asosyal pic

malın önde gideni huur çocuğu

iddaakralı

reserved

@1 panpaların panpası züt lalesi sağlam kupon gönder özele bol bol şukulayacam söz...

reserved

at yarişi kırali

bu binin yaptığı kuponların tersini oynayın amk

yalancı ıpnenın tekı amlıların kralı olur kevase verdıgı maclar yatıyor oynamayın

4maçtan 1i bile tutmadı dıbına koyduum malı. sana uyan kafamı gibeyim

oynadığı 7 maçtan sadece birini tutturarak rekora imza attı...

ulan huurçocugu bugün verdiğin 8maçtan türkiyenin eniyi (bkz: iddaacısından banko 2 kupon) (28ocak) ( 2tanesi karşılıklı gol var - 6 tanesi üst dedin ) 7tanesi alt bitti.
senin ananı avradını giberim bizimle dalgamı geçiyorsun yoksa bu kadar beceriksiz misin sülalesini gibiğim evladı??

sen kaşındın bin

sakarya türküsü

insan bu, su misali, kivrim kivrim akar ya…
bir yanda akan benim, öbür yanda sakarya.

su iner yokuslardan, hep basamak basamak;
benimse alin yazim, yokuslarda susamak.

her sey akar: su, tarih, yildiz, insan ve fikir…
oluklar çis: birinden nur akar, birinden kir.

akista demetlenmis, büyük küçük kâinat…
su çikan buluta bak, bu inen suya inat!

fakat sakarya baska, yokus mu çikiyor, ne?
kursundan bir yük binmis, köpükten gövdesine.

çatliyor, yirtiniyor yokusu sökmek için.
hey sakarya, kim demis suya vurulmaz perçin?

rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
sirtina sakarya'nin, türk tarihi vurulur.

eyvah, eyvah, sakarya'm, sana mi düstü bu yük?
bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük! ..

ne agir imtihandir basindaki, sakarya!
bin bir basli kartali nasil tasir kanarya?

insandir saniyordum mukaddes yüke hamal;
hamallik ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal.

yalniz aci bir lokma, zehirle pismis astan;
ve ayrilik, anadan, vatandan, arkadastan;

simdi dövün sakarya, dövünmek vakti bu an;
kehkesanlara kaçmis eski günesleri an!

hani, yunus emre ki, kiyinda geziyordu;
hani, ardina çil çil kubbeler serpen ordu?

nerede kardeslerin, cömert nil, yesil tuna?;
giden sanli akinci, ne gün döner yurduna?

mermerlerin nabzinda hâlâ çarpar mi tekbir?
bulur mu deli rüzgâr o sedâyi: allah bir!

bütün bunlar sendedir, bu giris bilmeceler…
sakarya, kandillere katran döktü geceler!

vicdan azabina es, kayna kayna sakarya…
öz yurdunda garipsin, öz vataninda parya!


insan üç bes damla kan, irmak üç bes damla su…
bir hayata çattik ki, hayata kurmus pusu.

geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
siz, hayat süren lesler, sizi kim diriltecek?

kafdagi'ni assalar, belki çeker de bir kil!
bu ifritten sualin, kilini çekmez akil!

sakarya, saf çocugu, masum anadolu'nun…
divanesi ikimiz kaldik allah yolunun!

sen ve ben, gözyasiyla islanmis hamurdaniz;
rengimize baksinlar, kandan ve çamurdaniz!

akrebin kiskacinda yogurmus bizi kader;
aldirma, böyle gelmis, bu dünya böyle gider!

bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
sen kivril, ben gideyim, son peygamber kilavuz!

yol onun, varlik onun, gerisi hep angarya…
yüz üstü çok süründün, ayaga kalk, sakarya! ..

sakarya türküsü

insan bu, su misali, kivrim kivrim akar ya…
bir yanda akan benim, öbür yanda sakarya.

su iner yokuslardan, hep basamak basamak;
benimse alin yazim, yokuslarda susamak.

her sey akar: su, tarih, yildiz, insan ve fikir…
oluklar çis: birinden nur akar, birinden kir.

akista demetlenmis, büyük küçük kâinat…
su çikan buluta bak, bu inen suya inat!

fakat sakarya baska, yokus mu çikiyor, ne?
kursundan bir yük binmis, köpükten gövdesine.

