aslında herşey güzel başlamıştı

uzun ve hüzünlü bir gündü.
artık otobüs durağında yalnız olmak,
oturan bir kadının -denizin- saçlarının kokusunu
içime çekememek, içimi yakıyor, içimi acıtıyor idi.
soluk borumda kokusunun dolmadığı yerlerde
adeta kezzap yürüyor hissi..
yanıyorum,
ölüyorum,
duyun beni!
eve giderken bastığım kaldırımlarda ve asfaltta
selini hatırladım. bir iddaa konusu olmuş
2 kez terk edilmiş,
nedendi.
yinede onlar üzülmesinlerdi.
onlar gülsünlerdi.
ağlamasınlardı.
ben ağlarımdı.
ağladım...
yolda "ne oldu acaba" diye bakan aptal insanların bakışlarından
etkilenmeyerek, ağladım.
o an kendimi cesaretli hissettim.
babam beni terk etmişti.
annemle nerdeyse konuşmuyordum.
ailem aramaz sormazdı beni.
deniz beni terk etmişti.
arkadaşlarım beni terk etmişti/yoktu arkadaşlarım
selin beni terk etmişti.
liza, beni terk etmişti.
sevcan beni terk etmişti.
kayıp olmuştum. ceset olmuştum

uzak fakat çok uzak diyarlardan bir şarkı ile
inledi kulaklarım. ağlama diyordu,
ağlıyordum.
liza. beni neden terk ettin, ihtiyacım var sana..
sen istediğin sürece terk etmem seni demişti.
şimdi istiyorum seni. gel
günler geçtikçe hergün kapımın çalınmasını istedim
lizanın gelmesini,
sarılmasını,
saçlarıyla sarmasını istedim beni.
yapmadı.
gelmedi. gelemedi.
onun içinde ağladım.
sevcana mesaj atmak istiyordum, atamıyordum.
onun içinde ağladım.
denizi göremiyor, mavi gözlerini izliyemiyordum
onun içinde ağladım
artık kışlar anlamsız geçiyor, bir kıza-seline- sarılınca huzur bulamıyorudm
onun içinde ağladım.
derya bizim okuldan ayrılıp başka bir okula kaydını aldırmıştı
artık kimsem yoktu.
okul anlamsız geliyordu ve ben artık gitmemeye başladım.
deryasız, denizsiz, selinsiz bir okul...
kimseyi aramadan, mozaşist duygularımı ayaklandırmadan
bir okul okumayı hiç mi hiç istemiyordum.
günler günleri kovaladı.
ve annem bir gün telefonla konuşarak içeri girdi.
ben odama yönelirken omzumdan geri döndürdü beni
- sana bi haberim var dedi

- nedir dedim
- birşey sorucam ama cevap ver dedi
- evet dedim
- neden ağlıyorsun her gece dedi
gülümsemekle yetindim.
aklım kelimeler, cümleler tarafından saldırıya uğramış
pankreasıma tanrı tekme atmışa döndüm.
konuşucaktım, dilim varmadı
- anladım dedi
- sen ne söylücektin dedim
- piskiyatr buldum sana. ona gidicez dedi
piskiyatr ne amk? deli değilim ki
tamam belki kendimi kesiyor,
her gece müslüm gürses, ferdi tayfur vs. dinliyor,
içiyor,
hayali şeyler görüyor,
gaipten sesler duyuyor,
ağlıyor,
üzülüyor olabilirdim ama deli değildim, sanırım.
- gerek yok dedim
- aldım randevuyu. gitmesek bile adam parayı alıcak gitte boşa almasın bari dedi
- tamam dedim
göztepe ssk hastanesinin hemen yanında bulunan bir yer idi.
gittim.
tanışma fastından sonra anti depresan uygun gördü bana
uyuyamadığımı söylesem de uyku hapı vermedi.
haftada 1 gidicektim.
- olsun. artık dertlerimi anlatıcağım biri var dedim kendi kendime

