesim. insanlar sürekli seyahat etmek gezmek eğlenmek ister fakat bana bir telefon internet ve bir pc yeter insanlar dışarıda çok para harcarlar yani bu işin içine birde marka giriyor marka insanların paralarını sömürmek için kurulmuştur insanlar hep pahalı olan ve marka olanı isterler ve buna modaya ayak uydurmak derler buda saçmalıktır  bir asosyale göre sosyal insanların yaptığı herşey saçma gelir ben  toplum içinde bulunmayı sevmem arkadaşlarım gezelim derse de ya gezip napıcaz gezince elimize ne geçti diye içimden düşünür ve evde pc'ye oturur şarkımı açar sıkıntılarımı giderip rahatlarım fakat yalnızlık çok kötü birşeydir herzaman içinde bir boşluğu vardır bu yalnızlığın bu 2 arkadaşımdan birisi gerçekten şansız olduğumu ve bana üzüldüğünü söylemişti ben ise gülümseyip bana hep böyle olur ben çok şanssızım demiştim orda birkez daha üzülmüştü benim için. nasıl bu kadar şanssızlık, üzüntü ve yalnızlığın içinde mutlu olduğumu düşünüyordu aslında çok basit asosyal olmak.

http://c12.incisozluk.com...11500/4/1745564_o7f6f.jpg