çatliyor, yirtiniyor yokusu sökmek için.
hey sakarya, kim demis suya vurulmaz perçin?

rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
sirtina sakarya'nin, türk tarihi vurulur.

eyvah, eyvah, sakarya'm, sana mi düstü bu yük?
bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük! ..

ne agir imtihandir basindaki, sakarya!
bin bir basli kartali nasil tasir kanarya?

insandir saniyordum mukaddes yüke hamal;
hamallik ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal.

yalniz aci bir lokma, zehirle pismis astan;
ve ayrilik, anadan, vatandan, arkadastan;

simdi dövün sakarya, dövünmek vakti bu an;
kehkesanlara kaçmis eski günesleri an!

hani, yunus emre ki, kiyinda geziyordu;
hani, ardina çil çil kubbeler serpen ordu?

nerede kardeslerin, cömert nil, yesil tuna?;
giden sanli akinci, ne gün döner yurduna?

mermerlerin nabzinda hâlâ çarpar mi tekbir?
bulur mu deli rüzgâr o sedâyi: allah bir!

bütün bunlar sendedir, bu giris bilmeceler…
sakarya, kandillere katran döktü geceler!

vicdan azabina es, kayna kayna sakarya…
öz yurdunda garipsin, öz vataninda parya!


insan üç bes damla kan, irmak üç bes damla su…
bir hayata çattik ki, hayata kurmus pusu.

geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
siz, hayat süren lesler, sizi kim diriltecek?

kafdagi'ni assalar, belki çeker de bir kil!
bu ifritten sualin, kilini çekmez akil!

sakarya, saf çocugu, masum anadolu'nun…
divanesi ikimiz kaldik allah yolunun!

sen ve ben, gözyasiyla islanmis hamurdaniz;
rengimize baksinlar, kandan ve çamurdaniz!

akrebin kiskacinda yogurmus bizi kader;
aldirma, böyle gelmis, bu dünya böyle gider!

bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
sen kivril, ben gideyim, son peygamber kilavuz!

yol onun, varlik onun, gerisi hep angarya…
yüz üstü çok süründün, ayaga kalk, sakarya! ..

sakarya türküsü

insan bu, su misali, kivrim kivrim akar ya…
bir yanda akan benim, öbür yanda sakarya.

su iner yokuslardan, hep basamak basamak;
benimse alin yazim, yokuslarda susamak.

her sey akar: su, tarih, yildiz, insan ve fikir…
oluklar çis: birinden nur akar, birinden kir.

akista demetlenmis, büyük küçük kâinat…
su çikan buluta bak, bu inen suya inat!

fakat sakarya baska, yokus mu çikiyor, ne?
kursundan bir yük binmis, köpükten gövdesine.

çatliyor, yirtiniyor yokusu sökmek için.
hey sakarya, kim demis suya vurulmaz perçin?

rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
sirtina sakarya'nin, türk tarihi vurulur.

eyvah, eyvah, sakarya'm, sana mi düstü bu yük?
bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük! ..

ne agir imtihandir basindaki, sakarya!
bin bir basli kartali nasil tasir kanarya?

insandir saniyordum mukaddes yüke hamal;
hamallik ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal.

yalniz aci bir lokma, zehirle pismis astan;
ve ayrilik, anadan, vatandan, arkadastan;

simdi dövün sakarya, dövünmek vakti bu an;
kehkesanlara kaçmis eski günesleri an!

hani, yunus emre ki, kiyinda geziyordu;
hani, ardina çil çil kubbeler serpen ordu?

nerede kardeslerin, cömert nil, yesil tuna?;
giden sanli akinci, ne gün döner yurduna?

mermerlerin nabzinda hâlâ çarpar mi tekbir?
bulur mu deli rüzgâr o sedâyi: allah bir!

bütün bunlar sendedir, bu giris bilmeceler…
sakarya, kandillere katran döktü geceler!

vicdan azabina es, kayna kayna sakarya…
öz yurdunda garipsin, öz vataninda parya!


insan üç bes damla kan, irmak üç bes damla su…
bir hayata çattik ki, hayata kurmus pusu.

geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
siz, hayat süren lesler, sizi kim diriltecek?

kafdagi'ni assalar, belki çeker de bir kil!
bu ifritten sualin, kilini çekmez akil!

sakarya, saf çocugu, masum anadolu'nun…
divanesi ikimiz kaldik allah yolunun!

sen ve ben, gözyasiyla islanmis hamurdaniz;
rengimize baksinlar, kandan ve çamurdaniz!

akrebin kiskacinda yogurmus bizi kader;
aldirma, böyle gelmis, bu dünya böyle gider!

bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
sen kivril, ben gideyim, son peygamber kilavuz!

yol onun, varlik onun, gerisi hep angarya…
yüz üstü çok süründün, ayaga kalk, sakarya! ..

sakarya türküsü

insan bu, su misali, kivrim kivrim akar ya…
bir yanda akan benim, öbür yanda sakarya.

su iner yokuslardan, hep basamak basamak;
benimse alin yazim, yokuslarda susamak.

her sey akar: su, tarih, yildiz, insan ve fikir…
oluklar çis: birinden nur akar, birinden kir.

akista demetlenmis, büyük küçük kâinat…
su çikan buluta bak, bu inen suya inat!

fakat sakarya baska, yokus mu çikiyor, ne?
kursundan bir yük binmis, köpükten gövdesine.