artık eve bile gitmiyordum. annemin her sabah 56. aramasında uyanıyordum
bir bankta,
kaldırımda,
binanın önünde,
bi yerlerde...
kayıptım.
nerde oldugumu bilmiyordum
gittikce lanet bir herif olmuştum.
artık sevdigi kızla yiyişen bir cocuk değilde,
sevdiği kızın kimle yiyiştiğini duymamak için köşe bucak kaçan
muhabbetlere dalmayan bir cocuk olmuştum.
sakallarım yüzümü karartmış,
saçlarım rüzgarın şiddetine karşı koymaya çalışıyordu.
nefes alarak ölüyordum ben.
en acısı buydu...
bir gün bankda yüzüme atılan bir tokatla uyandım.
bir kız cocugu...
hep hayal ettiğim gibi
- annen nerde dedi
- yok ki annem dedi
kıvırcık saçlı, 3-4 yaşlarında,
pembe elbeseli.. hayalimdeki kız cocugunun tıpa tıp aynısı.
- babam nerde dedim
- sensin dedi
ağlamaya başladım.
bununda hayali oldugunu anlayıp. yıkıldım.
gittikce bulanıklaşıp birden yok oldu
kaybettiğim herkes gibi
ağlıyordum. ve piskolog vakti yenidne geldi.

eve gidip parayı aldım ve yola çıktım.
saatinde yetiştim.
- size sevcanı anlattım, hayatımı da. verdiğiniz anti deprasan bir gibe yaramadı. hala ölüyorum,
hala karanlığım, hala berdûş. su son 1 haftada sigara içmekten ya öldüm, ya ölücem.
intihar edip sizin hanenize "kurtarılamadı" olarak işlenmek istemiyorum.
o yüzden sizden tek isteğim var. bana tavsiyeler verin, benimle konuşmayın,
bana gülmeyin. sevcana gidiyim mi? bana bu sorunun cevabını verin dedim.
- cevap içinde dedi.
- içimin dıbına koydular. bakıyorum ama görmüyorum, duyuyorum ama anlamıyorum, sadece seviyorum ve ölüyorum dedim.
- git. ve haftaya bana ne oldugunu anlat dedi
- tamam dedim.
daha henüz 6-7 dakika olmuştu ki gitmek için ayağa kalktım
- gidiyim ben dedim
- neden dedi
- mesaj atıcam dedim
ve cebimdeki parayı uzattım. aldı
6-7 dakika için bile para alıyon bre huur cocugu
- iyi günler dedi
- iyi günler dedim
- mutlu ol dedi.
- bakacaz dedim
cıktım. eve gittim koşa koşa.
ve bilgisayardan faceimde ekli olan sevcanın arkadaşlarına girip
birisinden kavga edip yalvarıp telefon numarasını aldım.
ve mesaj attım.
"seni sevdiğim kadar sevseydim kendimi, her gece uyur, her sabah uyanırdım.
fakat yapamam artık istesemde. ölüyüm ben. naaşım artık. cünkü
seni o kadar çok sevdim ki sen bir başkasının altına devrilince,
bende uzun ve dipsiz bir kuyunun içine devrildim.
yine de bilmeni isterim ki. seni özledim"
yazdım.
ve artık bekleme vaktiydi her zamanki gibi.
geldi zaman da gitmedi bir türlü
gecmedi.. gecmek bilmedi.
uykuya dalamıyordum eskisi gibi.
mecburen beklicektik.
telefonun ekranı bana, ben telefonun ekranına bakıyordum.
ve mesaj geldi.
mesajın sahibi; "sevcan"

