aslında herşey güzel başlamıştı

bir mesaj bekliyorsunuz. bir mektup fakat ya da bir zil sesi.
her zamankinden farklı bir zil sesi bekliyorsunuz.
kapıyı açtığında sadece, tüm güzel duygularıyla
tüm saf duygularıyla "seni seviyorum" diyebilcek birini bekliyorsunuz.
hepimiz yapıyoruz bunu.
kimseye bekaretini vermemiş bir kız ararken,
bu düşünceyi başka bir kadının yatağında,
yastığında kafa izini bırakmışken yapıyorsunuz..
yahut bir barda başka bir kıza bira ısmarlarken..
çok geçmeden annem taktan halimi fark etti
- birisi mi var tugay üzülüyor musun diye sordu
- birisi yok. kimsem yok, birisi olsa böyle olur muyum? dedim
uzun uzun konuştuk.
nasiyatlar verdi beynime kazınan.
kimse senden değerli değil dedi.
ama bazıları değerliydi işte. elimden birşey gelmiyordu ki anne
bazıları gülüyordu herşeye inat, ben gülemiyordum.
şarkılar dinliyip, bir sigara yakıp üzülüyorsunuz.
fakat ne için? kimin için?
bundan önceki sevgiliniz için mi?
yoksa ondan önceki mi?
yokas ondan da önceki için mi?
gelmeyen insanları sorguluyoruz. ama bizde gitmiyoruz.
konusmanın sonu annemin yüreğime işlenen bir sözüyle bitti.
- bazı insanların ruhu yarımdır. yarım kalmıştır bir şekilde. allah onu istemiştir. sen ne yaparsan,
ruhunun diğer yarısı da yapar onu... bir kız için üzülürsün. o da başka bir erkek için üzülür.
seninle aynı düşünceleri paylaşmaz. kavga edersiniz. ayrılırsınız. belki budur en hayırlısı.
ayrı kalmaktır bir süre. ama bilmelisin ki, o kavgalar görebilceğin en tatlı kavgalar.. dedi
ve kalktı gitti yanımdan cevabımı beklemeden.
bir bakıyosunuz, yatağınızda yalnız başınıza cürüyorsunuz yalnızlıktan
bir bakıyosunuz, yatağınızda başka bir kadının üstünde ter atıyorsunuz..
gitsem. ara istemiyorum. seni sevebilirim desem!
gitsem, bir daha geri dönmesem..
gitsem.. gittiğim yerdende ederdi beni aşk.
annemin arada bir gelip beynime bir saatli bomba yerleştiren sözlerini hiç sevmiyordum
kadınlar; duygularınızı gibip, koskoca bir aşk doğarken sizi yalnız bırakıyor.
ki bu aşk ne evlat sevgisi ile itinayla besleniyor canınızın en derisinde.
ne güzel gözleri, ne küçük parmakları var teninde..
acı ile besleniyordu aşk.
kan ile.
gitmez isem ve selin gelip, ayrılalım der ise tanrıya lanet edemezdim.
ne zamanımı geri istiyebilirdim,
ne kadere sövebilirdim. şişemin ucunda dudaklarımı ıslatan keder ile başbaşa kalırdım.
ya deseydim onu bana neden göndermedin tanrım! diye?
peki ya tanrı dile gelseydi,
neden gitmedin deseydi.. demedim mi sana fazla gurur züte vurur?
gitmedim.
okulda bu sefer kaçtığım 2 göz vardı.
ve bana bakmasını dilediğim 2 göz.
egom mu yüksekti gitmedim? değildi.
gururumu yenemedim. gurur bekaret gibi bişeydi.
bir kez kaybettim mi, bir daha kavusamazdın geri.
gittikce etraf kararıyo, aldığım nefes haram sayılıyordu

ellerim göğsünde iken ne acıyor dedim.
- konuya baya hakimsin dedi.
şimdi bu espiri yapılır mı amk? utandım
cektim ellerimi.
- ne acıyor dedim
- askısı acıyor sen yukarı cekince dedi
bu koltuk altından giyilen südyenlerdendi.
- müthis bi fikrim var dedim
- neymis dedi
-cıkarabilirsin dedim. sırıttım amk,
- yapma ya dedi.
yorganın altında terliyorum bi de amk.
- bir fikrim daha var dedim.
yapıstım dudaklarına o sırada tekrardan göğüslerine yöneldi ellerim
koltugunun altındaydı askısı ellerimi oraya sokup katladım südyenini.
- bak acıyor mu dedim
- hyır dedi
ama bir yandan o askıyı tutarken,
göğüsleriyle uğraşamıyordum amk
- benim daha iyi bi fikrim var dedi
- nedir demeye kalmadan cıkardı südyenini.
aşağı yukarı nasıl bir gün gecirdiğimi anlamışınızdır.
yaşımdan daha olgundum. ben bunu pek söylemem fakat,
cevremdekiler söylerdi. daha zeki oldugumu
genelde hep itiraz ederdim aptalım diye.
o günü hayatımda yasadıgım ilk göğüs deneyimiyle bitirdim.
yine alttakine ulaşamadım
tekrardan otobüse bıraktım kızı. gitti.
ama baya ciks sakası yaparken buldum kendimi kıza.
yapım bu değildi. sevdigim kızdı o benim.
güzel mavi gözlerine yapamazdım bunu en azından.
ciks konusunu kapatıp daha doğru dürüst konulardan konuşmaya başladık
sonunda iyisiyle kötüsüyle. 2. ayımızı doldurmuştuk.
okula renkli balonlar getirmiştim. sisirmemistim. öğle arasında
okulun bahçesine çağırdım mesajla onu. her balonun üstünde 2. ayımız kutlu olsun yazıyordu
ve bi kaç özel günümüzün tarihi yazıyordu.
- ciks değil -
kapıdan cıkarken gülümsediğini gördüm.
hemen yanıma kostu balonları görünce. öptü beni.
bahçedeki herkes bize bakıyor. o gün balonları okulun parmaklıklarına bağladık.
her bahçeye çıktıgımızda hatırlamak için.
bir kaç hafta daha geçmişti. gittikce daha iyiye gidiyordu ilişkimiz.
yaptıgım süprizden sonra özellikle.
sonra yine enes olayı geldi gündeme.
ben enesleyim dedi. mekanı söylemedi.
tamam dedim.
selin diye bir arkadaşı var bunun.
ona mesaj attım. nerde oldugunu öğrensene diye. süpriz yapıcagımı söyledim
öğrendi bana mesaj attı. şurda şurda diye.
( beyler cafenin isimlerini hatırlıyorum fakat bazı huur cocukları reklam yapıyor diyceğinden vermiyorum isimleri)
gittim. enesle neler yaptıgını izledim. el ele tutuşup gülüyolardı.
sonra öptü dudaklarından enes bunu.
bu da enesi öptü tekrardan.
hiç bişey yapmadım. oturdum kaldırıma ne yaptımı
neden böyle oldugunu düşündüm.
gittim kafeye.
mutluluklar dedim.
deniz pesimden gelmedi.
enes huur cocuguda birşey demedi.
ne mesaj geldi. ne birşey.
halbuki geri dönebilcek için tek birşey bekliyodum. sadece tek birşey.
pardon kuzenim öpmüs dese kosa kosa geri dönücektim.
msn de "e" gitti enes (l) oldu
bir kaç gün sonra beni engellemis olucak ki hiç msn i açmadı
telefondan da kendine iyi bak dedi mesajla. o günün gecesinde
garipti. hüzünlü ve bi okadar da karanlık.