/i/Dertleşme

Derdini anlatmayan derman bulamaz..
  1. 6.
    0
    Affetmeyecektin hata yapmışsın ama geri dönmüş en azından.
    ···
  2. 5.
    0
    zor be aga gerçekten zor
    ···
  3. 4.
    0
    :/

    ···
  4. 3.
    0
    okuyacağım
    ···
  5. 2.
    0
    Ne diyirsin sen ya
    ···
  6. 1.
    +2
    Birkaç gün önce rüyamda görmüştüm benden ayrıldığını. 9 Hazirandı. 11 Haziran oldu ve rüyamdaki gibi bir ortam oluştu. Sabah saat 10 gibiydi ve ayrılalım dedi. Üstelemedim tamam dedim. Kendimce umursamadım o anlık. Vazgeçirmeye çalıştım ama üstelemedim. Günler geçtikçe sabah mesaj attığı saatte otomatik kalkıp ağlamaya başladım. Bi süre sonra hiç mesaj atmamaya başladı. iyice perişan oldum. Her sabah her akşam ağlar hale geldim. Bu kadar bağlanmamın sebebi önceki yazılarımdan anlayabileceğiniz gibi sıkıntılı hasta bir insan olmam. intihardan vazgeçirip tekrardan o düşünceye hapsetmişti beni. Geniş bi çevrem olmasına rağmen yalnız hissediyordum kendimi. Kimseyle konuşmuyor, yemek yemiyordum. Günüm resmen ağlamakla geçiyordu. En sonunda doğduğum şehire tatile gitmeyi ve kafayı dağıtmayı düşündüm. Gidip geldiğimde daha beter oldum. Alkolik olmuştum resmen. Gözlerimin altı kapkara olmuştu uykusuzluktan. Whatsapptan profil resimlerine ve durumlarına bakıyordum. Fake hesapla mutluluğunu izliyordum. Daha beter oluyordum. Arkadaşım kız ayarladı düzelirim umuduyla. Kızla bir buçuk ay sevgili olduk ama yanaşmadım hiç. WPden konuşuyorduk ama yüz yüze gelmiyordum doğru dürüst. Hiç yanıma oturtmadım hep aramızda en yakın arkadaşım olurdu mutlaka. Hiç sarılmadı yada öpmedi. Çok istiyordu oda bunu ama yapmıyordum yapamıyordum içim kan ağlıyordu resmen. Onunla yaptığımız şeyler aklıma geldikçe yanımdaki kıza karşı bir kin oluşuyordu. Sevgili yaptığım sırada mesaj attı tersledim yazma dedim. O mesajı attığım anda daha da kötü hissettim. Kendimi odama kilitledim ve sabaha kadar hıçkıra hıççkıra ağladım. Karanlığa dost oldum. Yemeden içmeden kesildim. 5 Eylülde tartıya çıktığımda 75 kilo gördüm kendimi. 3*4 ay öncesinde 86 87 kiloydum. 15 Eylül civarı mesaj attı barışalım mı diye ? Düşünmek için süre istedim. 18 eylüle kadar kafayı yiyecek hale geldim çünkü ağladığım üzüldüğüm zamanlar aklıma geliyordu. En sonunda tamam barışalım dedim. Herşeyin aynı olmayacağını ve onsuz yaşadığım herşeyi yanında ağlaya ağlaya anlattım. Hiç bişey yapmadı. Bilmiyorum hala birlikteyiz ama içim acıyor yaptığı hata aklıma geldikçe. Ne gerek vardı ki bunlara. Tek dayanağımın kendisi olduğunu biliyordu oysa ki. Vaktinizi çaldım. özür dilerim iyi geceler okuyan herkese. geceye bu şarkıyı bırakmak istiyorum. https://www.youtube.com/watch?v=-rvueo9SfQI
    Tümünü Göster
    ···