mesajı açsam, hayır cevabını dolaylı yoldan almaktan korkuyorum
mesajı açmasam, kafayı yemek üzereyim yeter ki hayır desin de konuşsun diyorum.
kendi kendime.
açtım mesajda su yazıyordu.
"benden soğuman için yaptım. bende seni seviyordum ama olmazdık ki biz.
seni istiyemezdim. bu bencillik olurdu. sen orda ben orda.
seneye bana sevgililerini anlatıcaksın. bak emin ol izmire gidicekmişsin hem
(babamın yanına gidiceğimi biliyordu)orda güzel kızlar olur.
onlardan bir kaç tanesini ayarlarsın. üzülme artık. herşey bitti.
hem ben sana yakışmam bundan sonra,sen iyisin, biz kötüyüz" dedi.
bu mesajı yaklasık 30 dakikada okudum çünkü göz yaşlarım
bir sonraki kelimeye geçmeme yaklaşık 5 dakika boyunca engel oluyor,
diğer kelimeye geçtikten sonra tekrardan gözlerimi yaşlar kaplıyor,
evdeki matem havası bedene bürünüp kafama sıksa o an,
şaşırmam, şaşıramam. bunu istiyor gibiydim.
"bencillik yapsaydın be sevcan, be can, be canan.."
diye mesaj yolladım. ama onu o bozuk halde kabul edebilir miydim?
aşk bu muydu? imkan, imkansızlık tanımıyor muydu?
aşk neden bu kadar çok acıtıyor, bu kadar cok kanatıyor,
kandırıyor, yaralıyordu?
bizimkisi bir aşk hikayesiydi, siyah beyaz,
belki eski şarkılar,
belki geceyi aydınlatamayan bir mum,
belki gece,
belki su yüzüne çıkmış ve utanç yaratan hayaller,
bekleeyişler,
umutlar..
bizimkisi bir aşk hikayesiydi, siyah beyaz,
film gibiydi biraz,
göz yaşı umut ve ihtiras..
bizimkisi alev gibiydi biraz...
sen çok yaşa kayahan reis!

ardından mesajlaşmalar devam etti.
naber
nasılsın
neler yaptın
neler yapıyosun
ne yapıcaksın
sorularına combo yaparak cevaplar verdim
ve puan topladığımı inansam da geceye kadar mesajlaşmanın ardından
bir anda cevap vermeyişi, bölümü geçemediğimin
ve kaderimin tam ortasına "game over" yazmasının işaretiydi.
biraz bekledikden sonra iyi geceler yazdım.
tekrardan mesaj gelmedi. kötü düşünmedim hiç
uyudum. sabah günaydın yazar diye bekledim.
yazmadı, ben yazdım. bir yarım saat sonra günaydın mesajı
attı o da.
neden yazmadın diye yazdım.
gözlerim hep camdaydı,
belki bir şekilde evimi öğrenir,
belki gelir..
belki hayali gelir.
gelsindi artık.
özlemiştim kokusunu,
dokunamadığım ellerini,
özlemiştim işte.
akşam olunca mesaj geldi.
"görmedim. işim vardı."
ne işin vardı dedim.
sorguya çekiyordum. ama sanane dese herhangi bir şey diyemezdim.
ne işi oldugunu anlattı - hatırlamıyorum-
o gün iyi geceler diledi, bende diledim ve daha bi huzurlu uyudum.
böyle olur zaten,
o iyi geceler diyince. kesin iyi geçer geceler..

sabah günaydın yazmıştı.
sanada yazdım.
her zaman böyle yaparım, neden bilmem.
ama günaydın yazmak istesem de ellerim bir şekilde "sana da" yazar..
naber
nasılsın
napıyosun vs. lerinden sonra
sevcanın hayatıma dönmesinin verdiği enerji ile,
gittim maç oynamaya.
-ben maç oynucam bekliyebilir misin dedim
- tabi canım benim içinde gol at dedi
"canım"
canıım dedi lan! diye sarstım selcugu
- ne oluyor amk?
-canım dedi olum. canım dedi
- kim ne dedi
- canııııııım!!! diye inledim. sitedeki herkes başını bana çevirdi
dönün önünüze amcıklar diye bağırdım onlarada.
- kanka sevcan canım dedi bana dedim.
- ya bişey sandım amk dedi
- sie dedim sırıtmalar eşliğinde
maça başladık.
9-11 kaybettik. 7 golü ben attım.
sırf benim bencilliğim için kaybettik.
(bu skoru nerden hatırladığımı bu duyguyu bileniniz bilir. gibseniz unutmazsınız)
sevcana mesaj attım.
7 tane gol attım hangisini armağan ediyim sana dedim
- hepsi benim olsun dedi
- bende dahil, seninim zaten dedim.
- girme bu konulara dedi

