aslında herşey güzel başlamıştı

öyle miydi sahi?
intikam mıydı benim ki...
mesaj yazmaya gitmedi elim çünkü
içten içe bu anı biliyor gibiydim.
bende birilerini yüz üstü bırakmalıydım
çünkü düşmüştüm.
kötüydüm.
kirlenmiştim ve çocuk değildik artık.
büyüyorduk.
büyümüştük
bazen sokaklarda, bazen okulda, bazen yediğimiz yumrukda bile
bizi olgunluğa bir adım yaklaştıran bir parça vardı.
kırılmıştık
çünkü tanrı, dolayısıyla hayat öyle istemişti.
"olgunlaşmak" başlığı altında
ne tak varsa çekmiştik dünyanın.
aşkını da meşkini de
dost kazığını da
aile ayrılığını da her bir taku yaşamıştık.
beynimdeki bütün düşünceleri bir an dağıtmak istedim
fakat o an gelip düşüncelerim dağıldığında
hava kararmıştı.
sonmunda yazdım bir mesaj.
- seninle oynamadım. böyle olması gerekiyordu.
arkadaşlarada yazdım.
arkadaşlar yazdı anında bir kaç mesaj
gel dışarı çıkalım
nerelerdesin olum sen
falanlar filanlar.
dağılmıştı günüm.
iğrenç bir perşembe günüydü sonuçta.

"gahpe felek sana nettim neyledim?
attın gurbet ele parelerimi,
akıbetin beni sılamdan etti.
yaktın mümkünümü çarelerimi"

hayatımda ilk kez bir şarkı beni anlatıyordu.
deryayada bir mesaj yazdım.
o günü dışarda arkadaşlarla vs. geçirdim.
ertesi gün uyanıp okula döndüm.
artık o okuldan değildim o yüzden sivil kıyafetle gidip
öğretmenlerimden helallik aldım.
kendini yaktın dediler.
akıllı bi cocuktun dediler
hepsine her şey için teşekkür ettim ve hayat şartları
beni bu duruma getirdiğini söyledim
hepsi hakkını helal etti.
beni hiç sevmeyen fizik hocası bile sarıldı.
kendine iyi davran aslan dedi.
kusura bakmayın sizi de cok yordum hocam dedim.
estafirullah dedi.
okuldaki cocuklarla vedalaştım.
kızlar üzüldü.
hakkımdaki dedikodular bi hayli artmıştı
ama bu sefer gerçek olanlarda vardı.
deniz yüzünden ve selin yüzünden hayatımın
gibildigini ve delirdiğimi konusuyorlardı.
yok öyle şeyler desem de vardı elbet.
eve döndüm. zaten 6-7 gibi cıkmıs 9 gibi dönmüştüm.
sabah 2 arama 10 civarında mesajla karşılaştım.
sevcandandı mesajlar.

bir beddua
bir seviyorum
bir geri gel
bir geri gelme başımı yaktın
komşular rahatsız
oydu buydu
zarttı zurttu
diye mesajlar çekmişti. kız milletini anlamak hayli zor amk.
kendi kendime bi yarım saat düşündüm telefonu kıllı göbeğime koyup.
ne yazmalıyım?
geri dönmeli miyim?
ama "adam" gittiği yolu bir daha döner mi?
peki ya aşkın cinsiyeti yoksa?
ki yoktu.
dönmeyecektim. ama bir kız bütün cesaretiyle bir erkeğe
gel diyorsa. aşkın cinsiyeti yoktur.
bir erkek bir kıza kırılıp trip atıyorsa da yoktur
aşk olum bu. cinsiyet dinler mi. giber adamı.
en sonunda karar verdim. güzel bir mesaj atacaktım fakat
ne bitirme mesajı ne devam mesajıydı bu.
açık bir kapı bırakıcaktım.
- seni bekledim. her saat bekledim seni. gözlerim hep yoldaydı.
şimdi de senin basıp gittiğin o yola ben adım attım ve bende gittim
kusura bakma. ama sana inanmıyorum. beni sevseydin yapmazdın.
hormonlarına da sahip çıkardın kızlıgına da.
ama zaten kızlıgını vermedin ki sen o cocuga.
kan yoktu. bişey yoktu. kaçıncı oldugunu bile bilmiyorum.
ama sevgi bütün hormonlarını bastırabilirdi. evet gittim cünkü sana dokundugumda
serdarın dokundugunu hatırladım. dedim ve yolladım. gelen cevap
hayatımda aldıgım en garip ve ağır cevaplardan biriydi

güzelin zıttı kadar da kötü bitti.

reserved

reserved

reis bitti mi la

rezerved

devam et sende amk

lan bak bu seferde yarım bırakırsan harbi çok sağlam küfür ederim

bu ne la kopyala yapıştır yapacağına kaldığın yerden anlatsana

beyler hikayeyi her gün 10 part attıgımda hiç biriniz gibinize takmıyordunuz. deli gibi kendim anlatıyordum aq