asla kapanmayacak olan çocukluk yaralarımız

asker çocuğuydum ve babam doğuda görevliydi..
şırnaktaydık.. yüksek rütbeliler lojmanlarda kalırdı.. lojmanın içinde ilkokul vardı asker çocukları orada okurdu.. fakat bize lojman çıkmadı
şehrin içinde ev tuttuk ve ev askeriyeye ve dolayısıyla o okula uzaktı.. kürtlerin arasında okumak zorunda kaldım.. ilkokul 2 ve 3..

bi insan her gün mü kavga eder.. her gün lan her allahın günü okul çıkışı olsun teneffüs olsun kavga.. lan 2-3 kişiyle de değil..
ne konuştuklarını da anlamazdım.. aralarında iri bi çocuk vardı.. diğerleri tutar çevremde toplaşır gülüşürlerdi bu bin de döverdi..
bazen ben de cinnet geçirir bu huur evlatlarını döverdim.. bıçak çekti bi kere üst sınıflar.. bi kere eve giderken arkamdan gelip birisi tekme atmıştı hiç unutmuyorum...

annem ellerimden küçük küçük taşları cımbızla toplardı.. düşer düşer kalkardım.. hiç ağlamazdım ama dayak yer kalkar yine dövüşürdüm.. asker çocuguyuz ya.. düşmek yakışmaz bize amk.. babama hiç söylemedim.. o zaten hep operasyonlarda olurdu.. görmezdim bile..

dişlerim hala yamuktur hafif.. o yediğim feci dayaktan.. kaldırıma vurmuştu huur evladı kafamdan tutup yerdeyken..

---

babam alt rütbe olduğundan arada askeriyeye giderdik.. dışarda rahat gezemezdik falan.. askeriyenin çay bahçesi fırını falan vardı.. halısahası.. orda otururduk.. üst rütbeler bize hep aşağılar gibi bakardı amk.. çocukları hep benle dalga geçerlerdi.. dövemezdim de onları çünkü babama bişey olur diye babalarının rütbeli olduğunu bildiğimden ses etmezdim.. bi keresinde terliğimi çalıp lojmana kaçmıştı binin biri.. kaldım o lojmanın orda... sonra cdıbına çıktı.. gülüyodu.. taklu falan dedi dalga geçtiler 3-5 çocuk.. terliğime işeyip bana geri atmışlardı ve hala gülüyolardı.. o terliği yıkadığımı hatırlıyorum..

ah şimdi olsa.. nasıl giberim analarını nasıl.. o zamanlar gariban gariban geziyoduk amk..

Sünnet oldum kapanmaz onun yarası.

önceden zengin ama evlendikten 5-6 yıl sonra bütün parayı yemiş bir babam vardı. ben evliliğin 8.senesinde doğmuştum ve yokluğun fakirliğin her şeyini çok iyi yaşamıştım. küçükken herkes gibi oyuncaklarım olmadı. ya da arabayla gezemedim. uzun yıllar kredi kartı ve borçlarla uğraştık. bir gün babam işten çıkarıldı ben 9-10 yaşlarındayım. dışarı çıkalım hem keyfin yerine gelir demiştim biraz sinirlense de kırmamıştı beni. o gün cebinde toplasan 6-7 lira para var. 3-4 lirasıyla benim karnımı doyurup kendi yemedi. bende biraz bırakıp al baba ye demiştim durumu anlayıp. hala içimde yaradır bana o an ki bakışı. gözlerim doldu amk yazarken. her neyse geriye kalan 2,5-3 lirasıyla bana önceden beğendiğim bir topu almıştı. ulan topu aldıktan sonra sevindim ben tabi teşekkür ederim baba falan dedim. "senin gözünün içindeki ışıltıya kurban olurum ben yavrum" deyip sarılmıştı. hem ders hem de yara olarak kaldı bu hafızamda.

gece gece ağlattınız beni amk

biz çok fakirdik amk bi gün lokantaya gittik babamla döner yedim babam yemedi aşağıda baktım simit yiyordu sorna dedi git eve sonra öğrendim para yok diye o gün bulaşık yıkamış orda

yok mu cocukken topu ınsaata kacan falan amk pandorra onu dıyecek kıvranıyor ıkı saattır

@8 dıbınakoyim öyle hocanın lan ben niye ağlıyosun gibik yapıştıraydın ya cevap şöyle bi şey mesela;
"bana zekanın tanımını yapar mısınız hocam?"
-sende olmayan bir şey diyebilir ya da tanım yapamaz büyük ihtimalle
+daha tanımlayamadığınız bir şey için nasıl bende var olup olmadığına karar verebiliyosunuz?

ya da en basidi
"senin ananı giberim oç" diyip dalıcaksın

ilkokulda sinif ogretmenimiz hastalanmisti (3.sinif sanirim yok sanmam beynime civi gibi saplanmistir 3.sinif)

5.sinif ogretmeni bizi bir sekilde idare ediyordu diyelim...

o gibtigimin kara tahtasina benim ismim yazilmis (huur cocugu sinif baskani... )

bu 5.sinif ogretmeni geldi tahtada ismi yazanlari tokat manyagi yapti (tabiki benide)

hayatimda bu kadar agladigimi bilmem (babam oldugunde o kadar aglamamisimdir)

EDT: gercekti lan bu harbiden litrelik vodka sisesiyle gittim elemanin kabrine sizin tabirinizle!

sonradan 3-5 cesaret edebilen arkadasimla bi kac rumka Attik!

andik olmuslerimizin ruhuna su degilde vodka ictik, o olmuslerlerle oteki taraf derler ya umarim gorusuruk meshur tarafTA...