konuştukca güzelleştim. sigarayı bırakmamı söyledi
- yanımda oldugun sürece bırakırım dedim
içki içmememi söyledi,
- mezelerimden ekgib edemezsin beni ama dedim.
- ne mezesi be dedi
- dudakların dedim..
herşeye rağmen onu kabul etmiştim. ve ne oldu biliyor musunuz?
mutlu oldum.
gülüyordum,
ağlamıyordum,
o da bana gülüyordu.
gülüyordum lan ben.
3 sene sonra neredeyse ilk kez gülüyordum.
okulu asmalar,
okulu astığım için aileden gelen sorumsuz, işe gidersin vs. lerine aldırmadan
sevcana yazdığım her kelime bana yeni bir ilik,
damarlarımda dolaşan sıcak bir kan,
sıcak bir gülümsemeydi.
artık hayat bana da sırıtıyor gibiydi.
günler, gülüşler, güller yeşeriyor,
ay geceyi karanlık bırakmıyor,
güneş ısısıyla tenimi yakıp kavuruyor idi.
artık içimi acıtan tek şey onu görememekdi.
ne yapmak lazımdı? bir kaç arkadaşdan borç alıp
mersine gitsem olabilir miydi?
ama süpriz yapmak istiyordum bir açıdan
ve evini bilmiyordum. telefonunu aldığım zütverenden
adresini öğrensem, ya vermez, ya da verirse sevcana söylerdi.
bu da olmazdı. ama bir şekilde görmem lazımdı.
belki yine ona en baştan aşık olur,
geçmişi unutur,
ve onunla sevgili olmak için elimden geleni yapardım.
hatta ellerine bile sarılabilirdi ellerim..
sizce onunla sevgili olmalı mıydım?

sevgili olmalı mıydık? olucak mıydık? yürür müydü?
peki iş ciddileşir miydi? bekareti bozuk bir kızla yapabilir miydim?
kaldırır mıydım bunu? aşk bu kadar geniş miydi?
ya da arkadaşlarım beni terk etmişti/yoktu arkadaşlarımbu kadar genişmiydim? yoksa sevcan mideme havamı verdi de şişirdi?
hiç bilmiyorum. hiç bilemicemdi belkide..
sevcandan bi yere gittiğini öğrensem bir kaç güne.
binip gidecem amk. bende karşılaşıcaz artık allah ne kısmet ederse. dedim kendi kendime
bir kaç gün daha konuştuk. ama sıradan şeyler.
ona pek fazla sormadım. serdar konusu aşk konusunu açmadım
bana ısınsın istedim. bazen iltifat ettim canım, hayatım tarzında
ama cok fazla ileri gitmedim. mesajdan bile sıkıldıgını anlayabiliyordum
ve başka bir konuya geçiyordum. bazen kücük kücük
şiirlerimden atıyordum ona. hoşuna gittiğini tahmin ediyordum.
o da hoşuna gidiyormuş gibi yapıyordu zaten ordan tahmin ediom amk.
konuşurken gece
-ben bir kaç gün sonraya mersin foruma gidicem dedi
- git dedim. hala uyanamadım meseleye.
çağırmıyordu ama tanrı tarafından yerini söylettim, gerisi sana kalmış
mesajıydı bu.
- yazamam belki arkadaşlarla olucam dedi
- hangi arkadaşlar o dedim
belki kıskanıyormuş gibi yaparsam kendini bana daha yakın,
bana daha aitmiş gibi hisseder fikri yerleşti.
- bir kaç kız, bir kaç erkek işte dedi
- erkeksiz gitsen olmuyor mu dedim
- olur. ama sözleştik. dedi. sanırım bu olmuyor, ama seni kırmak istemiyorum
demek gibi bişeydi.
- tamam iyi gecelr dedim
- iyi geceler dedi
uyumadan önce düştü jeton. ulan yerini söyledi
gitsene amk dedim kızın yanına
hemen bir mesaj daha attım uyumasın diye yalvararak
- ne zaman gitceksiniz?
- neden sordun dedi
- bende o zaman sözleşimde biriyleriyle yalnız kalmiyim dedim
- kimle dedi
belki de o da bana kıskanıyormuş gibi yapıyordu, bana bunu borçlu görüyordu
belki de gerçekten kıskanıp hesap soruyordu
- biraderlerle dedim
- şu gün dedi.
- tamam dedim yattım. sabah hallederim dedim
daha vardı çünkü.

