ben aslında çok sosyal biriyimdir çok arkadaşım vardır ama hiç biri gerçek değil hergün birileriyle yazışırım ama o kadar dertliyimki kimse beni çekemiyor artık bende rahmetli tanju abimizin dediği gibi benim en iyi dostum içkim sigaram diyorum hayata moda sahilde taşlarda içtiğim şarap parasızlıktan sardığım sigara bazen yanıma gelen bi şarapçı abi bazen bir tinerci bazen yanımda kıvrılıp uyuyan köpek oldu benim sırdaşlarım dert ortaklarım yalnızlık birilerinin gibleyip giblememesi değil ben herkesin içinde yalnızım şöyle bir sorunum olduğunda telefonu kaldırıp kimseyi arayamıyorum emin ol bu çok daha fazla koyuyor kardeşim

arkadaşlar söyledi acı gerçekle o zaman yüz yüze geldim... üühüüğğ :'(

Sarhoştum hatırlamıyorum

çok güzel bi kız geçen yıl bana çıkma teklifi etmişti ve ben heyecan yapıp reddetmiştim. Hatta sonradan 2 kez daha etti onları da reddettim.

üniye başlamıştım aradan birkaç ay geçti sanıyordum ki çılgın çevrem olacak kendimi tek başıma bir kafede çay içerken buldum hep, kimse bir yere çağırmıyorsa vardır bir bildikleri

neden çağırmıyolar biliyomusun muhabbetin sarmıyordur bende sosyal sayılmam ama illaki girdiğim ortamda 1-2 kafa adam bulur takılırım kanka ama kuzenlerimle oturup biyerde 1 bardak çay içmişliğim yok sarmıyor çünkü beni onlar ne bilim çok toy geliyorlar amk bendende büyükler en küçüğü 23 yaşında bende 21 yaşındayım ama kendimden büyüklerle çok iyi anlaşırım yaşıtlarım çocuk geliyor bana sanırım daha olgunum. keşke bende barzo olsaydım feyse afilli sözler yazıp bıcak silah fotosu atıp altına dayı dayı sözler yazabilseydim ama olmadı aydınlandım sonra herşey saçma geldi o andan sonra keyif aldığım çok az şey kaldı herkes herşey saçma geldi hala geliyor herkes taktan taktan şeylerle uğraşyor ama mutlular amk derlerye cahillik mutluluktur diye doğru amk cidden doğru.

Üniversiteyi kazanmadan önce güzel bir ortamım vardı ilkokul arkadaşlarımla haftanın çoğu günü beraberdik 3 arkadaş çok karı kız düzdük çevremiz baya genişti sonrasında aramızdan birinin kız kardeşine benim lise arkadaşlarımdan birisi yazmaya başladı ben yediremedim ve çocuğu def ettim ve bunu arkadaşıma söylemedim ulan bu defettiğim çocuk arkadaşlarını toplayıp benim eve dayandılar korktum beyler çıkamadım dışarı falan aradım arkadaşı dedim böyle böyle adam bana olayla ilgim yok senin hatan dedi ben buna bir sövmüşüm aga o günden beri konuşmuyoruz görüşmüyoruz şuan makina mühendisi oldum hala asosyalim hala yalnızım

Özet: Arkadaş diye bir şey yoktur sigara vardır.

Şimdiye kadar hiç yakın arkadaşım olmadı. Telefonuma takma ad takarak kaydettiğim insan yok hep isim ve soyad olarak kayıtlılar. Dışarı çıkmam. Sinemaya yalnız giderim. Kaybedince üzüleceğim biride yok. Kısaca doğuştan asosyalim. Yalnızlığa da öyle bir alışmışım ki biri benimle konuşmaya çalışınca garipsiyorum amk.

