senin icinde bulundugun duruma halk arasinda eziklik pgibolojisi deniyor. cocukluk donemindeki kimligin, ileri yaslardaki hayatini yasayis seklini sabit tutmuyor belki hatta senin dedigin gibi bi donem eglenceli bi donem cool ve metalci bile olabiliyorsun. fakat hangi kilifa burunursen burun, gecmis yasantindaki o kimlik silinmiyor. zaten bu nedenledir ki, kurtulus amaciyla deneyimledigin her yeni karakterin sonunda tatminsizliginle basbasa kalisin..

her yeni bir okula başladığımda yeni bir karaktere bürünürdüm. ilk okulda sakin sessiz utangaç bir çocuk, lisede eğlenceli üniversitede de cool ve metalci oldum. bunları ben demedim arkadaşlarım, çevrem dedi hep. o zaman anladım ki mutluluk karakterle alakalı değil ama neyle alakalı onu anlamadım işte. ben evrende ki bir toz tanesiyim zaten neyi anlamaya çalışırıyorum ki. ama anlasam ne güzel olurdu çocuklarıma anlatırdım kesin bunu.

çocuklarım demişken acaba benim çocuklarım olucak mı? olursa yakışıklı, güzel olucaklar mı? ben hayatımda hep görüntümden utandım daha yeni yeni atlatıyorum bunları, onlarda yaşarlar mı bunu? eğer yakışıklı ve güzel olmayacaklarsa çocuk yapmak istemiyorum çünkü bu dünyada yakışıklıysan güzelsen hayat sana güzel. belki de evlenemicem lan çocuk mocuk istiyorum ya da istemiyorum da evleneceğim bile kesin değil ki.

sanırım bu aralar hayatı boşluyorum, önceden de boşluyordum fakat bu sıralar biraz daha farklı. ne bileyim artık hiç bir şey yapasım gelmiyor kendimi bir nevi boşluktaymışım gibi hissediyorum, belki boşluktayımdır belki de boşluk benimdir bunu bilmiyorum ama boşlukla alakalı bir şeyler var işte bende. şu kendime binlerce kez soru soruyorum, binlercesinin cevabını arıyorum ama bulamıyorum. hayatın amacı; ne olduğunun, ne olacağını bilmemek mi ya da sadece yaşamak mı?

aşık olmaktan bile korkar oldum artık sanki beni reddetseler ölecekmişim gibi. yoksa ölmek istemiyor muyum ben? ama her gün aklıma onlarca kez geliyor, kendimi asıp öldürdüğümün, ailemin cenazeme geldiğinin görüntüsü. onlar için yapmıyorum bu olayı. sanki onlar olmasa yapacaktım gibi konuşuyorum, yazıyorum ama onlar olmasaydı hayatımda yine bi bahane bulup asamazdım kendimi. Geçen ölmeden önce yapmak isteğim bir sürü olayı yazdım bir kağıda ve kağıt orda duruyor hala. başlamak için harekete geçmedim çünkü başlamaya da korkar oldum artık.