ertesi gün uyandığımda sabah günaydın bile demeden. soruşturmaya başladım
bir otobüs firmasından bilet aldım ve gece 22:45'e.
sabah 7:45 de orda olup, mersin forumu bulup birde sevcanı bulmam gerekiyordu.
o kadar çok işim vardı ki, sevcanın mesajlarını bile göremedim
bir kaç mesaj atmıştı zaten ama o kadar çok kaptırdım ki kendimi
bileti aldıkdan sonra bile araştırıyordum amk.
neyse sevcanın mesajlarına baktım
- günaydın
- işin mi var
- arkadaşlarınla sözleşiyon sanırım
- erkekleremi bozuldun?? yazıyordu
işim vardı özür dilerim diyerek yanıtladım
- ne işin vardı dedi
- ya benim biraderlerden biri kavgaya karışmış onu hallettim. dedim
- neden milletin kavgasına karşıyon dedi
- millet değil biraderim dedim
ulan hatunun yanına gidicez azar yioz.
- olsun. kavga etmeni istemiyorum dedi
bunu söylerken yüzümdeki yaraların aslında sevcanın sahibi
oldugunu hatırladım.
yüzümde, kalbimde, ve tüm tenimde..
- etmedim konuştum dedim
- tabi tabi öyledir dedi.
bir şekilde gönlünü aldım ve saat 22:00 gibi otobüsü beklemek üzere
terminale gittim.
sonunda gece otobüse bindim fakat başıma gelip gelebilcek
en berbat olaylardan biri geldi.
şarjım yoktu ve ben bunu yeni görüyordum o heycandan
sonra olsun olum. hem anlatırsın gidince, hemde erken yatırır
uyursun sende biraz dedim kendi kendime.
kendimle de okeyleştikten sonra arabanın içinde sıkıntılı geçen bir 9 saat geçirdim
en sonunda mezitli de inip sabahın daha köründe amk.
yapa yalnız mersinde terminalde bekliyordum.

gittim bir taksi buldum. terminaldeki taksilerin
"mersine yeni gelmiş, dolaştırır dolaştırır giberim ben bunun paracıklarını"
zihniyetinde ciks kölesi olmak istemedğim için,
dışardan bir taksi buldum.
adam bavulumu falan görünce nerden geliyon dedi
- istanbul ama mersinliyim ailemin yanına geldim dedim.
aslında yine tufaya düşmüştük. mersin nere bilmem etmem
birşey sorsa gibi tuttuk.
ardından babama bir mesaj yolladım
- baba ben mersindeyim. neden oldugumu sorma sonra anlatırım.
taksiye bindim herif dolaştırmasın beni. sen beni şimdi ara geldin mi oğlum de
sonra bende taksiciye vereyim dolaştırma oğlumu falan de. dolaştırmasın paralar gitmesin diye bir mesaj attım.
- nereye gidiyoruz dedi herifde.
ilk defa bu kadar stresli bir taksi yolculugu yapıyorum
zaten cebimde cok para yok amk
200 lira civarında bişey var.
- sen git abi dedim
- nereye gideyim aslanım dedi
- düz git işte dedim
mala bağladıgımı anladım amk.
içimden dua ediyorum hadi ara baba diye.
bir kaç dakika sonrada babam aradı
- geldin mi oğlum dedi
- geldim baba dedim
- taksiciyi ver dedi
verdim.
telefonda ses bangır bangır bağırıyor. duyuyorum ne konuşuldugunu
- oğlumu cok dolaştırma bilmez buraları. çabuk ulaştır yanıma dedi.
- zaten dolaştırmam abi haram para yemem ben dedi
- eyvallah dedi babam
taksici kapayıp telefonu geri verdi
- abi en yakın kahvaltı yapabilceğim bi yer varmı. ama yakın olsun ucuz olsun dedim
- tamam dedi.
- niye geldin koca şehirden köye dedi
- okumaya dedim
okumaya mı? vay beynimi gibeyim.

