Dinleyen olursa anlatıyorum.

18 yaşındayım deniz ve hava harp okulunu kazandım. Lise yeni bitmiş. Ailem ve sevdiğim kız nasıl sevindiler. Arkadaşlar beni dualarla uğurlandım.

Havada Elendim denize kayıt yapıtırdım. Aklımda garanti ve kolay bir iş vardı.

Lisanslı okçu ve at Binicisiyim. Ailem asker olduğu için (babam emekli nato pilotu) silahla haşır neşir büyüdüm.

Kafam rahattı doğu göreyim yoktu paso denizde gelecektim
ilk hafta Canadaya zütürdü bizi tsk. Sonra anam ağladı ama bitirdim
Sonunda mezun olacaktım
Mezun olmadan bir hafta önce sevdiğim kızla nişanlandım.oda tarih öğrenmeni olacaktı.

Üniformam geldi nasıl yakışmıştı. Göreve başladıktan 1 yıl sonra evlendim. Kârımın çalışmasını istemedim. Zaten kpss felan atanmak zordu. Benim maaşında gayet iyiydi. Ayrıca yurtdışına çıkınca ikramiye alıyordum.

2 yıl normal görev yaptım sonra komutanının isteğiyle (mekanı cennet olsun) özel oluşturulan birliğe katıldım. Size detaylı anlaymıyacam nitekim yasaktır

Karım tamamen karşı çıktı. Ancak bir kere katıldım. Zaten fazla zorluğu yoktu kışlada düğmeye bakıyordum füze hedefe sapmadan vuruyordu. Tayinim diyarbakıra çıkmıştı yerleşik. Bir gece devriyeden dönen askerleri almak için helikopter gönderildik. Gece 3 te telefon geldi helikopter vurulmuş askerler kayıp. Hemen arama kurtarma Birliği oluşturuldu. Ben de aralarında olacaktım
Karım hüngür hüngür ağlıyor Zor ikna etmiştim. Sabaha doğru 5 te helikopterin vurulduğu yere doğru hareket ettik.

Enkazda sağdece 2 ölü bulundu onlarda pilottu. Diğer 4 asker kayıptı. Aralarında harp okulundan arkadaşım alide vardı. Deliye döndüm.

Dağa giden birliğe katılmak istedim ancak komutamın denizci olduğum ve gerekli yeterliliğe sahip olmadığım için takıma almadı. Komutanıma eğer ekibe katılmazsan tek başıma arayacağımı söyledim.

Komutanım(yaşıyorsa allah uzun ömür versin) arama ekibinin komutanı namı diyar minareci üstteğmene sıkı sıkı tembih edip beni takıma dahil etti.

Akşam üzeri dağın(adını hatırlayamadım) kuzeyinden bizi helikopter alacaktı.
Kış günü yerde kar yoktu ama dağ komple kardı. Karda yürümek zordu. aralıksız 4-5 saat yürüdük ne bir terorist grubu nede bizim çocuklardan iz vardı

Her hangibir iz canlıya rastlamadık sadece askerlerden birinin silahına rastladık. Öğleden sonra bir terörist grubuyla çalıştık. Akşam üzeri buluşma noktasına vardık ancak bir anda pusuya düştük hemen karokala haber verdik yarım saatten az çatıştık.
Kobralar imdadımıza geldi

2 dk işim var beyler Birazdan yazcam yine

Ekipten hala iz yoktu aramaya başka ekip çıkacaktı artık. içim kan ağlaya ağlaya eve geldim
Eve geldiğimde Karım mutluydu. Küçük bir gülümsemeyle hayırdır dedim
Hamile olduğunu söyledi
O gün sanki 2.kez doğdum.
Ama o mutlulukla bile rahat değildim. Aklım hep ekipteydi alideydi. Devamlı karakolu arayayıp Son gelişmeleri öğrenmeye çalıştım

ertesi gün gelen ekipte eli boş döndü. Ankara tamamen ayakta. Geniş kapsamlı bir operasyon için emir bekliyoruz her şey hazır.

Ankara olayı basına bildirmemek için elinden geleni yapıyordu. Ancak bazı gazeteler olayı çoktan duyurmuştu. Basında biraz daha yer kaplayınca Ankaradan operasyon emiri geldi. Hava destekli bir operasyon başlayacaktı.

Bütün dağlarda askeri birlikler teroristlerle çatışıyordu.
O gün şemdinlideydim.

Helikoptere inmeye yakın çapraz ateş açıldı. Hemen karşılık verildi biraz püskürtünce yere indik.

Yaklaşık yarım saatlik bir çatışmadan sonra mühimmat takviyesi için buluşma noktasına ilerledik.

Elimden geldiğince karımla konuşuyordum.Ama genelde dağda olduğum için bu zor oluyordu. Karımı ne zaman arasam hep alıyordu.

Son görüşmemizde Karımın ankaraya annesinin yanına gitmesini söyledim. Hüngür hüngür ağlıyordu.O gün ölmemek için söz verdim karıma.

Neyse buluşma noktasına geldik gün boyu terorist grupla çatıştık.

Karakolda karım aklıma geldi komutdıbına artık operasyona katımak istemediğimi söyledim.

Onayladı. Artık karakoldaydadım. Operasyon her gün büyüyordu.Çokça şehit veriyorduk.Her gün onlarca şehit geliyordu.Ama teröre verilen zarar aklıma gelince biraz olsun rahatlıyorduk.

Aylarca operasyon sürdü. Teror artık bitme noktasındaydı. Akşam saatlerinde helikopter indi. içinde esir askerlerimiz vardı. Nasıl sevindik. Ancak 4 kişilik ekipten 3 sağ idi alinin maalesef cesedi gelmişti.
Hayatımda hiç ağlamadığım kadar ağladım.

Hayat artık her geçen gün biraz daha boş geldi.5 yıl 2 ay daha diyarbakırda kaldım sonra tayinim çıktı. istanbulda 2 yıl kaldım

Bir sabah yine acı haberle uyandım 34 bordo bereli bir uçakta, uçağın düşmesiyle ölmüş(ruhları şad olsun)
Olay yeri araştırıldı ama sonra
Suikastın üstün kapatıldı.

O gün artık yorulduğumu söyleyerek ordudan ayrıldım.
Ordu güzel yerdi ama her insan kaldıramıyor maalesef. Oysaki ne umutlu girmiştim orduya ne kadar çok sevinmiştik...

Çelişkide kalan arkadaşlar olmuş. Kimse inanmak zorunda değildir. Zira Asklerlik mesleği zaten başlı başına mantık hatası ve yalandır.

Dinleyenlere, eleştirenlere herkese teşekkürler. Anılarım bir nevi yeniden canlandı