artik yas bas gitmistir belli bir kariyer sahibi olmus yurt disinda yasamaktayim ama ne diyim kinci bir insanimdir.

aileme sordum sordum sorusturdum bu herif nerde diye oldu dediler...

mezarini buldum gece vakti gittim isedim...

umarim oteki dunya vardir da bir ara gorusuruk allahini kitabini gibtigimin evladi 10 yasindaki cocuga gunun stress ini atmak adina asilmak nasilmis beraber bir gorusek...

bi ara lisedeyken edebiyatçı nerede yaşamak istersiniz demişti
herkes çicekli böcekli sevginin olduğu yerler falan filan demişti.
sıra bana geldi ve kalktım ayağa söyledim
-kral dairesi hocam dedim
hoca durdu ve art ardına o kırıcı sözleri söyledi yüzüme
-ulan millet ne diyor sen ne diyorsun. neyine lan senin kral dairesi. zekana baksalar almazlar lan seni.şu tipine bak serseri.
o an ağladım herkes bana baktı... hala hatırlarım o günleri

ben uyuyodum annemle babam kavga etmeye başlamış. annemin adımı haykırmasıyla uyandım koştum.bi baktım babamın elinde bıçak var.o gün ya duymasaydım diye düşüne düşüne kafayı yedim.o günden beri gece kulaklık takamam. taktığım anda sürekli adımın bağırıldığını duyuyorum amk. gece de 12de yatarım 3te kalkarım. 4te yatarım 5te kalkarım. sık sık nefesimi dahi tutar evi dinlerim ses var mı diye.

zütündeki genişlik mesela

ilkokuldaydım. seviye tespit sınavı mı ne taksa öyle bi sınav yapılmıştı il çapında. sonuçların belli olduğu gün önlüğün altına kırmızı, kadife bi pantolon giymiştim. dizinde de kocaman bir yama vardı pantolonun. andımızı okuduktan sonra müdür yardımcısı seviye tespit sınavı sonuçları belli oldu dedi.her sınıftan okul birincisi olanlara küçük hediyeler vermek için kürsüye çağırıyordu beşinci sınıfların birincisi dedi ve ismimi okudu. kürsüye çıktım ama yüzüm de pantolonla aynı renk olmuştu. sanki bütün okul pantolondaki yamaya bakıp bana gülüyordu. aradan 16 sene geçti hala o utancı unutamıyorum. 16 sene boyunca o günü hayatımdan çıkarmak istiyorum. o hediye verdikleri kalemkutusunu da hala saklıyorum.

küçükken mahallede hep dışlanırdım evde şiddet görüyodum bende öyle biri oluyodum doğal olarak hiç arkadşaım olmazdım o zamanlar ışıklı ayakkabı vardı herkezde çok istemiştim babama yalvardım almıyodu parası da vardı binin almıyodu ama bizim mahallede de bi bin vardı ışıklı ayakkabısıyla hava atıyodu bana ulan dedim sen bekle gittim bunun ayakkabısını çaldım kapıdan aldım giydim falan nasıl mutluyum ama ışıklı ayakkabım oldugu için sonra babası falan geldi hırsızmısın sen falan filan derken babama şikayet ettiler sonrası gene dayak işte aslında benim bütün hayatım unutulmuycak yaralar taşıyo ama aklıma bu geldi şimdi

bir keresinde dışarda top oynarken çişim gelmişti.eve gitmeye üşendiğim için gittim duvarın dibine işedim.
malı içeri sokmayı unutup fermuarı üzerine çekince de olay orada koptu amk.
öyle bir bağırmıştım ki bütün mahalle pipimi fermuardan kurtarmak için seferber olmuştu.

Bi çocuğu boşuna dövmüştüm hala vebalini taşıyorum

bi çocuğu kovalıyodum. ağaca çıkmıştı pekekent, bende peşinden çıktım ağaca ama bi aksilik oldu düştüm tellerin üstüne dirseğim yarıldı amk azıcık bi deri tutuyo koptu kopacak sonra dikiş atıldı 8 10 tane öyle hala duruyo izi ama ben çok yanlış anladım galiba başlığı.

edit: ahan buda dikişlerimin capsı: http://imgim.com/20130721_195527.jpg

rezerved

şöyle bi dursunda yemekten sonra anlatırım

@15 aynı izden bende de var lan. ama ben 3 yaşındayken yarmışım.
edit: ruhsal yara istiyorsan o da var panpa.
ben ufak tefek bi çocuktum. öyle kendi halimde takılırdım. lisede anasını avradını gibtiğimin huur çocuklarından oluşan bir tayfa vardı. bana çok sataşırlardı amk. hele içlerinde bir tanesi vardı amk benden kısaydı ama benden yan yana iki tane koy o kadar geniş güreşçi gibi bi gavattı. en çok da bu dıbına kodumun çocuğu sataşırdı.
onca yıl geçti ama şu son bahsettiğim çocuğu şu gün paketleyip teslim etseler onu akla hayale gelmeyecek işkencelerle öldürürüm, vicdanım da asla sızlamaz. o kadar nefret ediyorum o huur çocuğundan.
eğer bunları okuyorsan bin, iki yakan bir araya gelmesin, ms hastalığına yakalan yolda çarpık çarpık yürü, çoluğundan çocuğundan çıksın bana çektirdiklerin. dıbına koduğumun iti.

bigibletin çarkı çizmişti sağ diz kapağımın altını amk 10 yaşında falan dikiş attırmadık iz kaldı çok şekil

alnımda harry potter gibi iz var. kaldırım taşının sivri köşesine kafa atmıştım. 7-8 yaşlarındaydım.

not:ibrahim tatlisesle bi akrabalığımız yok.

@8 niye ağladın lan apahahuauha