-okullar açılmadı mı dedi
- ya zaten istanbulda okuyorum ailemin yanına geldim bir günlük dedim
- anladım nerelisin sen dedi
- zonguldak dedim
- neresinden dedi
- merkez dedim
olum arabana bindim. ananı gibip paraları gasp edip kaçmıcam lan.
gbt kağıdımı getireyim istersen amk
- nasıl gidiyor dedi
taksici muhabbeti harbiden çekilmiyor amk.
eninde sonunda bitti yol. kahvaltımı yaptım
adama teşekkür edip parasını verdim.
simdi mersin forumun nerde oldugunu öğrenicek,
daha önce nerde oldugumu öğrenicek,
sevcanın kalkmasını bekliyecektim.
bir sigara içtim orada.
sonra garsondan bir tanesini çevirdim
- abi bir kız arkadaşımı bekliyorum. buranın yabancısıyım. baya uzun beklicem. uyanmasını
nerde bekliyeyim? dedim
- burda bekle dedi
- sorun yaratmiyim dedim
- gibtir et sorununu arkadaşım derim
- sağolasın birader dedim
para vermek gerekir miydi böylelerine bilmedigim için
vermedim para.
bekledim. sevcan uyandı
- günaydın yazdı
- günaydın yazdım
napıyosun ne ediyosuna
yalandan cevaplar verdim.
o an bekleyişim içinde,
tekirdağda onu bekleyişim aklıma geldi.
sigarayı daha bi kuvvetle çektim.

saat kaçta gidiceksiniz dedim sevcana.
- öğleden sonra dedi.
- kesin 12 den sonramı dedim.
- evet dedi
- 12 de ordamı olcaksınız yoksa yolamı cıkcaksınız dedim
ulan ben anlamıştım bunu söylese istanbula geldiğini
ama onun, benim onu o kadar sevdiğimi sanmadığı için
öyle bir ihtimal gelmemiş olucak ki
- orda olucaz ordaa dedi
- hm ok. yazdım
- dalgamı geciyosun be dedi
- evet dedim.
bir şekilde şüphelenmiş olsa da o hissi geçirtmek için.
- neyse ben hazırlanıyorum o zaman dedi
- tamam dedim
- çıkmadan önce mesaj at bana dedim
- tamam dedi
garsonu çağırdım
- mersin forum nerde biliyor musun dedim
- yenişehirde dedi
- nasıl gidebilirim dedim
anlattı.
anlattı da aklımda bi gib kalmadığı için taksi çağırmalarını istedim
koskoca tugay mersine gelmis. cebinde parası var
otobüsle mi gidicek hey dıbına koduklarım.
taksiye bindim.
- mersin foruma dedim
bu daa deminki taksiciye oranla hiç konuşmadı
yüzüme bile bakmadı amk
indim. bi yer buldum cafe gibi orda bekliyom mesajını
hala atamadı mesaj. amk. ne yapıyor anlamadım
sonunda geldi mesaj. ben çıkıyorum
- varıncada haber ver dedim
- tamam dedi

bir kaç saat sonra da vardıklarını haber etti.
içim içimi yiyordu. aylar sonra o yüzünü
tekrardan görücektim. aklıma serdarla oldugu geldi
aklımı gibeyim hiç pozitif düşünemiyor.
ama olsun lan dedim. şimdi benimle.
geçmiş geçmişte kaldı.
oydu benim mutluluğum,
huzurum,
aşım,
aşkım,
canım.. herşeyim.
birtanem,
gül bahçem,
gülüm,
suyum,
suluğum..
seyrim,
seyranım,
15. yüzyılım,
lale devrim,
imkanım,
imkansızım...
herşeyim. oydu benim.
- kaç kişisiniz dedim
- 5 dedi
- kaç kız kaç erkek dedim
- 3 kız 2 erkek birde ben dedi
6 amk. matematik hocasını gibim diye geçirdim içimden
güldüm de kendi kendime
- tamam görüşürüz dedim
- görüşürüz dedi
ve koşmaya başladım. içeri gidip karşılarına çıktım.