çatliyor, yirtiniyor yokusu sökmek için.
hey sakarya, kim demis suya vurulmaz perçin?

rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
sirtina sakarya'nin, türk tarihi vurulur.

eyvah, eyvah, sakarya'm, sana mi düstü bu yük?
bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük! ..

ne agir imtihandir basindaki, sakarya!
bin bir basli kartali nasil tasir kanarya?

insandir saniyordum mukaddes yüke hamal;
hamallik ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal.

yalniz aci bir lokma, zehirle pismis astan;
ve ayrilik, anadan, vatandan, arkadastan;

simdi dövün sakarya, dövünmek vakti bu an;
kehkesanlara kaçmis eski günesleri an!

hani, yunus emre ki, kiyinda geziyordu;
hani, ardina çil çil kubbeler serpen ordu?

nerede kardeslerin, cömert nil, yesil tuna?;
giden sanli akinci, ne gün döner yurduna?

mermerlerin nabzinda hâlâ çarpar mi tekbir?
bulur mu deli rüzgâr o sedâyi: allah bir!

bütün bunlar sendedir, bu giris bilmeceler…
sakarya, kandillere katran döktü geceler!

vicdan azabina es, kayna kayna sakarya…
öz yurdunda garipsin, öz vataninda parya!


insan üç bes damla kan, irmak üç bes damla su…
bir hayata çattik ki, hayata kurmus pusu.

geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
siz, hayat süren lesler, sizi kim diriltecek?

kafdagi'ni assalar, belki çeker de bir kil!
bu ifritten sualin, kilini çekmez akil!

sakarya, saf çocugu, masum anadolu'nun…
divanesi ikimiz kaldik allah yolunun!

sen ve ben, gözyasiyla islanmis hamurdaniz;
rengimize baksinlar, kandan ve çamurdaniz!

akrebin kiskacinda yogurmus bizi kader;
aldirma, böyle gelmis, bu dünya böyle gider!

bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
sen kivril, ben gideyim, son peygamber kilavuz!

yol onun, varlik onun, gerisi hep angarya…
yüz üstü çok süründün, ayaga kalk, sakarya! ..

sakarya türküsü

insan bu, su misali, kivrim kivrim akar ya…
bir yanda akan benim, öbür yanda sakarya.

su iner yokuslardan, hep basamak basamak;
benimse alin yazim, yokuslarda susamak.

her sey akar: su, tarih, yildiz, insan ve fikir…
oluklar çis: birinden nur akar, birinden kir.

akista demetlenmis, büyük küçük kâinat…
su çikan buluta bak, bu inen suya inat!

fakat sakarya baska, yokus mu çikiyor, ne?
kursundan bir yük binmis, köpükten gövdesine.

çatliyor, yirtiniyor yokusu sökmek için.
hey sakarya, kim demis suya vurulmaz perçin?

rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
sirtina sakarya'nin, türk tarihi vurulur.

eyvah, eyvah, sakarya'm, sana mi düstü bu yük?
bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük! ..

ne agir imtihandir basindaki, sakarya!
bin bir basli kartali nasil tasir kanarya?

insandir saniyordum mukaddes yüke hamal;
hamallik ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal.

yalniz aci bir lokma, zehirle pismis astan;
ve ayrilik, anadan, vatandan, arkadastan;

simdi dövün sakarya, dövünmek vakti bu an;
kehkesanlara kaçmis eski günesleri an!

hani, yunus emre ki, kiyinda geziyordu;
hani, ardina çil çil kubbeler serpen ordu?

nerede kardeslerin, cömert nil, yesil tuna?;
giden sanli akinci, ne gün döner yurduna?

mermerlerin nabzinda hâlâ çarpar mi tekbir?
bulur mu deli rüzgâr o sedâyi: allah bir!

bütün bunlar sendedir, bu giris bilmeceler…
sakarya, kandillere katran döktü geceler!

