aslında bir soğan cücüğü kadar

bir değerim yok lan. düşünsenize o kız sevgilisine kuru fasulye pilav yapmış. yanında ayran içiyorlar. ama birşey eskik diyor sevgilisi olacak olan kişi. diyor ki, soğan ekgib. soğansız kuru fasulye pilav mı yenirmiş... tabii kızcağız çok duygusal, er kişi için saçını süpürge etmeye hazır, tipik, cefakar türk kızı, hemen getiriyor soğanı...

kızın sevgilisi bıçağa hiç gerek duymadan, soğanı sofranın üstüne koyduğu gibi o kaslı elleriyle bir vuruşta soğanı 2ye bölüyor...

birlikte yemeğe başlıyorlar soğanı. erkek, "garip" diyor, "seni daha önce soğan yedikten sonra gibmemiştim". kız tabii haliyle, anasından gelen eziklik hormonları insiyatifinde utanıyor ama bir o kadar da hoşuna gidiyor, kirli sakallı, kaslı erkeğinin öyle söylemesi. sevgilisinin altında inlemekten zevk alıyor. zaten kızlığı babasının tecavüzü üzerine çoktan bozulmuştu...

yemek devam ederken, tabii bu arada soğan da yeniliyor, hakiki sakarya soğanı, yağız delikanlımız memleketinden getirmiş, kız ayağa kalkıyor. sana birşey söylemem gerekiyor diyor. yağız delikanlı, umarsız bir tavırla kıza bakıyor. ne de olsa kız onun için iyi bir araç, yemek yapan var, bulaşık yıkayan var. "ne var gene?" diye soruyor kıza. "kahveye yetişmem gerekiyor, maç var bugün. çabuk söyle"... duygusal ama bir o kadar da ezik olan kızımız, ezilmişliğinin verdiği o duyguyla masmavi gözlerini yağız delikanlısına dikiyor ve...

"bugün tanışma yıldönümümüz, ercan. geçen sene bugün tanışmıştık." delikanlı hiçbirşey söylemeden, arada pilavını kaşıkladıktan sonra gözlerini kıza dikiyor. "hediye mi bekliyorsun ece? sana kaç kere söyledim, iddaada işler iyi gitmiyor. hep tek maçtan yatıyorum dıbına koyayım. seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun ama elimden bu kadarı geliyor" diyor.

kızımız üzgün, "beni sevdiğini kanıtla o zaman" diyor...

yağız delikanlı da soğanın cücüğünü çıkarıp kıza uzatıyor...

(bkz: tuhaftan hikayeler)