ama sevcan beni ya görmedi, ya da tanıyamadı.
vesselam çok değişmiştim. arkasında kaldım onların.
sonra sevcana mesaj attım.
- beni seviyor musun?
- seviyordum diye yanıt geldi
göğüs kafesimi pitbull türü gelip ısırıp ısırıp koparmıştı sanki
- peki şimdi dedim
- ya dedi
- söyler misin dedim
- seviyorum. ama şimdi işim var hadi bb dedi
arkandayım görüyorum ne işin oldunu amk. mal mal muhabbet ediyonuz
o mesajı gördükden sonra arkalarından bağırdım
"sevcaaaan."
dönüp baktılar. sevcan ağzı acık bir sekilde
bana baka kaldı. çok güzeldi be..
tiryakinin sigarası,
alkoliğin birası,
aşkın hat safhası,
tanrıçam,
mutlu sonumdu.
çok güzeldi be...
yarım yamalak gülümsemeye çalıştım bende onu görünce

tebessümle fakat. ağırız.
kendimi şöyle izah ediyim,
kot pantolon
dar siyah tshirt
hafif yapılı oldugum için iyi duruyor baya.
elimde tesbih..
ona açtım kollarımı birden
o da koşa koşa geldi ve sarıldı bana
bende ona sarıldım
-eşşek dedi
sustum ben.
arkadaki yavsaklar mırıldanmaya somurtmaya başladılar
elimden tutarak zütürdü yanlarına beni
- bu kim diye sordular
- tugay bu dedi sevcan.
Erkekler elimdeki tesbihi gördüklerinden sanırım
- merhaba kardeş dediler
atar gider yapmadılar, belki de yapamadılar
göz altlarım hala mordu. piskopat bi tipim vardı amk
kızlarda ellerini uzattılar. tesbihi orta ve serce parmağıma geçirip
ellimi uzattım bende gülümsedim.
sevcan elimi bırakmadı - sol elimi-
- bu eli tutman için illa yurduna mı gelmeliydim dedim
- dokunduğum eli tutmamak veyahut tutamamak.. ben hep bunla ağladım dedi
gülümsedim.
- cok değişmişsin eşşek dedi
- ben ağır ağabeyim sen bana eşşek diyosun oluyor mu dedim
kıkırdamaya başladılar. erkeklerle birlikte kızlar
- fiyakanı mı bozuyorum dedi
- estafirullah dedim
- çizerim dedi
bende güldüm amk.
önce sinemaya gittik. hangi filmdi hatırlamıyorum
o sırada herif cüzdanı cıkarıp sinema filmlerinin parasını vericekti.
tuttum kolundan
- o eli indir sok cebine parayı dedim
herif bozuldu fakat ısrar etmedi
cıkardım verdim parayı
eşşeğin ölüsü gibi para tuttu. cebimde neredeyse para kalmadı
sinemaya girmeden sevcan tuttu kolumdan
- paran varmı dedi
- kes ulen dedim
bugüne kadar annem hariç hiç bir kadından para almamış
bir kadının parasıyla hareket etmemis,
tanımadığım heriflerin parasına muhtaç kalmadım çok şükür.
almazdım da, tersti bana
- neden ödedin ya bıraksaydın. yoldan geldin dedi
- ya sevcan hayatım canım. var param rahat ol dedim
- iyi dedi
gitti tuttum kolundan
- ya var param işte ödedim dedim
- tamam dedi
arkadaşların yanına döndük

kızlardan biri
-nerede kalıcaksın dedi
birden ortamda yaygara koptu
- aa hakkaten nerede kalıcaksın dediler
-banklar, sokaklar, kaldırımlar, bütün mersin yolları benim dedim
- sacmalama ya dediler
o arada sevcan girdi lafa
- bizimle kalsana dedi
- olmaz annene ayıp olur beni tanımıyo etmiyo dedim
- annemle kalmıyorumki biz beraber kalıyoruz dedi
vay amk. sevdigim kız 3 erkek, 2 kız ile aynı evde yaşıyordu
giberdim böyle işin adaletini fakat
birşey olmuş olsa erkeklerden biri atar gider yapardı
herhalde. onlarda koskocaman adamlar amk
birde 3 kişiler linç ederler beni.
- ayıp olur boşver dedim
- ya ne ayıbı yoldan gelmişsin dediler
olmaz
olur
olmaz
olur
olmaz
olur derlerken
- haydi o zaman gidene kadar bizimlesin dedi
bana laf düşmedi.
sinemaya gittik. sonradan burger kinge gittik.
sevcan ben birde biraderlerden biri geldi bizimle
ödemek için elimi kaldırdım ben cebime sokucam
- indir o elini dedi cocuk
- zaten cebimdeki parayı cıkarmak icin indiricektim iyi oldu hatırlattığın dedim
ters ters bakıyorum amk cocuguna.
sen kimsin bana yemek ısmarlıcan amk.
- tamam tugay o ödesin dedi
- siz geçin bende geliyorum dedim
mırın kırın etti çocuk
- la geçin gelicem allah allah dedim
baya tutmuştu yine yemekler bazı hayvanlar 2 menü söyledi
para denkleşmedi bende.
aha dedim gibi tuttuk amk