vicdan azabina es, kayna kayna sakarya…
öz yurdunda garipsin, öz vataninda parya!


insan üç bes damla kan, irmak üç bes damla su…
bir hayata çattik ki, hayata kurmus pusu.

geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
siz, hayat süren lesler, sizi kim diriltecek?

kafdagi'ni assalar, belki çeker de bir kil!
bu ifritten sualin, kilini çekmez akil!

sakarya, saf çocugu, masum anadolu'nun…
divanesi ikimiz kaldik allah yolunun!

sen ve ben, gözyasiyla islanmis hamurdaniz;
rengimize baksinlar, kandan ve çamurdaniz!

akrebin kiskacinda yogurmus bizi kader;
aldirma, böyle gelmis, bu dünya böyle gider!

bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
sen kivril, ben gideyim, son peygamber kilavuz!

yol onun, varlik onun, gerisi hep angarya…
yüz üstü çok süründün, ayaga kalk, sakarya! ..

sakarya türküsü

insan bu, su misali, kivrim kivrim akar ya…
bir yanda akan benim, öbür yanda sakarya.

su iner yokuslardan, hep basamak basamak;
benimse alin yazim, yokuslarda susamak.

her sey akar: su, tarih, yildiz, insan ve fikir…
oluklar çis: birinden nur akar, birinden kir.

akista demetlenmis, büyük küçük kâinat…
su çikan buluta bak, bu inen suya inat!

fakat sakarya baska, yokus mu çikiyor, ne?
kursundan bir yük binmis, köpükten gövdesine.

çatliyor, yirtiniyor yokusu sökmek için.
hey sakarya, kim demis suya vurulmaz perçin?

rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
sirtina sakarya'nin, türk tarihi vurulur.

eyvah, eyvah, sakarya'm, sana mi düstü bu yük?
bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük! ..

ne agir imtihandir basindaki, sakarya!
bin bir basli kartali nasil tasir kanarya?

insandir saniyordum mukaddes yüke hamal;
hamallik ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal.

yalniz aci bir lokma, zehirle pismis astan;
ve ayrilik, anadan, vatandan, arkadastan;

simdi dövün sakarya, dövünmek vakti bu an;
kehkesanlara kaçmis eski günesleri an!

hani, yunus emre ki, kiyinda geziyordu;
hani, ardina çil çil kubbeler serpen ordu?

nerede kardeslerin, cömert nil, yesil tuna?;
giden sanli akinci, ne gün döner yurduna?

mermerlerin nabzinda hâlâ çarpar mi tekbir?
bulur mu deli rüzgâr o sedâyi: allah bir!

bütün bunlar sendedir, bu giris bilmeceler…
sakarya, kandillere katran döktü geceler!

vicdan azabina es, kayna kayna sakarya…
öz yurdunda garipsin, öz vataninda parya!


insan üç bes damla kan, irmak üç bes damla su…
bir hayata çattik ki, hayata kurmus pusu.

geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
siz, hayat süren lesler, sizi kim diriltecek?

kafdagi'ni assalar, belki çeker de bir kil!
bu ifritten sualin, kilini çekmez akil!

sakarya, saf çocugu, masum anadolu'nun…
divanesi ikimiz kaldik allah yolunun!

sen ve ben, gözyasiyla islanmis hamurdaniz;
rengimize baksinlar, kandan ve çamurdaniz!

akrebin kiskacinda yogurmus bizi kader;
aldirma, böyle gelmis, bu dünya böyle gider!

bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
sen kivril, ben gideyim, son peygamber kilavuz!

yol onun, varlik onun, gerisi hep angarya…
yüz üstü çok süründün, ayaga kalk, sakarya! ..

sakarya türküsü

insan bu, su misali, kivrim kivrim akar ya…
bir yanda akan benim, öbür yanda sakarya.

su iner yokuslardan, hep basamak basamak;
benimse alin yazim, yokuslarda susamak.

her sey akar: su, tarih, yildiz, insan ve fikir…
oluklar çis: birinden nur akar, birinden kir.

akista demetlenmis, büyük küçük kâinat…
su çikan buluta bak, bu inen suya inat!

fakat sakarya baska, yokus mu çikiyor, ne?
kursundan bir yük binmis, köpükten gövdesine.