hiç dışarı çıkmayıp evde bilgisayar başında çok dururken

birgün incide bi başlık açıldı burda takılanlar asosyal diye o zaman anladım :(

eskiden yediremezdim kendime açıkçası. asosyal olmaya başladığım zamanlarda 15-16 yaşları falan. dünya güzeli bir kız bana senden hoşlanıyorum dediğinde onu reddedince anladım ne mal olduğumu.bu benim için bahşedilmiş bir lanet sanırım, yada önceki hayatımda yaptıklarımın bir cezası.ben kesinlikle evden çıkmam çünkü evim benim her şeyim. ayrıca kendi başına kafeye sinemaya gidenler asosyal falan değil yalnızsınız dıbına koduklarım arkadaş edinseniz kurtulursunuz bundan bari asosyal taklidi yapmayın.

pek dışarı cıkmayı sevmem ama muhabbet olunca bayagı hissettiririm kendimi aq

Tam tersine arkadaşlarimbeni her yere çağırıyor , ailem akrabalar bei her yere cagiriyo ama ben hep bi bahane bulmaya calisiyorum ve gitmiyorum hic biyere

iLk okul 3. Sinifta 42 kisi tarafindan dışlanarak. Suan hic arkadasim yok. Ve olmasinda zaten. Asosyallik zevk. Yaşasin Asosyalizm.

Beyler benim sadece harbi harbi 2 tane arkadasım var arkadaş değil dostum kardesim diyecegim 2 adam var . Onlar disinda da baska arkadasim yok ne bir yere cagiran nede benim bir yere cagirabilcegim. Bu bir asosyallik degil aslinda tam olarak ama yeri gelince insana koyuyor . Ulan tamam bende onlar icin degerliyim ama amk etrafimda ki insanlara bakiyorum adam butun okulu taniyor ne biliyim bana koyuyor . Ulan benim icinde tam tersi okul beni tanır ben bir tanesinin ismini bilmem amk beyler bama soylegin beni nasil taniyorlar . Oyle rezil bir hareketim de olmadi okulda taninmama sebep olucak ama gibtigim okulunda beni taniyorlar fakat ben onlari tanimiyorum nasil nasil tokalasmadigim insanlar beni nasil tanıyor . Yanima kiz ismimle hitap ederek geliyor ben kizin ismini bilmiyorum meraba falan diyorum sonra gidiyorum giberim lan beni nasıl taniyosun da ben seni tanimiyorum . Beyler beni bu gibimsonik durumdan kurtarin .

aynı başlığı 3 kere görecek kadar sayfayı yenilmeye vakit bulduğumu fark ettiğim an

kendimi bildim bileli asosyalim hiç yakın arkadaşım hatta arkadaşım olmadı hiç bir zaman arkadaşlarımla bir şey kutlamadım yada dışarı çıkmadım çünkü arkadaşım yok. yani doğuştan asosyalim yapacak bi şey yok. kız olayları desen şu ana kadar bırak kız arkadaşı bir kızın elini dahi tutmadım hatta bir kızla muhabbetim dahi olmadı. bu hayatta hiçbir beklentim yok allah tan tek isteğim beni bir an önce yanına alması.

bende aslında kendime asosyal diyebilirim eskiden hiç bir ortama çağırılmaz 1-2 kişi dışında konuştuğum olmazdı şuanda ise 10-12 kişi fln ama akşam arkadaşlarım beni dışarı çağırıyor gitmememk için bir sürü yalan uyduruyorum hayır aga pc de takılayım desem arkadaşın telefonu benim pcden hızlı entry girerken imleç bile kasıyor yazdıklarım 3-5 saniye sonra çıkıyor o yüzden ne oyunu be panpalarım
hayır korktuğum şey eve tarihi eser kaçakçılığından baskın yapacaklar amk

ben ne asosyalim ne de sosyalim çok kalabalık olmasada iyi bir çevrem var ama bazen kendimi asosyal hissediyorum örneğin hayatım boyunca hiç halı sahada maç etmedim mahallede hiç futbol oynamadım şimdi pas vermeyi bile bilmiyorum amk

reeserveed