bir kasiyere bakıyorum bir masaya
çeviriyorum kafamı onlara bakıyorum
bir kasiyer bir masaya bakıyorum derken
kasiyer
- sıra var ödücen mi dedi.
amcık para cıkışmıyor işte neyi zorluyon
- benim menüyü iptal etsek ne kadar tutar dedim
- 90 lira civarında bi rakam söyledi
param ona yetiyordu.
- tamam benim menü iptal kusura bakma dedim
verdim paraları.
aldım menüleri zütürdüm. 2 tepsinin içinde 8 menü.
90 lirayı oraya verdik bir servet etti ama
cebimde ne para kalmıştı ne pul. sigara için bile param kalmamıştı
akşam bi yere gidicez biz deseler
sen gelmişsin mersine gitmeden olmaz. zaten kalıcağın yer de yok
gibe gibe gidiceksin ve madem cok delikanlısın
öde dicekler. para yok anasını gibeyim.
para isticek biri de yok, hani bi birader olsa borc morc
ister kapatırım ama elin mersini amk.
zütürdüm koydum masaya. herkes aldı payına düşeni
- 9 tane söylemiştik dedi sevcan
- ya benim biraz midem rahatsızlandı istemedim dedim
- peki dedi
yediler. yerken muhabbet ettik. benim gözlerim yemeklerde
sabah cok fazla birşey girmesin diye cok kahvaltı etmemisim
zaten ettiğimde poğaca vs.
açlıktan ölüyorum yani. ama erkeğiz ya. dıbına çakiyim
- daha yer misiniz dedim şaka maksatında
- yeriz paran yok mu dedi
- var dedim
ya bi kere kabullen be amk salağı. bi kere de yok de

konuşma muhabbet koyulaştıkca ben sessiz kaldım
ben sessiz kaldıkca neden konuşmuyorsun dediler
- konusun siz dedim
konusun siz de, sevcan o huur cocuğu erkeklerle
konusunca beynimin içindeki katil kola pipetlerini alıp
hepsinin zütüne sokmak için can atıyor.
onu bir şekilde yapma, etme diyerek engelledim ve sevcana döndüm
- birşey itiraf ediyim mi dedim
kulağıma doğru yaklasıp -paran mı yok? dedi
tebessüm ettim,
- param var başka bişey dicektim dedim bende onun kulağına
- söyle dediler
- ben 9 saatlik yolda çok az uyudum. müsadeniz olursa ben bir otel, hotel birşey bakayım
sizin de eğlencenize mani olmıyım dedim.
şimdi aslında bu dediğimin altında şu yatıyordu,
aslında param yok, otele gidip ancak yardım merdiveninden kaçak olarak çıkabilirim,
müsadeniz varsa ben kalkiyim banklarda biyerde yatıyım
siz beni telden bulursunuz zaten.
- olur mu öyle şey ne oteli dedi kızlardan biri
sevcan ters ters baktı kıza. göz ucuyla ben
gözlerimi sevcandan alamadığım için gördüm
kızlar pek görmedi. fakat sevcan 1-2 saniye süzdükden sonra bana döndü
- eda haklı kalkalım başka gün yeniden geliriz dedi
- gerçekden eğlencenize mani olmiyim dedim
elimi tuttu.
- olmaz öyle sey askım dedi.
- olur dedim.
sonra gözlerim masturbasyonun ortasında büyüyüp sertleşen taşşak
gibi açıldı.
- aşkım mı diyip sırıttım salak salak