çatliyor, yirtiniyor yokusu sökmek için.
hey sakarya, kim demis suya vurulmaz perçin?

rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
sirtina sakarya'nin, türk tarihi vurulur.

eyvah, eyvah, sakarya'm, sana mi düstü bu yük?
bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük! ..

ne agir imtihandir basindaki, sakarya!
bin bir basli kartali nasil tasir kanarya?

insandir saniyordum mukaddes yüke hamal;
hamallik ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal.

yalniz aci bir lokma, zehirle pismis astan;
ve ayrilik, anadan, vatandan, arkadastan;

simdi dövün sakarya, dövünmek vakti bu an;
kehkesanlara kaçmis eski günesleri an!

hani, yunus emre ki, kiyinda geziyordu;
hani, ardina çil çil kubbeler serpen ordu?

nerede kardeslerin, cömert nil, yesil tuna?;
giden sanli akinci, ne gün döner yurduna?

mermerlerin nabzinda hâlâ çarpar mi tekbir?
bulur mu deli rüzgâr o sedâyi: allah bir!

bütün bunlar sendedir, bu giris bilmeceler…
sakarya, kandillere katran döktü geceler!

vicdan azabina es, kayna kayna sakarya…
öz yurdunda garipsin, öz vataninda parya!


insan üç bes damla kan, irmak üç bes damla su…
bir hayata çattik ki, hayata kurmus pusu.

geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
siz, hayat süren lesler, sizi kim diriltecek?

kafdagi'ni assalar, belki çeker de bir kil!
bu ifritten sualin, kilini çekmez akil!

sakarya, saf çocugu, masum anadolu'nun…
divanesi ikimiz kaldik allah yolunun!

sen ve ben, gözyasiyla islanmis hamurdaniz;
rengimize baksinlar, kandan ve çamurdaniz!

akrebin kiskacinda yogurmus bizi kader;
aldirma, böyle gelmis, bu dünya böyle gider!

bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
sen kivril, ben gideyim, son peygamber kilavuz!

yol onun, varlik onun, gerisi hep angarya…
yüz üstü çok süründün, ayaga kalk, sakarya! ..

sakarya türküsü

insan bu, su misali, kivrim kivrim akar ya…
bir yanda akan benim, öbür yanda sakarya.

su iner yokuslardan, hep basamak basamak;
benimse alin yazim, yokuslarda susamak.

her sey akar: su, tarih, yildiz, insan ve fikir…
oluklar çis: birinden nur akar, birinden kir.

akista demetlenmis, büyük küçük kâinat…
su çikan buluta bak, bu inen suya inat!

fakat sakarya baska, yokus mu çikiyor, ne?
kursundan bir yük binmis, köpükten gövdesine.

çatliyor, yirtiniyor yokusu sökmek için.
hey sakarya, kim demis suya vurulmaz perçin?

rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
sirtina sakarya'nin, türk tarihi vurulur.

eyvah, eyvah, sakarya'm, sana mi düstü bu yük?
bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük! ..

ne agir imtihandir basindaki, sakarya!
bin bir basli kartali nasil tasir kanarya?

insandir saniyordum mukaddes yüke hamal;
hamallik ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal.

yalniz aci bir lokma, zehirle pismis astan;
ve ayrilik, anadan, vatandan, arkadastan;

simdi dövün sakarya, dövünmek vakti bu an;
kehkesanlara kaçmis eski günesleri an!

hani, yunus emre ki, kiyinda geziyordu;
hani, ardina çil çil kubbeler serpen ordu?

nerede kardeslerin, cömert nil, yesil tuna?;
giden sanli akinci, ne gün döner yurduna?

mermerlerin nabzinda hâlâ çarpar mi tekbir?
bulur mu deli rüzgâr o sedâyi: allah bir!

bütün bunlar sendedir, bu giris bilmeceler…
sakarya, kandillere katran döktü geceler!

vicdan azabina es, kayna kayna sakarya…
öz yurdunda garipsin, öz vataninda parya!


insan üç bes damla kan, irmak üç bes damla su…
bir hayata çattik ki, hayata kurmus pusu.

geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
siz, hayat süren lesler, sizi kim diriltecek?

kafdagi'ni assalar, belki çeker de bir kil!
bu ifritten sualin, kilini çekmez akil!

sakarya, saf çocugu, masum anadolu'nun…
divanesi ikimiz kaldik allah yolunun!

sen ve ben, gözyasiyla islanmis hamurdaniz;
rengimize baksinlar, kandan ve çamurdaniz!

akrebin kiskacinda yogurmus bizi kader;
aldirma, böyle gelmis, bu dünya böyle gider!

bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
sen kivril, ben gideyim, son peygamber kilavuz!

yol onun, varlik onun, gerisi hep angarya…
yüz üstü çok süründün, ayaga kalk, sakarya! ..